Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Συνήγορος του πολίτη: Στον Ασωπό κινδυνεύουν ζωές λόγω του εξασθενούς χρωμίου

 

Η Αρχή, από το 2011, έχει εκφράσει εγγράφως την άποψη ότι το υπουργείο Υγείας επιβάλλεται να προβεί στον καθορισμό συγκεκριμένης παραμετρικής τιμής για το εξασθενές χρώμιο στο πόσιμο νερό
Η Αρχή, από το 2011, έχει εκφράσει εγγράφως την άποψη ότι το υπουργείο Υγείας επιβάλλεται να προβεί στον καθορισμό συγκεκριμένης παραμετρικής τιμής για το εξασθενές χρώμιο στο πόσιμο νερό, λαμβάνοντας υπόψη ότι: α) Η εμφάνιση επιστημονικών δεδομένων, σχετικά με την ενδεχόμενη επικινδυνότητα του εξασθενούς χρωμίου, επιτάσσει την εφαρμογή της Αρχής της Προφύλαξης, καθώς αρκεί η ύπαρξη αμφιβολιών, γύρω από την επέλευση σοβαρών ή μη αναστρέψιμων βλαβών στο περιβάλλον ή στη δημόσια υγεία, για τη λήψη μέτρων εκ μέρους της Πολιτείας.
β) Η Πολιτεία της Καλιφόρνια των ΗΠΑ, στην οποία εμφανίσθηκαν υψηλές συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό, ξεκίνησε, το 2011, τη διαδικασία, ώστε για πρώτη φορά να τεθεί όριο στο εξασθενές χρώμιο. Καθοριστική στην απόφαση αυτή υπήρξε η εμφάνιση νέων επιστημονικών δεδομένων, που συσχέτιζαν συγκεκριμένη τιμή συγκέντρωσης του εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό, με καρκινογενέσεις.
γ) Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Ιταλία έχει, ήδη από το 1999, θεσπίσει το όριο των 5 μg/l εξασθενούς χρωμίου στα επιφανειακά ύδατα που προορίζονται για πόσιμο νερό.
δ) Στην Ελλάδα, έχει εκδοθεί απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Χαλκίδας, στο πλαίσιο της προσωρινής δικαστικής προστασίας, που καθορίζει όριο 2 μg/l για την περιεκτικότητα εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό της περιοχής των Μεσσαπίων.
ε) Με Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ 20488/10) για την προστασία του Ασωπού, θεσπίστηκε, ως μέση ετήσια συγκέντρωση για το εξασθενές χρώμιο στα υγρά απόβλητα που θα διατίθενται στον Ασωπό, τα 30 μg/l και στα ύδατα του ποταμού, τα 3 μg/l. Σημειώνεται ότι για το πόσιμο νερό, το οποίο συνιστά βασικό είδος διατροφής και επιβίωσης, απουσιάζουν αντίστοιχα όρια.
στ) Το γεγονός ότι, σε διάφορες περιοχές της χώρας, έχουν διαπιστωθεί υψηλές συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου, όχι μόνο λόγω της βιομηχανικής ρύπανσης αλλά και λόγω της σύστασης του εδάφους, ενισχύει την ανάγκη λήψης μέτρων προστασίας, καθώς ο βαθμός επικινδυνότητας μίας ουσίας για την ανθρώπινη υγεία είναι ανεξάρτητος από την πηγή προέλευσης.
Αντιθέτως, όπως αναφέρει η ανεξάρτητη Αρχή, το υπουργείο Υγείας υποστήριξε ότι δεν έχει επαρκή επιστημονικά δεδομένα για τη θέσπιση διακριτού ορίου και πρόκρινε, ως μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας, την καταγραφή των συγκεντρώσεων του εξασθενούς χρωμίου, σε επίπεδο χώρας για περίοδο ενός έτους.
Ωστόσο, συμπληρώνει η Αρχή, όπως προέκυψε από την απάντησή του, τα στοιχεία των συγκεντρώσεων δεν μπόρεσαν να αξιοποιηθούν, καθώς τέθηκε ζήτημα αξιοπιστίας των αποτελεσμάτων, λόγω σημαντικών αποκλίσεων στις εργαστηριακές μεθόδους ανάλυσης.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, ο Συνήγορος του Πολίτη θεωρεί ότι δεν έχουν ληφθεί αποτελεσματικά μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας και εμμένει στις προτάσεις του, που αφορούν: Τη θέσπιση, με νομοθετική ρύθμιση, ορίου για το εξασθενές χρώμιο στο πόσιμο νερό. Την προτυποποίηση της μεθόδου ανάλυσης του εξασθενούς χρωμίου, ώστε να αντιμετωπιστούν τυχόν αδυναμίες των μετρήσεων, διασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων. Την παράλληλη δημοσιοποίηση των στοιχείων των μετρήσεων, καθώς η πρόσβαση στις πληροφορίες αυτές συνδέεται στενά με το δικαίωμα στη δημόσια υγεία.

