--ο ΣΕΦΕΡΛΗΣ και το ΦΙΛΟΘΕΆΜΟΝ ΚΟΙΝΌ του--

Για ΣΈΝΑ που γελάς με το: 

«Σκάσε μωρή!» 

Η παλάμη του Μάρκου Σεφερλή κολλάει σαν βεντούζα στο πρόσωπο της συμπρωταγωνίστριας του. Η ευτραφής κυρία έχει ήδη εισπράξει αρκετά φάσκελα, αλλά τώρα το βαμμένο, σαν σκιάχτρο, πρόσωπο της, βρίσκεται ανάμεσα στα δάχτυλα του λαϊκού καλλιτέχνη. 

Το νούμερο είναι για τη φθορά που φέρνει ο γάμος στα ζευγάρια. «Θα μου πάρεις κάτι για το κρεβάτι;» ρωτά η σύζυγος. 

Ο Σεφερλής της φοράει μία σακούλα στο κεφάλι. 

Το κοινό ξεκαρδίζεται. Τα γέλια σηκώνουν ατομικό μανιτάρι πάνω από το «Δελφινάριο».

Ένα αποτρόπαιο έγκλημα του ιμπεριαλισμού: Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης από τους Αγγλοαμερικάνους στις 13 – 14 Φλεβάρη 1945

 

 

13-02-2018

 

Ο βομβαρδισμός και η ολοκληρωτική σχεδόν καταστροφή της Δρέσδης δεν είχε καμιά στρατιωτική αξία, αλλά έγινε από τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές προκειμένου να δυσκολέψουν τη μεταπολεμική προοπτική της Σοβιετικής Ένωσης. Κι αυτό ακριβώς κάνει το έγκλημα αυτό ακόμα πιο βάρβαρο, αποκαλύπτοντας πως ο ιμπεριαλισμός δεν διστάζει να διαπράξει τα μεγαλύτερα εγκλήματα σε βάρος των λαών.

Κατιούσα

 

Η Δρέσδη, η Χιροσίμα, το Ναγκασάκι δεν ήταν «ατυχήματα», αλλά μεθοδικά οργανωμένα εγκλήματα πολέμου. Και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν, όπως και ο A’, ένας πόλεμος ανάμεσα σε ιμπεριαλιστές, ένας πόλεμος για το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής και όχι για την απελευθέρωση της Ευρώπης από το φασισμό. Ο φασισμός δεν ήταν ένα λάθος, αλλά ένα γνήσιο τέκνο του καπιταλιστικού συστήματος, που επιχείρησε να απαλλάξει τα “αφεντικά” του από κάθε κατάκτηση της εργατικής τάξης.

Τις μέρες των βομβαρδισμών της Δρέσδης τα σοβιετικά στρατεύματα βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής από την πόλη. Στη Δρέσδη δεν υπήρχαν πια οργανωμένα χιτλερικά στρατεύματα, καμιά οργανωμένη αντίσταση. Το αντίθετο, μάλιστα, οι χιλιάδες πρόσφυγες από τις ανατολικές επαρχίες του καταρρέοντος Ράιχ είχαν κατακλύσει την πόλη και οι αρχές, υπό το βάρος των προβλημάτων, την είχαν ήδη εγκαταλείψει.

Πίσω αυλή

Ενώ πριν μερικά χρόνια ο Ζ. Κλ. Γιούνκερ ανακοίνωνε ότι «παγώνει» η διεύρυνση της ΕΕ, τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όχι μόνο δημοσίευσε τη νέα «Στρατηγική Διεύρυνσης» προς τα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά επιπλέον, ο πρόεδρος της Κομισιόν ετοιμάζει βαλίτσες για περιοδεία στην περιοχή την ερχόμενη βδομάδα. Πού οφείλεται η επιτάχυνση των διεργασιών στο σκέλος της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» που αφορά την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ; Η απάντηση βρίσκεται στην προσπάθεια της ΕΕ να «σφραγίσει» τη «γεωστρατηγική επένδυση» που έχει κάνει στην περιοχή (κατά τα λεγόμενά της) από τις «κακές επιρροές» άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και κρατών, κυρίως απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Αυτό επιβεβαιώνουν οι πάμπολλες αναφορές της νέας «Στρατηγικής» στην πρωτιά που κατέχουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις στα Βαλκάνια, έναντι των ρωσικών και άλλων. Αυτό επιβεβαιώνουν όμως και οι προειδοποιήσεις προς τα υπό ένταξη κράτη, ότι «δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία από τους ηγέτες σχετικά με το πού ανήκουν τα Δυτικά Βαλκάνια και την κατεύθυνση στην οποία κινούνται». Δηλαδή, από τη μια, η ΕΕ υπενθυμίζει στους ανταγωνιστές της ότι τα Βαλκάνια είναι η «πίσω αυλή» της και, από την άλλη, απευθύνει συστάσεις σε τμήματα της αστικής τάξης αυτών των κρατών να αφήσουν τα λοξοκοιτάγματα προς άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Είναι φανερό ότι εκεί που έχουν φτάσει πλέον οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, είναι περιττή κάθε προσπάθεια να παρουσιάζουν τα πράγματα στρογγυλεμένα...

