ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ Η μεγάλη σφαγή τον Μάρτη του 1948

Ν.ΜΑΡΓΑΡΗΣ

Μακρόνησος στο μεσουράνημά της, ένα χρόνο μετά το αιματοκύλισμα των κρατουμένων σκαπανέων του Α' Τάγματος

«Σε τούτα τα βράχια τουφεκίστηκαν οι 300 του Α' Τάγματοςτούτα τα φύκια είναι μια τούφα μαλλιά
ξεκολλημένα μαζί με το πετσί
απ' το καύκαλο ενός συντρόφου που αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση»
Γιάννης Ρίτσος

***

 

Τέτοιες μέρες ήτανε. Τη μια μέρα ήτανε χειμώνας, την άλλη έμπαινε η άνοιξη.

Οχι, όμως και στο Μακρονήσι.

Εδώ, ο τροχός γυρνούσε αντίστροφα. Στη θέση ενός φωτεινού κόσμου, του κόσμου της αντίστασης και της λευτεριάς, επιχειρούνταν να στηθεί το βασίλειο του τρόμου.

Πεντέμισι χιλιάδες φαντάροι, που η αστική τάξη εκτιμούσε ότι είναι στο παραπέντε να περάσουν με το μέρος του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, είχαν κλειστεί στο σύρμα της Μακρονήσου, για να «αναμορφωθούν» και να σταλούν στο μέτωπο να χτυπήσουν τους συντρόφους τους.

Αυτοί οι 5.500 φαντάροι δεν ήταν όποιοι κι όποιοι. Ηταν οι αμετανόητοι που είχαν ξεδιαλεχτεί από τα άλλα τάγματα. Στο νησί εκείνη την περίοδο υπήρχαν τρία τάγματα σκαπανέων. Τα Α, Β και Γ. Τα Β και Γ λειτουργούσαν ως φίλτρα. Οι αμετανόητοι μεταφέρονται στο Α τάγμα. 5.500 ψυχές έτοιμες για τη μεγάλη σφαγή. Ηταν 29 του Φλεβάρη κι ερχόταν η 1 Μάρτη του 1948.

Λαϊκός ξεσηκωμός

 

Οι δυνάμεις των ΜΑΤ ενώ εγκαταλείπουν όπως όπως το νησί της Λέσβου

Οι εικόνες των ΜΑΤ να εγκαταλείπουν όπως όπως τα νησιά, κάτω από τη γενικευμένη λαϊκή κατακραυγή, είναι μεγάλη επιτυχία του ξεσηκωμένου λαού σε Λέσβο και Χίο, που αγωνίζεται για να μη μετατραπεί ο τόπος του σε φυλακή - κολαστήριο της ΕΕ για πρόσφυγες και μετανάστες.

Το τριήμερο των μαζικών κινητοποιήσεων, η αποφασιστική τους στάση, το ηχηρό «ως εδώ» που εξέπεμψαν μαζικά και το διώξιμο κακήν κακώς των δυνάμεων καταστολής ήταν μια δίκαιη λαϊκή αντίδραση στην πολιτική του διπλού εγκλωβισμού, στις συνέπειες για πρόσφυγες και νησιώτες από την εφαρμογή της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας και των άλλων Κανονισμών της ΕΕ, που εμποδίζουν τους πρόσφυγες να ταξιδέψουν στις χώρες προορισμού τους.

Τώρα χρειάζεται ο αγώνας να κλιμακωθεί. Η κυβέρνηση, παρά το στρίμωγμα και τους ελιγμούς, παραμένει συνεπής στη γραμμή του εγκλωβισμού, του στησίματος των νέων κλειστών δομών στα νησιά.

Μόνο η λαϊκή πάλη μπορεί να σπάσει τον φαύλο κύκλο

Η κλιμάκωση της στρατιωτικής αντιπαράθεσης της Τουρκίας - η οποία έχει εισβάλει στη Βόρεια Συρία με τις πλάτες του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ - με τη Συρία και τη Ρωσία και οι ραγδαίες εξελίξεις μετά την επίθεση στις τουρκικές δυνάμεις στο Ιντλίμπ το βράδυ της Πέμπτης, οι «προειδοποιήσεις» για γενικευμένη ανάφλεξη από τη Μ. Ανατολή και την Ανατ. Μεσόγειο έως τη Λιβύη, η «ταχύτητα» με την οποία παίζονται τα γεωπολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των λαών της περιοχής και των ξεριζωμένων προσφύγων και μεταναστών, απαιτούν λαϊκή επαγρύπνηση και δράση.

 Οι εξελίξεις αναδεικνύουν ότι το «σπιράλ» της εμπλοκής στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στα οποία η αστική τάξη έχει μπλέξει το λαό μας για τα συμφέροντά της, ξεδιπλώνεται όλο και πιο γρήγορα. Σε αυτήν τη «μεγάλη εικόνα» πρέπει να έχει στραμμένα τα μάτια του ο ελληνικός λαός, για να παλέψει πιο αποτελεσματικά απέναντι στην εμπλοκή και στους μεγάλους κινδύνους που σηματοδοτεί για τον ίδιο, για να απαιτήσει να μη γίνουν τα νησιά μας φυλακές της ΕΕ για τους ξεριζωμένους από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, για να υψώσει τείχος απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Για να «σημαδέψει σωστά» η λαϊκή πάλη τον ένοχο, να βάλει στο επίκεντρο τη «ρίζα του κακού», τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που οδηγούν το λαό όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο βαθιά στο «σπιράλ» των επικίνδυνων ανταγωνισμών.