πηγή:  news247

«Σιχαίνομαι τους κομμουνιστές»...

Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko


     «Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήτανε»... (από το «Υστερόγραφο», του Μαν. Αναγνωστάκη)



«Έχει χαρτί υγείας σπίτι του ο Τσίπρας;», φώναζε κ
αι τσίριζε στην τηλεόραση πριν από λίγες μέρες ο Γεωργιάδης. Τι λογικότερο για έναν υπουργό… Υγείας. Να κάνει πολιτική «αντιπαράθεση» επιπέδου χαρτιού υγείας…
   Και εκεί που είπαμε ότι «εντάξει, ο τύπος έπιασε πάτο», ο ερίτιμος υπουργός άφησε τον Τσίπρα και έπιασε τους κομμουνιστές. Αυτοί τον εμπνέουν ακόμα περισσότερο: «Σιχαίνομαι τους κομμουνιστές», ήταν τα λόγια του χαριτόβρυτου συνεργάτη του κ.Σαμαρά (να τον χαίρεται).
   Φυσικά ο Γεωργιάδης, ως πρωθιερέας του πολιτικού κατιναριού που ξεροσταλιάζει στο τηλεοπτικό στασίδι, είναι χρήσιμος στον πρωθυπουργό. Ποιόν άλλον να εμπιστευτεί για να απευθυνθεί στον κοινωνικό κατιμά; Και στην «αισθητική» του χρυσαυγίτικου ακροατηρίου;
   Εδώ, άλλωστε, ο Γεωργιάδης έχει και προϋπηρεσία. Υπήρξε, για παράδειγμα, ο μοναδικός τηλεπωλητής βιβλίων που κέρδισε τις ευχαριστίες του φασίστα Πλεύρη, διότι ο Γεωργιάδης του διαφήμιζε το πόνημα («Οι Εβραίοι») στην τηλεόραση. Πρόκειται για το πόνημα από το οποίο μάθαμε, πριν ακόμα κάνουν την εμφάνισή τους οι Κασιδιάρηδες, ότι: «Οι άντρες των SS (είχαν) αγωνιστικόν ήθος. Ιδεολογικά πιστεύω. Παράστασιν και τρόπο ζωής (...) αυτοί οι άνδρες υπηρέτησαν την πατρίδα των και την Ευρώπην με ηρωισμό (...) είχαν υψηλόν φρόνημα και την αίσθησιν τιμής (...) απετέλουν διά την εποχήν τους το καύχημα της Λευκής Φυλής»
   Η επιλογή Γεωργιάδη δεν ήταν τυχαία. Διαθέτει όλα τα προσόντα για να καλύψει την ακροδεξιά πολεμίστρα του καθεστώτος της ευτέλειας: Υστερική αυθάδεια που υπάγει την έννοια του «διαλέγομαι» στην φτήνια του «τσιρίζω». Παραληρηματικό λόγο που τον έχει αναπτύξει για να τραμπουκίζει εναντίον των ασθενέστερων: «Έπρεπε να σας απολύσουμε να δείτε τι εστί βερίκοκο», ήταν τα λόγια του προς εργαζόμενους του τομέα ευθύνης του. Αλλά, με την ίδια άνεση, μπορεί και να γλύφει τους ισχυρούς. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, πως έβριζε τον Σαμαρά που τώρα τον εξυμνεί… πατόκορφα. Ή επίσης, πως αυτοανακηρύσσεται στον πιο πιστό μαθητή του Μνημονίου και στον πιο λιγωμένο και γοητευμένο «φαν» της τρόικας και του Τόμσεν.
