Εξάρτηση από τους ανεξάρτητους

Πάντοτε αναρωτιόμουν τι σόι πράμα είναι αυτό για το οποίο κόπτονται όλοι όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτόν τον τόπο και το οποίο ονομάζουν Εθνική Ανεξαρτησία. Σιγά-σιγά, άρχισα να το καταλαβαίνω και τις τελευταίες μέρες το εμπέδωσα. Εθνική Ανεξαρτησία είναι να παραχωρείς την διακυβέρνηση της χώρας σε Ανεξάρτητες Αρχές, δηλαδή σε κυκλώματα τα οποία το επίσημο κράτος ούτε μπορεί ούτε επιτρέπεται να ελέγχει.

Ένα παράδειγμα τέτοιας Ανεξάρτητης Αρχής είδαμε τις προάλλες, μιλώντας για το Δημοσιονομικό Συμβούλιο. Ένα άλλο παράδειγμα θα δούμε σήμερα. Πρόκειται για την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), η οποία έρχεται από 1/1/2017 να αντικαταστήσει την Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, όπως αποφάσισε χτες η βουλή και όπως προβλέπεται στο τρίτο μνημόνιο. Για να δούμε, λοιπόν, δυο-τρία πραγματάκια σχετικά με την ΑΑΔΕ, μέσα από τις σχετικές διατάξεις του -ήδη ψηφισμένου- πολυνομοσχεδίου.

Στο σχέδιο νόμου περιγράφονται αναλυτικά οι αρμοδιότητες που θα έχει η ΑΑΔΕ αλλά η τελευταία τα λέει όλα: "(κβ) κάθε άλλη ενέργεια που είναι απαραίτητη στο πλαίσιο άσκησης των αρμοδιοτήτων της". Παναπεί, η ΑΑΔΕ θα κάνει "τα πάντα όλα" κι αναφορά δεν θα δίνει. Και για να καταλάβουμε πού μπορεί να φτάσουν αυτά τα "πάντα όλα", αρκεί να σημειώσουμε ότι σ' αυτήν θα ενσωματωθούν το ΣΔΟΕ (το οποίο έχει ήδη διαλυθεί), οι ΔΟΥ όλης της χώρας, οι περισσότερες υπηρεσίες τού Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και, φυσικά, η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων.

Από «άτακτο παιδί», προνομιακός συνομιλητής των «θεσμών»

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ • 23 Μαϊου 2016

Από «άτακτο παιδί», προνομιακός συνομιλητής των «θεσμών»

Με την ψήφιση του νομοσχεδίου, για το ταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, τον «κόφτη» των μισθών και των συντάξεων και τα «κόκκινα δάνεια», και με την διαφαινόμενη συμφωνία στο Eurogroup της 24ης Μαϊου για την «αξιολόγηση» και την εκταμίευση της επόμενης δανειακής δόσης, κλείνει ένας ακόμη κύκλος της «μνημονιακής περιόδου», η οποία όμως αναμένεται να διαρκέσει πολλά χρόνια ακόμη, με τη μια, ή την άλλη μορφή.

Το κύριο χαρακτηριστικό αυτού, του τωρινού κύκλου, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ στο τιμόνι, ήταν η προσπάθεια να σαρωθούν από το τραπέζι και τα τελευταία ψίχουλα που είχαν απομείνει στο εισόδημα και τα δικαιώματα των μισθωτών και των μικρομεσαίων στρωμάτων, σε συνδυασμό με τη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη συνέχιση αυτής της πολιτικής στο διηνεκές, με την απόλυτη προστασία των δικαιωμάτων των δανειστών και την αντίστοιχη παροχή εγγυήσεων από την πλευρά του ελληνικού κράτους.

 

Η «βρώμικη δουλιά»

Ουσιαστικά, ο κύκλος για τον οποίο συζητούμε άνοιξε με το δημοψήφισμα της 9ης Ιουλίου 2015 και τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015.

Στον κύκλο αυτό η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε συμφωνία με τους δανειστές και τις ευλογίες της οικονομικής ολιγαρχίας αναλαμβάνει να κάνει την «βρώμικη δουλειά», δηλαδή την ολοκλήρωση του «μνημονιακού σχεδίου». Το έπαθλο θα είναι, στο τέλος αυτής της περιόδου, να έχει γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ο ένας εκ των δύο πόλων, του διπολικού συστήματος που παραλαμβάνει τη σκυτάλη από το εξουθενωμένο σύστημα του δικομματισμού. Φυσικά, ο άλλος πόλος θα είναι η Νέα Δημοκρατία, μιας και το ΠΑΣΟΚ «εξαερώθηκε».

Ξεπουλημένοι

 Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

 «(…) Ξεπουλημένα γουρούνια!

    Δεν ανήκουν άραγε σ’ αυτό το χοιροστάσιο όλοι εκείνοι που για κάποια χρήματα ή για λίγη δόξα, για ένα πορτοφόλι, μια εσάρπα, μια κορδέλα, μετατρέπουν τις πεποιθήσεις τους σε άχυρα κάτω από τα πόδια των μεγάλων;

  

  Εκείνοι, οι ακόμα πιο αξιολύπητοι, που για να απολαμβάνουν το προνόμιο της αργομισθίας ή για να φανούν κάπως πιο λαμπεροί, μετατρέπονται σε αυλικούς, βαλέδες και παράσιτα στις παρακάμαρες των υπουργών ή στις τραπεζαρίες των πλουσίων;

   

 Κι αυτός ο δημοσιογράφος που πουλάει την πένα του σε όποιον πληρώνει καλύτερα, αυτός ο χρονογράφος που γλείφει τις μπότες για να αφηγείται τάχα πώς τις γυαλίζουν, ο νταβατζής, ο ξερόλας γραφιάς, όλοι αυτοί οι τύποι, ξεπουλημένα γουρούνια.

    

Ξεπουλημένο γουρούνι

εκείνος ο γελωτοποιός που διατηρεί το κύρος του και κερδίζει το ψωμί του κάνοντας τον παλιάτσο μπροστά στο πλήθος,

   

 ξεπουλημένο γουρούνι, εκείνος ο κλαψιάρης ποιητής που ζητιανεύει τι θα φάει - όχι τι θα πιει - στις επιτροπές και τα υπουργεία!

   

Ξεπουλημένα γουρούνια,