Για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας

 

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Η φετινή 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, βρίσκει για ακόμα μια χρονιά τις εργάτριες και υπαλλήλους, τις επιστήμονες, τις επαγγελματίες αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις άνεργες και συνταξιούχους, τις νέες μητέρες, τις μαθήτριες - φοιτήτριες, τις πρόσφυγες - μετανάστριες, ανήσυχες και ανασφαλείς από το ξέσπασμα ενός νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Δεν αφορά μόνο τις γυναίκες στην Ουκρανία, στις οποίες εκφράζουμε την αναμφισβήτητη αλληλεγγύη μας.

Αφορά και τις γυναίκες, τον λαό στη χώρα μας, γιατί το αστικό κράτος ως μέλος του ΝΑΤΟ, με τις αμερικάνικες βάσεις και άλλες ΝΑΤΟικές υποδομές, με τις άμεσες στρατιωτικές αποστολές του εμπλέκεται στο κουβάρι των οικονομικών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών.

Αυτοί οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ από τη μια και την καπιταλιστική Ρωσία, τους συμμάχους της από την άλλη, οξύνονται με επίκεντρο τον έλεγχο των ενεργειακών υλών, των δρόμων μεταφοράς τους, των αγορών, των σφαιρών επιρροής, τον πλούτο του υπεδάφους χωρών, ανάμεσά τους και της Ουκρανίας. Ηδη ο λαός μας πληρώνει τα «σπασμένα» με την αφάνταστη αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος, με την αύξηση των τιμών σε άλλα αναγκαία βασικά προϊόντα.

Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Μοναδικός φωτεινός δρόμος διεξόδου από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις καπιταλιστικές οικονομικές κρίσεις, την ακρίβεια, την ανέχεια είναι ο εργατικός - λαϊκός αγώνας απέναντι στους καπιταλιστές, στα κράτη και στις ιμπεριαλιστικές τους συμμαχίες.

Αυτός ο αγώνας τόσο στην Ελλάδα όσο και στις γειτονικές χώρες πρέπει να έχει στόχο την απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, το κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων, με τον λαό σε κάθε χώρα νοικοκύρη στον τόπο του. Και σε αυτόν τον αγώνα οι γυναίκες έχουν τη δική τους θέση, δυναμώνοντας και την αλληλεγγύη στις πρόσφυγες και μετανάστριες, με αγωνιστικές διεκδικήσεις για την ολόπλευρη στήριξη και προστασία τους.

Τα λογοτεχνικά έργα αντανακλούν τις κοινωνικές συνθήκες και αντιθέσεις

 

ΣΙΣΣΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ

 

MotionTeam

Για την «επίδραση των κοινωνικών συνθηκών στη ζωή και το έργο του λογοτέχνη» μίλησε η Σίσσυ Πολυκάρπου.

Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Σήμερα ανοίγουμε τη συζήτηση για τους λογοτέχνες της πόλης μας, κάνουμε μια απόπειρα να τους γνωρίσουμε, να έρθουμε σε επαφή με το έργο τους, με τα μάτια στραμμένα κυρίως στο σήμερα και το αύριο, χωρίς να αφήνουμε έξω από το πεδίο της μελέτης μας όλο τον πλούτο της λογοτεχνικής παράδοσης της Θεσσαλονίκης και την επίδρασή της στα σημερινά έργα. Βασικό κριτήριο της θεώρησής μας αποτελεί η επίδραση της λογοτεχνίας στη διαμόρφωση και την ανάπτυξη ταξικής συνείδησης σε ευρύτερες εργατικές λαϊκές δυνάμεις στην κατεύθυνση της συνείδητοποίησης των αιτιών των λαϊκών προβλημάτων. (...)

Γιατί μελετάμε τη λογοτεχνία; Ποια είναι η χρησιμότητα της λογοτεχνίας και της Τέχνης, γενικότερα; Υπάρχει "καθαρή", ανεξάρτητη Τέχνη, αντικειμενικός και ουδέτερος καλλιτέχνης; Τι εμπνέει τους λογοτέχνες αυτής της πόλης; Πώς στέκονται απέναντι στα σημαντικότερα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της Θεσσαλονίκης και της χώρας γενικότερα; Πώς απεικονίζεται η ζωή και η ιστορία της πόλης στα λογοτεχνικά έργα; (...)

Η Θεσσαλονίκη ήταν το θέατρο σημαντικών ιστορικών γεγονότων, που επηρέασαν και τη λογοτεχνία. Από τα γεγονότα του Μάη του '36, τη ναζιστική θηριωδία, την εξόντωση των Εβραίων, την οργάνωση της Αντίστασης ενάντια στον κατακτητή μέχρι τη δολοφονία του Λαμπράκη, την αντιδικτατορική πάλη, το κύμα μετανάστευσης, τον αγώνα για να μη γίνει η πόλη ορμητήριο των ΝΑΤΟικών ενάντια στο λαό της Γιουγκοσλαβίας το 1999, τις κινητοποιήσεις ενόψει της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 2003 και άλλα πολλά.

Γιώργος Ηρακλέους – Οι χαρταετοί

 

07-03-2022

“Δεν είναι ποτέ πιο δυνατός
από το μυρμήγκι ο άνθρωπος
κι ας το πιστεύει πως έγινε επίγειος θεός,
πέφτει συχνά και ξαφνικά σε συντριβή,
σαν χαρταετός χτυπημένος από τον κεραυνό!”

 

 

Κατιούσα

Ποίημα, χαρισμένο στον αγαπημένο μου πατέρα. Μνήμες παιδικές και σύγχρονες ενός κόσμου που άλλαξε φρικτά και του ανθρώπου που μεταλλάχτηκε σε παντοδύναμο και ταυτόχρονα στο πιο αδύναμο κτήνος. Γ.Η.

