Με τις ευλογίες τους

Το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης» είναι αυτό που (όπως όλα δείχνουν) θα κυριαρχήσει πριν και μετά τη ΔΕΘ από την πλευρά της κυβέρνησης. Ορισμένες πλευρές αυτής της προπαγάνδας αναδεικνύονται ήδη στο δημόσιο λόγο βουλευτών και στελεχών της κυβέρνησης, όπως η χτεσινή συνέντευξη του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτη Φάμελλου (ρ/σ «Αποκαλυπτικά»). Σύμφωνα με όσα είπε, «η δίκαιη κοινωνία που ονειρευόμαστε στην Αριστερά στηρίζεται στα χαρακτηριστικά της δίκαιης ανάπτυξης (...) το στοίχημα της δημόσιας και εθνικής ανάπτυξης έχει να κάνει και με τον δημόσιο και με τον ιδιωτικό τομέα (...) χρειαζόμαστε ένα αποτελεσματικό Δημόσιο και όχι ένα ρουσφετολογικό και άναρχο Δημόσιο που είχαμε μέχρι τώρα. Χρειαζόμαστε τον κλάδο των δημοσίων επενδύσεων χωρίς σπατάλες (...) Και βέβαια, στο επίπεδο των κινήτρων και των υποστηρικτικών εργαλείων της επιχειρηματικότητας, το να έχουμε διαφανείς κανόνες δανειοδότησης, ίσους κανόνες για τους Ελληνες επιχειρηματίες, πρόσβαση στο ΕΣΠΑ και στις τράπεζες χωρίς ρουσφέτια και χωρίς τηλέφωνα βουλευτών, είναι κάτι πολύ σημαντικό και θέλουμε η επιχειρηματικότητα στη χώρα να στηριχτεί με δίκαια εργαλεία». Βέβαια, η «δικαιοσύνη» που περιγράφει πιο πάνω ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ελάχιστα έχει να κάνει με τους εργαζόμενους, τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους. 

Για παράδειγμα, επαίρεται ότι «γλιτώνουμε 750 εκατομμύρια από τους οδικούς άξονες», αλλά δεν λέει ότι οι εργαζόμενοι εκεί πληρώνονται με «τρεις και εξήντα», ότι απολύονται χωρίς να έχουν ελπίδα για άλλο μεροκάματο στο άμεσο μέλλον και ότι τα διόδια θα είναι φωτιά για τη λαϊκή οικογένεια. 

Επομένως, η «δίκαιη ανάπτυξη» έχει να κάνει κατά βάση με τους κανόνες που θέτει η κυβέρνηση στο (ξανα)μοίρασμα της επιχειρηματικής πίτας. Και έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι αυτού του είδους τη «δικαιοσύνη» τη θέλουν και την επιδιώκουν πολλοί επιχειρηματικοί όμιλοι μέσα κι έξω από τη χώρα...

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ Το δηλητηριώδες μείγμα

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ • 6 Σεπτεμβριου 2016 

 

   ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

Το δηλητηριώδες μείγμα

Στις Θερμοπύλες τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και των μνημονίων, στις Θερμοπύλες συμβαίνουν δύο πράγματα.
Το ένα είναι μια ετήσια θερινή τελετή της εγχώριας συμμορίας των Ναζί γύρω από το άγαλμα του Λεωνίδα.

Το δεύτερο είναι μια αγγελία – μνημείο ντροπής που φιγουράρει στη σελίδα 
του ΤΑΙΠΕΔ από το 2013 και αναφέρει τα εξής: «Περιοχή με μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον, όπου διεξήχθη η γνωστή μάχη των Θερμοπυλών μεταξύ Ελλήνων και Περσών το 480 πΧ. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, ο Ήφαιστος, μετά από αίτηση της Θεάς Αθηνάς, δημιούργησε τις πηγές για τον Ηρακλή, προκειμένου να πλένεται και να ξεκουράζεται μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του»!! Όπως είναι φανερό πρόκειται για μοναδικής έμπνευσης αγγελία εκποίησης.