   Περιπτώσεις σαν του Γεωργιάδη διαθέτουν και υψηλό αίσθημα αξιοπρέπειας. Από εκείνο που συναντά κανείς μεταξύ των ρυθμισμένων να ανοίγουν ομπρέλα όταν η κοινωνία τους φτύνει. Παρεμπιπτόντως: Εκείνη την διδακτική ιστορία με το 25ευρω στα νοσοκομεία, που μετά άρχισε να… «βρέχει», τη θυμάστε;
   Ο κύριος Γεωργιάδης υπήρχε πάντα. Ανήκει, δηλαδή, σε εκείνο το είδος «πολιτικών ανδρών» που σε κάθε εποχή παρακμής προσωποποιούν ακριβώς το επίπεδο και το μέγεθος της παρακμής. Με άλλα λόγια προσωποποιούν αυτό που οι Λατίνοι θα το περιέγραφαν ως εξής: «Ο tempora - o mores» (σσ: «Ω καιροί - ω ήθη»). Τέτοιες περιπτώσεις για την εποχή τους ήταν, για παράδειγμα, ο Κουτσόγιωργας και ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος. Αργότερα ο Πάγκαλος. Τώρα ο Γεωργιάδης.
   Με αυτή την έννοια πολιτικές φιγούρες της ποιότητας Γεωργιάδη εκπροσωπούν ένα ολόκληρο σύστημα. Αναπτύσσονται στον ίδιο «κήπο» που φυτρώνουν από Τομπούλογλου μέχρι Λιάπηδες. Εν προκειμένω ο συγκεκριμένος ανήκει στα «μπουμπουκο-μπουμπούκια» που εκπροσωπούν τη «δημοκρατική» πτέρυγα αυτού του συστήματος.
   Επ’ αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: Πέραν της πιο μαύρης μαυρίλας του «πατρίς – θρησκεία» που κηρύττει ως… ιστορικός, μην ξεχνάτε ότι υπήρξε βουλευτής, αλλά και υπουργός (επί κυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου) του ακροδεξιού κόμματος των υμνητών του Μεταξά, του ΛΑΟΣ. Υπήρξε χειροκροτητής του Καρατζαφέρη, όταν εκείνος ζητούσε τη μεταφορά των μεταναστών στη… Μακρόνησο.
   Φυσικά εκπροσωπεί και τη «συνέπεια». Ως μέθοδο επιτυχούς ατομικής σταδιοδρομίας. Όπως και να το κάνουμε, η «συνέπεια» που δηλώνει η μεταγραφή από το ένα κόμμα στο άλλο, εν προκειμένω από το ΛΑΟΣ στη ΝΔ, είναι μια μορφή προόδου…
   Περί αυτού του κυρίου, λοιπόν, πρόκειται. Αυτός είναι που σιχαίνεται τους κομμουνιστές. Πράγμα – μεταξύ μας - πολύ λογικό. Και απολύτως αναμενόμενο. Το παράλογο, για κάποιον σαν τον Γεωργιάδη θα ήταν να τους… συμπαθούσε τους κομμουνιστές.
   Το μη αναμενόμενο, ίσως, ήταν ότι ο εν λόγω εξέφρασε, κιόλας, τον πλούτο των συναισθημάτων που θρέφει για τους πολιτικούς του αντιπάλους. Το ήθελε; Του ξέφυγε; Αδιάφορο. Αν και εμείς πιστεύουμε τούτο: Το γεγονός ότι το «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» του Γεωργιάδη διατυπώθηκε δημόσια, περισσότερο κι από την ιδιοσυστασία του κυρίου υπουργού, μάλλον θα πρέπει να αποδοθεί στην τύχη των κομμουνιστών (σσ: κι αυτοί έχουν πότε - πότε τα τυχερά τους). Γιατί, τί άλλο από τύχη είναι, από τύπους σαν τον Γεωργιάδη, να εισπράττεις, δημόσια, τέτοιο έπαινο.