Γράφει ο Cogito ergo sum Απο Ατέχνως
Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται πέντε χρόνια από τότε που η Ελλάδα άρχισε να ζη και να αναπνέει στους ασφυκτικούς ρυθμούς τους οποίους επέβαλαν τα περιβόητα μνημόνια. Τα μνημόνια τα οποία συμφωνήσαμε (ως χώρα) από κοινού με τους πιστωτές μας και, όπως όλοι αντιληφθήκαμε, οδήγησαν στην λεηλασία αυτού του τόπου προς χάριν της διεθνούς των τοκογλύφων. Τα μνημόνια-βωμοί, στα οποία θυσιάστηκε μια ολόκληρη χώρα κι ένας ολόκληρος λαός, προκειμένου να μη ζημιωθεί το διεθνές κεφάλαιο. Με την ευκαιρία αυτής της μαύρης επετείου, λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια ανακεφαλαίωση του τρόπου με τον οποίο έδρασαν αυτά τα επάρατα μνημόνια.
Στην αρχή χρησιμοποιήθηκε το όπλο του φόβου. Οι επιδρομείς έπρεπε να δημιουργήσουν μια κατάσταση πανικού, ώστε να διευκολυνθεί η επέλασή τους. Στο πλευρό τους στάθηκαν, ως εξαίρετοι σύμμαχοι, όλες οι κυβερνήσεις, μαζί με τους παρατρεχάμενούς τους, κυρίως δε τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Οι έλληνες άρχισαν να υβρίζονται ως διεφθαρμένοι, τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, βολεψάκηδες, ανεπρόκοποι, απατεώνες κλπ κλπ. Σκοπός τους ήταν να τρομοκρατηθούμε και να πιστέψουμε ότι καταστρεφόμαστε ώστε, στην συνέχεια, να αποδεχτούμε ευκολώτερα κάθε είδους κατακεφαλιά.
Μόλις βασίλεψε απ” άκρη σ” άκρη ο τρόμος, ακολούθησαν τα επιλεγμένα δεδομένα, όπως π.χ. ότι έπρεπε επειγόντως να βρούμε δανεικά για να μη βουλιάξουμε. Δηλαδή, παρουσιάστηκε ως ζήτημα επιβίωσης της χώρας το να μη χάσουν λεφτά οι τοκογλύφοι πιστωτές μας. Κάθε διαφορετική φωνή φιμώθηκε, αφού οι έλληνες έπρεπε να ακούνε μόνο αυτό το φτιαχτό δεδομένο. Σκοπός; Να «ψηθεί» ο λαός ότι ήταν εξαιρετικά τυχερός που η χώρα μπορούσε να δανειστεί μέσω μνημονίου με επιτόκιο 5-6%, την ώρα που οι «αγορές» ζητούσαν 15%. Κανένας δεν τόλμησε να πει το αυτονόητο: αφού η χώρα δεν μπορούσε να αποπληρώσει δάνεια του 1,5-2,5%, πώς διάβολο θα κατάφερνε να αποπληρώσει τα δάνεια με 5-6%, τα οποία θα έπαιρνε για να καλύψει τα φτηνότερα προηγούμενα;
