30 χρόνια μετά... την «πτώση του τείχους»

Η ΓΛΔ, όπως και κάθε σοσιαλιστική χώρα, ήταν το «βασίλειο» των παιδιών

Με έναν φόβο ζει η αστική τάξη... 
Το φόβο της προοπτικής του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Της ανατροπής της από την οργανωμένη πάλη των εργαζομένων. Αυτή είναι η μόνη λογική εξήγηση για το αντικομμουνιστικό παραλήρημα που έχει εξαπολυθεί τα τελευταία χρόνια, με κορύφωση το κατάπτυστο ψήφισμα στις 19 Σεπτέμβρη στο Ευρωκοινοβούλιο.

Αντικομμουνισμός που δεν μένει απλά στα χαρτιά, αλλά πλαισιώνεται από υπέρογκα ποσά που δαπανώνται για αντικομμουνιστικές καμπάνιες και φιέστες σε διάφορες χώρες, υπέρογκα ποσά και διευκολύνσεις σε εκατοντάδες ιδρύματα που έχουν βάλει στο στόχαστρο την ιστορική μνήμη του κάθε λαού, την αμαύρωση και παραποίηση της Ιστορίας του κάθε τόπου, της Ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, του Κόκκινου Στρατού, του ρόλου της ΕΣΣΔ στην Αντιφασιστική Νίκη των Λαών.

Η αστική τάξη γνωρίζει καλά ποιος είναι ο αντίπαλός της. Ποιος πραγματικά απειλεί τα συμφέροντά της. Φροντίζει να ξεριζώσει οποιαδήποτε προοπτική αμφισβήτησης της εξουσίας της, θωρακίζεται πίσω από μνημόνια, παίρνει τα μέτρα της, για να σβήσει την προοπτική του σοσιαλισμού. Θέλει να κάνει τη νεολαία ενεργό υποστηρικτή της σε αυτήν την προσπάθεια. Κι όλα αυτά παρά το γεγονός ότι σήμερα το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα βιώνει τις επιπτώσεις μιας μακρόχρονης κρίσης, αποτέλεσμα και των αντεπαναστατικών γεγονότων της περιόδου 1989 - 1991.

Οι κίνδυνοι από τους ανταγωνισμούς απαιτούν επαγρύπνηση και δράση!

Το πρώτο θέμα του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» αναδεικνύει το γεγονός ότι η ελληνική εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στα Βαλκάνια γεννά κινδύνους, ανασφάλεια και αστάθεια για τον ελληνικό λαό και τους υπόλοιπους της περιοχής. Το πιο βασικό συμπέρασμα είναι ότι ο λαός δεν μπορεί να δείχνει κανέναν εφησυχασμό όταν επιβάλλεται η ιμπεριαλιστική «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο, δεν μπορεί να νιώθει ούτε στο ελάχιστο «ήσυχος» με τους αναβαθμισμένους ρόλους που αναλαμβάνει η Ελλάδα στην περιοχή για λογαριασμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με τους πρόσκαιρους συμβιβασμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Αντίθετα, πρέπει να επαγρυπνεί, γιατί οι αντιθέσεις είναι μόνιμες και ειδικά σήμερα οξύνονται, μαζεύοντας μπόλικη εύφλεκτη ύλη στην περιοχή μας.

 Σε αυτό το φόντο πρέπει να ιδωθεί και το «πάγωμα» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την Αλβανία και τη Β. Μακεδονία, που τροφοδότησε την περασμένη βδομάδα και την αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ. Μια αντιπαράθεση που αντιστρέφει την πραγματικότητα, αφού αφήνει έξω από το κάδρο τις αντιθέσεις που τρέχουν σε πολλά «ταμπλό» πίσω από το βέτο της Γαλλίας στη «διεύρυνση» της ΕΕ (βλ. σελ. 6). Κυρίως, αποκρύπτει ότι π.χ. οι αντιθέσεις ΗΠΑ - Ρωσίας οξύνονται στην περιοχή των Βαλκανίων και καθιστούν την Ελλάδα μαγνήτη επιθέσεων, κάτι που φάνηκε και στην πρόσφατη άσκηση Ρωσίας - Σερβίας (βλ. σελ. 4 - 5), όπως και στην επίσκεψη Ρώσων αξιωματούχων στη βάση του Αραξου για να «ελέγξουν» την πιθανή εγκατάσταση αμερικανικών πυρηνικών όπλων στην εν λόγω υποδομή.