Κάθε δίλημμα που θέτει η κυβέρνηση γύρω από την εξέλιξη της πανδημίας γίνεται με ένα και μόνο σκοπό: Να στηριχθεί το «αφήγημα» της ατομικής ευθύνης και να πετάξει από πάνω της τις τεράστιες ευθύνες που έχει κυρίως για την άθλια κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας. «Εμβολιασμοί ή μέτρα», «υποχρεωτικότητα ή κίνητρα», «προνόμια ή απαγορεύσεις» είναι στοιχεία της κυβερνητικής προπαγάνδας που επαναλαμβάνονται αυτές τις μέρες.
Και ενώ ο κίνδυνος αναζωπύρωσης της πανδημίας καιροφυλακτεί εξαιτίας των μεταλλάξεων, η κυβέρνηση συνεχίζει προκλητικά να απορρίπτει τις δίκαιες και επείγουσες διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος για άνοιγμα όλων των νοσοκομείων που έκλεισαν τα προηγούμενα χρόνια, για ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας με μέσα, υποδομές και προσωπικό. Πηγαίνει μάλιστα και ένα βήμα παραπέρα, αναγγέλλοντας νέες συγχωνεύσεις και λουκέτα σε περιφερειακά νοσοκομεία, κλιμακώνοντας την πολιτική της εμπορευματοποίησης, που πληρώνει ακόμα και με τη ζωή του ο λαός.