Κουρνιαχτός

 

Τις προηγούμενες μέρες η Θράκη και η μουσουλμανική μειονότητα κυριάρχησαν στην αντιπαράθεση μεταξύ ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ. Οι τόνοι ανέβηκαν, τα στελέχη τους καβγάδισαν στα πάνελ. Τι έλειπε απ' όλη αυτήν την αντιπαράθεση; Οι ανάγκες της μειονότητας, που συνθλίβονται στην περιοχή, μαζί και με αυτές των υπόλοιπων κατοίκων. Ας πάρουμε το παράδειγμα της Υγείας: Σε έναν νομό με 110.000 κατοίκους, το Νοσοκομείο Ξάνθης και το Κέντρο Υγείας Αβδήρων δεν έχουν κανένα ασθενοφόρο σε λειτουργία, ενώ με ένα ασθενοφόρο λειτουργούν τα ΚΥ Σταυρούπολης και Εχίνου. Από την άλλη, το ΕΚΑΒ στον νομό λειτουργεί με δύο ή και με ένα ασθενοφόρο σε ορισμένες βάρδιες για να καλύψει επείγοντα περιστατικά. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στη Ροδόπη, όπου το ΕΚΑΒ λειτουργεί με μόλις ένα ασθενοφόρο για έναν μεγάλο σε έκταση νομό, με τουριστικό θαλάσσιο μέτωπο και ορεινό ανάγλυφο. Ολα αυτά δεν απασχόλησαν ούτε λεπτό τις προεκλογικές καντρίλιες των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, αφού είναι «καθρέπτης» της πολιτικής όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων σε βάρος του πληθυσμού, μειονοτικού και μη. Το μόνο που μένει λοιπόν από τον προεκλογικό κουρνιαχτό είναι μια Θράκη με πρωτιές στην ενεργειακή φτώχεια και στη μετατροπή της σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο. Οπως ακριβώς περιγράφεται στα πορίσματα - καρμπόν του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ για τις προοπτικές «ανάπτυξής» της...

Ας το κάνουμε ΚΚΕ, όμορφα, έντιμα και ειλικρινά!

 

18-06-2023

Κατιούσα

«Εσείς εκεί στο ΚΚΕ δεν θέλετε να κυβερνήσετε!
Δεν έχετε πολιτική συμμαχιών.
Το λέτε άλλωστε: Μαχητική αντιπολίτευση 100%.
Μόνο γι αυτό είστε και – ως προς αυτό τουλάχιστον – έχετε και εντιμότητα και συνέπεια.
Στην τελική,  να τα λέμε κι αυτά, προσεγγίζετε με ουτοπικό τρόπο την πραγματικότητα…
Όλοι οι άλλοι λίγο – πολύ αναφέρονται στο «γκουβέρνο», εσείς μια ζωή στην απέξω!»

Προκειμένου να απαντηθούν όλα αυτά θα πρότεινα ελάχιστη ανάγνωση.
Δύσκολο πράγμα το διάβασμα στις μέρες μας – κατανοητό αυτό – ειδικά μέσα στον κατακλυσμό των social.
Όταν δε, πρόκειται για ατόφια Μαρξιστικά  κείμενα …άστα να πάνε!
Πονοκέφαλος, ειδική γλώσσα, δυσνόητη ορολογία, συνθετότητα.

«Πλεύση»... στον βούρκο, για τη λεηλασία της εργατικής - λαϊκής ψήφου

 

Του Δημήτρη Κοιλάκου*

 

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, με τις σωρηδόν αποχωρήσεις υποψήφιων βουλευτών, με καταγγελίες για τη στάση της Ζ. Κωνσταντοπούλου κ.λπ., αναδεικνύουν, μεταξύ άλλων, αρκετές πλευρές της πραγματικότητας που κρύβεται πίσω από τις... «αντισυστημικές καρδούλες», με τις οποίες βομβαρδίζει καθημερινά μετά τις εκλογές της 21ης Μάη η Ζ. Κωνσταντοπούλου από τα διάφορα - συστημικά, κατά τα άλλα - κανάλια, που προφανώς... θορυβούνται από την τόση «αντισυστημικότητα» και της έχουν χαρίσει απλόχερα τόση προβολή και διαφήμιση.

Προς επίρρωση του ισχυρισμού της περί «αντισυστημικότητας», η Ζ. Κωνσταντοπούλου αρέσκεται να αναφέρεται στη στάση και τα πεπραγμένα της ως προέδρου της Βουλής από τον Φλεβάρη του 2015 μέχρι και τις εκλογές του ίδιου χρόνου (ήταν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012). Δεν θα ασχοληθούμε με τις διάφορες γραφικότητες της περιόδου, αλλά με κάποιες πλευρές που διατηρούν και σήμερα πολιτική σημασία και επικαιρότητα.

Θυμίζουμε, για παράδειγμα:

KO ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Επιβεβαιώνεται ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι σταθερά απών τις κρίσιμες στιγμές για τον λαό

 

 

Σε ανακοίνωσή της για τα σοβαρά προβλήματα από την κακοκαιρία στη Θεσσαλονίκη, η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ αναφέρει τα εξής: 

«Τα σοβαρά προβλήματα που προκάλεσε η πολύωρη νεροποντή που εκδηλώθηκε τα ξημερώματα του Σαββάτου, με αποτέλεσμα πλημμυρισμένους δρόμους σε όλη τη Θεσσαλονίκη και πολλά πλημμυρισμένα σπίτια ιδιαίτερα στην περιοχή της Πολίχνης, επιβεβαιώνουν ξανά ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι σταθερά απών τις κρίσιμες στιγμές για τον λαό. Φέρνουν για ακόμα μια φορά στην επιφάνεια τα μεγάλα κενά και τις ελλείψεις στην πολιτική προστασία, ειδικά στα αντιπλημμυρικά έργα στην περιοχή, με ευθύνη του κράτους, της Περιφέρειας και των δήμων. Δείχνουν ότι παρά τη "σκόνη" που σηκώνεται για το αντιλαϊκό πρόγραμμα των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, από αυτό διαχρονικά κοστολογείται ως απαγορευτική η κάλυψη σημαντικών και κρίσιμων αναγκών του λαού.