ΚΟΜΠΑΣΜΟΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Με απελάσεις ρώσων διπλωματών, με σκληρές ανακοινώσεις για τη Ρωσία πως  «πολεμά ως σύντροφος εν όπλοις της Τουρκίας» του υπουργείου εξωτερικών μοιάζει η κυβέρνηση όχι απλώς να ευθυγραμμίζεται με τις επιλογές της πολιτικής των ΗΠΑ, αλλά να καταβάλλει προσπάθειες για διευκόλυνση επίλυσης ζητημάτων που αποτελούν προτεραιότητες στην περιοχή μας για τις ΗΠΑ. Η εξασφάλιση στις ΗΠΑ ισχυρής Νατοϊκής παρουσίας στα Βαλκάνια έχει γίνει ο κύριος στόχος της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η πλήρης σύμπλευση της κυβέρνησής μας  με τις ΗΠΑ αποτυπώνεται και στην αναβάθμιση  των σχέσεων με το Ισραήλ. Και σ’ όλες αυτές τις κινήσεις αφήνεται να διαφανεί  από την κυβέρνηση η ύπαρξη κάποιου σχεδιασμού που δικαιολογώντας αυτές τις πολιτικές επιλογές θα μας πείσει για την ορθότητά τους στη διαφημιζόμενη εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος.

Δέκα απαντήσεις στο ερώτημα «Τι είναι η Αριστερά;»

Δέκα απαντήσεις στο ερώτημα «Τι είναι η Αριστερά;»

Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε αρκετούς μήνες πριν την εμπειρία της «Πρώτη Φορά Αριστερά» και την κατάληψη των κυβερνητικών θώκων από τους Συριζανέλ.

Διαβάζοντάς το σήμερα είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί, τέτοια κείμενα δεν τα συναντάμε ποτέ σε διάφορα «αριστερά» σάϊτ, όπως αυτά των Βαξεβάνη, Κούλογλου και λοιπών «αυταπατούμενων» συγγενών… 

«Τι είναι η Αριστερά;» – Δέκα παρατηρήσεις

 

1. «Αριστερά» στην Ελλάδα υπάρχει από το 1951 και την ίδρυση, στο έτος αυτό, της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς. Ως κατηγορία της πολιτικής σκέψης δεν είχε κανένα βάρος στη χώρα στην εποχή πριν τη δεκαετία του 1950.

Ο «αναρχισμός» ήταν πολύ σημαντικότερος προσδιορισμός ιδεολογίας στις αρχές του ελληνικού εργατικού κινήματος από ό,τι η «Αριστερά», για να μην μιλήσουμε για το πόσο σημαντικότερες κατηγορίες για την αντι-αστική πολιτική ήταν ο «μπολσεβικισμός», ή η συμμόρφωση με την Τρίτη Διεθνή.

Η προϋπόθεση της γέννησής της, δομικά, ήταν η απαγόρευση του ΚΚΕ μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, και κατά συνέπεια, η επιβεβλημένη από την κρατική τρομοκρατία αυτολογοκρισία του αυτοπροσδιορισμού ως «κομμουνιστής».

Για το Τείχος του Βερολίνου

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

Το γεγονός ότι σαν σήμερα, στις 13 Αυγούστου 1961, ξεκινούσε η ανέγερση του τείχους του Βερολίνου αποτέλεσε αφορμή για την εκτόξευση της γνωστής καθεστωτικής προπαγάνδας. 

Αφιερώνουμε το παρακάτω κείμενο «Για το τείχος του Βερολίνου» και τα ιμπεριαλιστικά τείχη στα κάθε λογής… τούβλα της φαιάς προπαγάνδας και της ιστορικής παραποίησης. 

***

 Δεν υπάρχει επιτελείο προπαγάνδας που να μην έχει υπηρετήσει εκείνη την υπέροχη ρήση: «Ποτέ μην αφήνεις την πραγματικότητα να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία»…

    Πόσο «ωραία» όμως είναι η ιστορία που μας διηγούνται κάθε χρόνο τέτοια μέρα οι νικητές του «ψυχρού πολέμου» λόγω της επετείου από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου στις 9/11/1989;

Πελάτισσα κάλεσε τους καραμπινιέρους και ζήτησε να αφαιρέσουν φωτογραφία του Μουσολίνι από καφέ της Σικελίας

Πελάτισσα κάλεσε τουςκαραμπινιέρους και ζήτησε να αφαιρέσουν φωτογραφία του Μουσολίνι από καφέ τηςΣικελίας

Από herko στο Αυγ 12, 2018 Διεθνή

 

Νεαρή πελάτισσα ενός καφέ μπαρ στη Μόντικα της Σικελίας ζήτησε από τους καραμπινιέρους να αφαιρέσουν από τον τοίχο της εμπορικής επιχείρησης φωτογραφία του φασίστα δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι.

Η φωτογραφία που συνοδευόταν από τη φράση του φασίστα δικτάτορα: «Δεν φοβάμαι τον εχθρό που μου επιτίθεται. Φοβάμαι τον ψεύτικο φίλο που με αγκαλιάζει», είχε τοποθετηθεί στο σημείο του καταστήματος όπου πωλούνται και τσιγάρα.

Οι καραμπινιέροι υποχρέωσαν τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης να βγάλει τη φωτογραφία και τον κατήγγειλαν για εξύμνηση του φασισμού, όπως προβλέπει η ιταλική νομοθεσία.

Ακροδεξιά οργάνωση της Σικελίας έκανε γνωστό ότι θέλει να αναλάβει τα έξοδα του συνηγόρου υπεράσπισης του συγκεκριμένου εμπόρου, θεωρώντας ότι η νομική δίωξη σε βάρος του «είναι αποτέλεσμα μιας ψεύτικης και υποκριτικής κοινωνίας».

«Γεγονότα σαν και αυτό με την ανάρτηση της φωτογραφίας, με κάνουν να νιώθω ντροπή όταν επιστρέφω στη Σικελία, την ιδιαίτερη πατρίδα μου», απάντησε μέσω Facebook η νεαρή κοπέλα η οποία κάλεσε τους καραμπινιέρους.