Εκφυλιστική διαλεκτική ασθένεια

 

Στα τέλη της δεκαετίας του '90, μετά τα Ιμια και πριν από την έναρξη της ελληνοτουρκικής «διπλωματίας των σεισμών», είχα την τύχη να πετάξω, και μάλιστα επί πενήντα περίπου λεπτά, μ' ένα Mirage 2005. Εμπειρία μοναδική, στα όρια των αντοχών ενός κανονικού πιλότου. Τη θεωρώ μια από τις πιο διδακτικές και χρήσιμες εμπειρίες στη ζωή μου, τέτοια που να μου επιβάλλει να είμαι εξαιρετικά φειδωλή στην ευκολία και στο άλλοθι του τόσο συνηθισμένου «ανθρώπινο λάθος». Αυτού δηλαδή που αμέτρητες φορές καλύπτει πολιτικές επιλογές, συστημικές παθογένειες, δικαιολογίες ή και δίκες καλών προθέσεων, όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τραγωδίες, ήττες και συμβάντα που μπορεί να κρίνουν τη μοίρα. Οχι απλώς ενός όπλου, αλλά ενδεχομένως κι ενός λαού, μιας πατρίδας.

Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, στη μοναξιά των αιθέρων με πανάκριβο όχημα τη ζωή, εξαρτημένη από τις γνώσεις και την εμπειρία του πιλότου, αλλά και την τελική έκβαση μιας πτήσης απ' άκρου εις άκρον του Αιγαίου, να κρέμεται από τη συλλογικότητα κάθε ανθρώπινου και τεχνικού κρίκου (τότε της μοίρας Γεράκι), αποκτάς μια διαφορετική συγκρότηση και συναίσθηση της πολιτικής, της κοινωνικής κι ως ένα βαθμό και της ιδεολογικής και ηθικής προσέγγισης των εννοιών: λαός, στρατός, άμυνα κι όλα αυτά που αυτές τις μέρες συζητάμε σε επίπεδο Ελληνοτουρκικών σχέσεων, εξοπλιστικών προγραμμάτων και ΝΑΤΟικών επικίνδυνων σχεδίων.

Σπέρνουν ανέμους, θα θερίσουν θύελλες!

 

 

Του Σταύρου Σκουλή*

Οι αντοχές της συντριπτικής πλειοψηφίας των φοιτητών της χώρας μας δοκιμάζονται μπροστά στις οθόνες ενός υπολογιστή που δεν μπορεί να καλύψει τις μορφωτικές και όχι μόνο ανάγκες τους. Μεγαλώνουν οι ανησυχίες τους για το αν και πότε θα καλυφθούν τα εκπαιδευτικά κενά που έχουν δημιουργηθεί, αν θα μπορέσουν, λόγω των συσσωρευμένων οικονομικών δυσκολιών, να επιστρέψουν στην περιοχή που βρίσκεται η σχολή τους. Οι ελπίδες και τα όνειρά τους για να μπορέσουν να εργαστούν πάνω στο επιστημονικό τους αντικείμενο μετατρέπονται σε άγχος και ανασφάλεια, ακόμα περισσότερο σε σχέση με πριν, μέσα στο πλαίσιο της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.

Με τα πανεπιστήμια εδώ και έναν χρόνο να παραμένουν κλειστά, η κυβέρνηση φέρνει νέο νομοσχέδιο που αντιμετωπίζει τους φοιτητές σαν εγκληματίες και τις διεκδικήσεις τους για ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών τους σαν να είναι έξω από την «κοινή λογική», έξω από το πανεπιστήμιο του 21ου αιώνα! Το περιεχόμενο των αλλαγών είναι σύμφωνο με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, συνέχεια των αναδιαρθρώσεων που έχουν προχωρήσει οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια. Συμπληρώνει το «κάδρο» της πολυκατηγοριοποίησης των πτυχίων, των φραγμών στη μόρφωση.

«Τσουβαλιάζει» το ΠΑΜΕ με τον ακροδεξιό συρφετό που μπούκαρε στο Καπιτώλιο η πλειοψηφία του ΕΚ Καβάλας! – Απάντηση στη χυδαιότητα από τα Σωματεία Εμποροϋπαλλήλων & Ιδ. Υπαλλήλων και Οικοδόμων

 

 

17-01-2021

Η πλήρως απαξιωμένη στα μάτια των εργατών πλειοψηφία νομίζει ότι «βρήκε την ευκαιρία» να εξαπολύσει βρωμιές και λάσπη σε συνδικάτα και συνδικαλιστές που δεν υποτάσσονται, δεν συμβιβάζονται και δεν πρόκειται να ανεχτούν το δικό τους υπονομευτικό για το εργατικό κίνημα ρόλο.

Κατιούσα

Στις χυδαιότητες που εξαπέλυσε η πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ) του Εργατικού Κέντρου Καβάλας (ΕΚΚ) κατά του ΠΑΜΕ, απαντούν τα Σωματεία Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Καβάλας.

Επιτέλους βγήκαν από τα λαγούμια τους! Έπειτα από τόσους μήνες που η εργατική τάξη της Καβάλας βιώνει με τραγικό τρόπο τα αποτελέσματα της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας, οι εργατοπατέρες του ΕΥΚ και συγκεκριμένα η Πρόεδρος και η Γραμματέας του, με δημόσια τοποθέτησή τους, επιτίθενται στο ΠΑΜΕ με παλιές και νέες χυδαιότητες.

Με συνειρμούς που μόνο τα δικά τους μυαλά μπορούν να κάνουν επιχειρούν να τσουβαλιάσουν το ΠΑΜΕ με το ακροδεξιό συρφετό που μπούκαρε στο Καπιτώλιο.