Η είδηση ότι μόνο την τελευταία βδομάδα 18 συνάνθρωποί μας δεν γύρισαν σπίτι τους από το μεροκάματο σοκάρει. Ηταν όλοι τους εργαζόμενοι με ονοματεπώνυμο, με οικογένειες και παιδιά. Δούλευαν για να επιβιώνουν, όπως εκατομμύρια εργάτες σε όλη τη χώρα. Κι όμως... Το νήμα της ζωής τους κόπηκε στον ακήρυχτο πόλεμο που φουντώνει στους χώρους δουλειάς, με σκοπό το κέρδος, όσο κι αν το κράτος και η εργοδοσία προσπαθούν να φορτώσουν τα εγκλήματά τους στην «κακιά την ώρα», ακόμα και στα ίδια τα θύματα.
Ακόμα και οι εκθέσεις της Ανεξάρτητης Αρχής Επιθεώρησης Εργασίας δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα, ούτε να την εξωραΐσουν, παρά την επίμονη προσπάθεια των κυβερνητικών επιτελείων. Ετσι, στον απολογισμό του 2023, αυτά που ξεχωρίζει η έκθεση της Αρχής είναι ο μεγάλος αριθμός νεκρών εργατών, η αύξηση της ανήλικης εργασίας και η εδραίωση των «ελαστικών» μορφών απασχόλησης. Κατά μία έννοια όλα αλληλένδετα μεταξύ τους, αφού η «ευελιξία» στην αγορά εργασίας είναι από τους βασικούς παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εργατικών «ατυχημάτων» στους χώρους δουλειάς.
Τη χρονιά που μας πέρασε αναγγέλθηκαν περίπου 15.000 εργατικά «ατυχήματα». Πρόκειται για αριθμό ρεκόρ από το 2000, όταν ξεκίνησε η «ολοκληρωμένη καταγραφή» από την Επιθεώρηση Εργασίας. Θανατηφόρα ήταν τα 108, που σημαίνει ότι ένας εργαζόμενος έχανε τη ζωή του σχεδόν κάθε τρεις εργάσιμες μέρες. Το 2021 είχαν καταγραφεί 100 θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» και το 2022 άλλα 103. Στα στοιχεία δεν περιλαμβάνονται τραυματισμοί ή και θάνατοι εργαζομένων στα ορυχεία και στον κλάδο των ναυτεργατών, που ανεβάζουν κι άλλο τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων.