Η μητρότητα και τα 2.000 ευρώ!

Οι δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη για παροχή επιδόματος 2.000€ σε κάθε ελληνόπουλο που θα γεννιέται έχουν γίνει αντικείμενο σάτιρας.

 

Η αλήθεια είναι ότι έχουν πλάκα.

Ακόμα πιο μεγάλη πλάκα έχει και η «σύγκρουση» ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ για το συγκεκριμένο θέμα, οι αλληλοκατηγορίες για λαϊκισμό και παροχολογία, ενώ δεν είναι απίθανο να δούμε και «πλειστηριασμό» παροχών 2.000 εσείς, 2.500 εμείς!!!

Ποιος θα δώσει περισσότερα;

Κάπου εκεί σταματάει η πλάκα και αναδεικνύεται η μεγάλη υποκρισία τους στα θέματα της μητρότητας.

Αλήθεια, δεν έχει ακούσει ο Μητσοτάκης για τις απολύσεις γυναικών που εγκυμονούν από τις επιχειρήσεις όπου εργάζονται;

Δεν έχουν ακούσει τίποτα στο ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός ότι οι νέες μητέρες απορρίπτονται από τους εργοδότες όταν ζητάνε δουλειά, αφού το παιδί αντιμετωπίζεται ως εργασιακό κόστος – βάρος;

Στο ίδιο αμόνι

Χιλιοειπωμένες ατάκες, εξυπνακισμοί, κραυγές χωρίς ουσία, χτυπήματα στα έδρανα, ένα σόου σαν αυτά που κάθε τόσο στήνεται στη Βουλή, επαναλήφθηκε και την περασμένη Τρίτη, κατά τη συζήτηση για τις συντάξεις. Την πάσα πήραν τα κανάλια και οι εφημερίδες τους, για να πειστεί και ο τελευταίος ότι αυτό που παρακολούθησε (αν το παρακολούθησε...) ήταν «μετωπική σύγκρουση» και «σκληρή αντιπαράθεση», ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Συμπτωματικά, την επόμενη μέρα ολοκληρωνόταν η συζήτηση για τα άρθρα της συνταγματικής αναθεώρησης, που αφορούν το πολιτικό σύστημα (εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, διαδικασία ψήφου δυσπιστίας και διάλυση Βουλής, δημοψηφίσματα, παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και υπερίσχυση ευρωενωσιακού δικαίου κ.ο.κ.). Η εικόνα στην επιτροπή ήταν όπως η μέρα με τη νύχτα, σε σύγκριση με τον σκυλοκαβγά ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ την προηγούμενη. Το κλίμα ήταν «μέλι - γάλα» και οι φιλοφρονήσεις μεταξύ τους έδιναν κι έπαιρναν, όπως και η «ικανοποίηση» για τη «συναίνεση» που αποτυπώνεται γύρω από την ανάγκη ενίσχυσης της «πολιτικής σταθερότητας». Το συμπέρασμα; Και οι «καβγάδες» και η «συναίνεση» είναι ...σφυριές στο ίδιο αμόνι: Να ενισχύεται ο διπολισμός για να συντηρείται ο εγκλωβισμός των εργαζομένων στις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Οι κραυγές για να κρύβονται οι στρατηγικές συγκλίσεις τους εναλλάσσονται με το κλίμα συναίνεσης για να εμπεδώνεται ως «μονόδρομος» η υποταγή στη βάρβαρη στρατηγική τους...