Καθαρή Δευτέρα,
το δωμάτιο ανέβαινε ψηλά σαν χαρταετός,
όταν στις νύχτες δίνανε νόημα τα αηδόνια και
στις μέρες τα περιστέρια, πλάι στα πηγάδια,
ή επάνω στα παλιά μαρμάρινα μπαλκόνια.

Πόλεμος, με φίλτρο ή χωρίς

Το Μπέργκαμο, που η πανδημία έγραψε στον επικοινωνιακό υποδόριο ιστό της διεθνούς κοινής γνώμης ως πόλη των άταφων θυμάτων του ιού και των νεκρών γιατρών, καθώς χτυπήθηκε από το βαλλιστικό πύραυλο της Covid, ξαναγράφει «μαρτυρική» ιστορία. Στο εκεί πανεπιστήμιο Μπικόκα, με καλή ιατρική σχολή, ο αντιπρύτανης ματαίωσε μάθημα για τον Ντοστογιέφσκι (του Πάουλο Νόρι, συγγραφέα βιβλίου για τη ζωή του Φιοντόρ «Ακόμη αιμορραγεί. Η απίστευτη ζωή του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι», 2021) για να μην αυξηθούν τα αντιρωσικά πάθη λόγω πολέμου στην Ουκρανία. Στην Αθήνα τώρα η υπουργός Παιδείας, άπτερος Νίκη Κεραμέως (συγγνώμη άγαλμά μου), το πήγε πολύ παραπέρα αυτό το ...όραμα. Ζήτησε από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής να συνδράμει τους εκπαιδευτικούς των μαθητών μας στα σχολεία ώστε να ενημερωθούν για τον πόλεμο, άμεσα, γρήγορα και με φίλτρο. Γιατί επί λέξει «η ανάγκη ενημέρωσης μαθητών κρίνεται αδιαμφισβήτητη, τη στιγμή που στην Ευρώπη διεξάγεται μια πολεμική σύρραξη και μας κατακλύζουν σκληρές εικόνες και πληροφορίες χωρίς φίλτρο»!!!

Στην Ιταλία έγινε το σώσε. Ακαδημαϊκοί, πολίτες, πολιτικοί, δημαρχαίοι, εργάτες, διανοούμενοι άσκησαν τέτοια πίεση με κάθε μέσο, που ο αντιπρύτανης πήρε πίσω την αποφασάρα του. Στην Ελλάδα μέχρι στιγμής όλα τα κεραμίδια είναι στη θέση τους, καθώς τα καταφέρνουμε στον εκφυλισμό του πολιτισμού σε life style, καλύτερα από τους άλλους. Γιατί, που να με πάρει και να με σηκώσει, δεν έχει σημασία αν ο Ζελένσκι ήταν ηθοποιός. Κι ο Ρήγκαν ηθοποιός ήταν. Γιατί ο Πούτιν δεν είναι τρελός. Ούτε ο Χίτλερ ήτανε. Αλλά η σύγχρονη προπαγάνδα στην πιο σκοταδιστική τεχνολογικά πλουραλιστική εποχή της επικοινωνίας, θέλει τα πρόβατα ανατολικά και δυτικά του Δνείπερου - όπως παλιά λέγαμε Τείχος - να σκέφτονται, είτε με ψυχιατρικούς είτε με σόουμπιζ όρους.

Η ιστορία έκδοσης ενός φύλλου του «Ριζοσπάστη»

Μέρος 2ο

 

Αντικείμενα από παράνομα τυπογραφεία του ΚΚΕ

Δημοσιεύουμε σήμερα το δεύτερο και τελευταίο μέρος του κειμένου που μας έστειλε η Κατίνα Τέντα - Λατίφη, συγγραφέας, αντιστασιακή, μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, όπου εξιστορεί γλαφυρά την «ιστορία» έκδοσης ενός φύλλου του «Ριζοσπάστη» στις συνθήκες παρανομίας τη δεκαετία του 1950.

 

* * *

 

Κάποια μέρα κατέβηκα στην Αθήνα για τη δουλειά μου, βλέπω μπροστά μου τον Λεωνίδα Τζεφρώνη, παλιό μου συναγωνιστή και φίλο. Πιο πέρα καθόταν και ο Ζάχος. Είχαν έρθει και οι δυο για να μου μιλήσουν για άμεση ανάγκη να βρεθεί ένας χώρος να εκδοθεί ο «Ριζοσπάστης». Μου εξήγησαν για το κενό που υπάρχει μετά τη σύλληψη και σκοτωμό αργότερα του Γεωργίου. Αλλωστε, ήταν το κεντρικό θέμα στα ΜΜΕ. Αυτά μου μιλούσαν, αλλά εγώ δεν είχα καμία δυνατότητα, ήμουν στο ψάξιμο γι' αυτούς που περίμενα και δεν έβρισκα σίγουρα σπίτια. Χωρίσαμε, αλλά το πρόβλημα άρχισε να με απασχολεί και μένα κι ούτε το κατάλαβα πια ότι άρχισα να το συζητάω με την νοικοκυρά την Κασσιανή. Και σε κάποια στιγμή, της το είπα ανοιχτά:

- Να δοκιμάζαμε να βγάλουμε μια εφημερίδα να δούμε πώς θα τα καταφέρουμε;

Τρόμαξε. Τι είναι αυτά που λες, θέλεις να μας σκοτώσουν όλους; Εγώ το είπα λίγο σαν αστείο, λίγο σαν σοβαρό. Αυτή πήρε τη σοβαρή πλευρά, που θα βγάζαμε εφημερίδα με την Πίτσα, με τον Γιαννάκη, γίνονται αυτά; Δεν βλέπεις την αγωνία που περνάμε καθημερινά με σένα;