Ας μιλήσουμε (για την ακρίβεια ας ξαναμιλήσουμε, δες http://www.imerodromos.gr/xepoylima/#prettyPhoto και http://www.imerodromos.gr/thermopyles-xrysh-aygh/) και για τα δύο.

Σχετικά, λοιπόν, με την ετήσια συγκέντρωση του ναζιστικού εγκληματικού απόπατου, ο οποίος κυκλοφορεί ανενόχλητος.

Σκόπιμος κουρνιαχτός

 

 

Αέρα στα προπαγανδιστικά πανιά της κυβέρνησης έδωσε η εξέλιξη με τις τηλεοπτικές άδειες. Έτσι, τις τελευταίες μέρες, με αφορμή αυτήν την εξέλιξη, η κυβερνητική προπαγάνδα μιλάει για επαναφορά της πολιτικής στο προσκήνιο. Ισχυρίζεται ότι το παιχνίδι γυρίζει πλέον, ότι η νομιμότητα αποκαθίσταται και η διαπλοκή σπάει, ότι αποκτούν προτεραιότητα η κοινωνία και οι ανάγκες της. Θέλει, λέει, τα χέρια της λυμένα, για να επικεντρωθεί στη «μεγάλη μάχη» της ανάπτυξης.

Η κυβέρνηση μιλάει λες και η αλλαγή των επιχειρηματικών ομίλων που ελέγχουν την ενημέρωση - γιατί αυτό συνέβη με τον πλειστηριασμό των τηλεοπτικών αδειών - σηματοδοτεί καμιά ριζική αλλαγή στο χαρακτήρα των ΜΜΕ. Ομως, η ουσία είναι ότι το τοπίο παραμένει ίδιο, διαπλεκόμενο και αντιλαϊκό όπως και πριν, αφού τα ΜΜΕ, η ενημέρωση βρίσκονται υπό τον έλεγχο των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, όπως και πριν.

Τα κανάλια του καθεστώτος

 

Ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες ήταν ένα κακοστημένο κυβερνητικό παιχνίδι αναδιανομής της πίτας των τηλεοπτικών συχνοτήτων και αναπροσαρμογής των όρων ηγεμονίας μεταξύ πολιτικής και οικονομίας. Το καινούργιο πολιτικό προσωπικό που αποπειράται να εδραιωθεί εντός του κρατικού μηχανισμού, χρειάζεται -και αυτό είναι λογικό- φίλια μέσα προπαγάνδας της πολιτικής του αφήγησης, εκτός της κρατικής τηλεόρασης που αποτελεί σημαντικό μέσο, αλλά δεν μπορεί να διαδραματίσει με απόλυτη επάρκεια αυτόν τον ρόλο.

Άλλωστε στον καπιταλισμό η σχέση πολιτικής και οικονομίας , είναι μια δυναμική σχέση εναλλασσόμενης ηγεμονίας, αναφορικά με τις μορφικές εκφράσεις της καπιταλιστικής κυριαρχίας –αν και- μόνο για αυτές. Καθώς το βασικό φορτίο της κυριαρχίας παραμένει αμετάβλητο και αλώβητο, από τις όποιες μεταβολές στους τρόπους και στις μεθόδους διαχείρισής της.

Με αυτή την έννοια, μια κυβέρνηση που έχει απολέσει την όποια λαϊκή υποστήριξη και ανοχή κατείχε για κάποιο χρονικό διάστημα, είναι βέβαιο ότι χρειάζεται διαμεσολαβημένους διαύλους επικοινωνίας για να περάσει το μήνυμα, ότι συνιστά την καλύτερη δυνατή επιλογή κυβερνητικής διαχείρισης. Καθώς όποιος πραγματικά πιστεύει ότι στα πλαίσια του καπιταλισμού και ειδικά του ελληνικού υποδείγματος καπιταλισμού, μπορεί να υπάρξει διάρρηξη της διαπλοκής πολιτικής και οικονομίας και η δημοκρατία να επικρατήσει στον χώρο της πληροφορίας και των ΜΜΕ, είναι είτε ολοσχερώς αδαής, είτε παχυλά αμειβόμενος -παρατρεχάμενος- του συστήματος.