«Νέο πρόγραμμα» με αντιλαϊκές συνταγές από τα παλιά...

«Το "Πρόγραμμα Ελλάδα" (...) κωδικοποιεί τις προτάσεις για ασφαλή και οριστική έξοδο απ' την κρίση, δίνοντας έμφαση σε ένα εθνικό σχέδιο προοδευτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Προϋπόθεση για την επιτυχημένη εφαρμογή του είναι η κινητοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας και η διαμόρφωση των κατάλληλων εκείνων πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών που θα επιτρέψουν την υλοποίησή του με συναίνεση». Κάπως έτσι συστήνεται από μερίδα του Τύπου το πρόγραμμα του Κινήματος Αλλαγής, που θα τεθεί σε διαβούλευση στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου, πριν πάει για έγκριση στο ιδρυτικό συνέδριο του «νέου» φορέα. Από το προοίμιο ακόμα, εύκολα διαβλέπει κανείς την προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις σε βασικές ανάγκες και στα «θέλω» του κεφαλαίου στη «μετά το μνημόνιο εποχή» και, παράλληλα, μέσα από κάλπικα δίπολα και διαχωριστικές γραμμές (πρόοδος - συντήρηση κ.τ.λ.), να στηριχτεί η αυταπάτη ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να υπηρετεί ταυτόχρονα την κερδοφορία των μονοπωλίων και τις λαϊκές ανάγκες. Και από εδώ φαίνεται καθαρά η στρατηγική ταύτιση με τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις και ιδιαίτερα με τον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ περισσότερο που διακινούνται σενάρια για το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής «προοδευτικής διακυβέρνησης», δηλαδή για την πιθανότητα κυβέρνησης σοσιαλδημοκρατικού στίγματος, με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεων του Κινήματος Αλλαγής.

Γεώργιος Παπανδρέου, ο αντικομουνιστής «Γέρος της Δημοκρατίας»

Γεώργιος Παπανδρέου, ο αντικομουνιστής «Γέρος της Δημοκρατίας» 

Από atexnos

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Η φετινή χρονιά είναι διπλά επετειακή για μια πολυδιαφημισμένη προσωπικότητα του ελληνικού αστικού πολιτικού συστήματος του 20ου αιώνα: σήμερα, 13 Φλεβάρη, συμπληρώνονται 130 χρόνια από τη γέννηση του, ενώ το Νοέμβρη κλείνουν 50 χρόνια από το θάνατο του. Ο λόγος ασφαλώς για τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον περίφημο «Γέρο της Δημοκρατίας» τον οποίο κεντρώοι, σοσιαλδημοκράτες και λοιποί «σοσιαλιστές» αναμένεται να τιμήσουν και φέτος σε σχετικές εκδηλώσεις. 

Ο Παπανδρέου υπήρξε αναμφίβολα πολιτικός ευφυής και ικανός, θέτοντας τα χαρίσματα του στην υπηρεσία της ελληνικής αστικής τάξης της οποίας διετέλεσε άξιος πολιτικός εκπρόσωπος για δεκαετίες. Από το 1916, όταν και διορίστηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο διευθυντής του πολιτικού του γραφείου, έως την παραίτηση του από την πρωθυπουργία τον Ιούλη του 1965, ο Γεωρ. Παπανδρέου υπερασπίστηκε με συνέπεια τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. 

Σάπισε Τόσο ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, που ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ στον ΔΟΥΛΟΚΤΗΤΙΣΜΟ

 

Σάπισε Τόσο ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, που ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ στον ΔΟΥΛΟΚΤΗΤΙΣΜΟ

Πυροτεχνικά πλάνα των Αφρικανών που πωλούνται σε ανοικτούς σκλάβους αγορές στη Λιβύη

Είναι το 2018 και έχουν αναδυθεί φρικιαστικά βίντεο από ανθρώπους της Αφρικής που πωλούνται σε δημοπρασίες σε υπαίθριες αγορές της Λιβύης. Δεκάδες χιλιάδες ανυπεράσπιστοι Αφρικανοί μετανάστες και πρόσφυγες διακινδυνεύουν τα πάντα για να φτάσουν στην ακτή της Λιβύης και στη συνέχεια κατά μήκος της Μεσογείου στην Ευρώπη - η οποία θεωρείται η πιο επικίνδυνη διαδρομή στη Γη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι μετανάστες που καταλήγουν σε κέντρα κράτησης επιχειρήσεων πωλούνται σαν αγαθά.