11η Σεπτέμβρη: Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, ο μεγαλύτερος τρομοκράτης των λαών

Αφιερώματα επί αφιερωμάτων λαμβάνουν χώρα απότα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα και τον κόσμο κάθε χρόνο στις 11 Σεπτέμβρη. Με βαρύγδουπους τίτλους αναφέρονται στην «κόλαση της τρομοκρατίας», στη «μέρα που άλλαξε τον κόσμο», στην «επίθεση που πάγωσε την ανθρωπότητα», συνοδεύοντας τους με τις γνωστές εντυπωσιακές εικόνες από τους δίδυμους πύργους στο Μανχάταν.

Έχουν περάσει 17 χρόνια από το δολοφονικό χτύπημα στην καρδιά των ΗΠΑ και κανένα κρίσιμο ερώτημα δεν έχει απαντηθεί: 

• Ποιοι πραγματικά σχεδίασαν και εκτέλεσαν το τρομοκρατικό χτύπημα; 
• Γιατί οι πανταχού παρούσες μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ δεν απέτρεψαν την επίθεση; 
• Γιατί ο «εγκέφαλος» του χτυπήματος- σύμφωνα με τις αμερικανικές κυβερνήσεις- Οσάμα Μπιν Λάντεν (ο οποίος, παρεπιπτόντως, δικό τους δημιούργημα υπήρξε) παρέμενε ασύλληπτος επί δέκα χρόνια;

Ενδεχομένως να μην λάβουμε ποτέ απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα.

«Καλάθι» γεμάτο δεσμεύσεις για το κεφάλαιο, αυταπάτες και κοροϊδία για το λαό

/ AFP PHOTO / STR

Απανωτές διαβεβαιώσεις στους δανειστές, τις «αγορές», το εγχώριο κεφάλαιο ότι οι συμφωνημένοι αντιλαϊκοί στόχοι θα επιτυγχάνονται, οι αναδιαρθρώσεις που βρίσκονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια στον πυρήνα των μνημονίων θα συνεχιστούν και ότι η κυβέρνησή του δεν θα επιτρέψει «πισωγύρισμα», παρείχε ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, μέσα απ' τις παρεμβάσεις του στο πλαίσιο της ΔΕΘ, απ' όπου παράλληλα υπερασπίστηκε με ζήλο το ρόλο του σημαιοφόρου των ευρωατλαντικών σχεδιασμών στην περιοχή.

 Οπως είπε στην ομιλία του ο πρωθυπουργός, «είμαστε αποφασισμένοι να τηρήσουμε τους συμφωνημένους στόχους και για τα επόμενα χρόνια. Να μην επιτρέψουμε η Ελλάδα να γυρίσει πίσω στην εποχή των ελλειμμάτων και του δημοσιονομικού εκτροχιασμού», ενώ με «κάβα» τα αντιλαϊκά μέτρα των τριών μνημονίων ανέλαβε απέναντι στο εγχώριο κεφάλαιο «προσωπική δέσμευση» για συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής που απαιτείται, «για μια επενδυτική έκρηξη στην Ελλάδα ...με δημιουργία φιλικού επενδυτικού κλίματος».

Στο πλαίσιο αυτό, δεσμεύτηκε απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους «μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης», ώστε αυτή να προσαρμοστεί πιο αποτελεσματικά στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, «απλοποίηση διαδικασιών» για τη σύσταση και αδειοδότηση των επιχειρήσεων, επιτάχυνση στην απονομή δικαιοσύνης, ολοκλήρωση του χωροταξικού σχεδιασμού στα μέτρα τους και βέβαια ενισχύσεις και «ενεργητικές πολιτικές» απασχόλησης, για ακόμα φτηνότερη εργατική δύναμη στις «δυναμικές» καπιταλιστικές επιχειρήσεις σε κλάδους που ιεραρχεί το κεφάλαιο.

Πίσω από τις λέξεις

«Η Ελλάδα έχει μια ξεχωριστή δυνατότητα, που την παίρνει από τη θέση της στο χάρτη», έλεγε τις προάλλες ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Ν. Παππάς, προσθέτοντας ότι «έχει γίνει συνείδηση και στον πολιτικό κόσμο, ότι η Ελλάδα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα αν διεκδικήσει ξανά όσα δικαιούται...». Δεν χρειάστηκε να περάσουν παρά λίγες μέρες, μέχρι να αποκαλυφθεί στη ΔΕΘ εκείνο που όλοι γνωρίζουν ότι κρύβεται πίσω από αυτά τα μεγάλα λόγια: Η «διεκδίκηση όσων δικαιούται» η αστική τάξη, γίνεται με την ανάδειξη της χώρας σε «σημαιοφόρο» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή, κυρίως σε ό,τι αφορά τα Ενεργειακά, σε αντιπαράθεση με το αντίστοιχο σχέδιο άλλων δυνάμεων, όπως η Ρωσία. Σε αυτά τα σχέδια, πράγματι, όλος ο αστικός πολιτικός κόσμος συντάσσεται. Γι' αυτό η ΝΔ και οι άλλοι δεν αρθρώνουν λέξη για τις «ξεχωριστές δυνατότητες» που επιδεικνύει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που υπερασπίζεται με πρωτόγνωρη «τόλμη» τα επικίνδυνα αυτά σχέδια, με τη στρατιωτική εμπλοκή και τα κάθε λογής «ραβασάκια» που διακινεί στην περιοχή, ως ο «προτιμώμενος εταίρος» των ΗΠΑ. Στο λαό μόνο «καμπανάκι» μπορεί να χτυπούν η επικίνδυνη εμπλοκή και οι εναγκαλισμοί με τους μακελάρηδες. Η δράση απέναντι στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς χρειάζεται να δυναμώσει τώρα.

In the long run you are all dead (Σε ελεύθερη μετάφραση: Να πάτε να γ@μ#θ#τε!)

−Υπομονή μέχρι να πεθάνετε!

*

«Αλλά το συγκεκριμένο μέτρο θα εξηγήσουμε στην Κομισιόν ότι είναι ένα μέτρο αντιαναπτυξιακό και μη διαρθρωτικό. Διότι αφορά στην προσωπική διαφορά και αφορά κάποια συγκεκριμένη μερίδα συνταξιούχων, οι οποίοι σήμερα είναι πάνω από 70 ετών οι περισσότεροι. Άρα η όποια περικοπή δαπανών δεν θα είναι μια μόνιμη περικοπή. Θα σβήσει με το πέρασμα του χρόνου. Δεν θα έχει καμία επίπτωση στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος».

αλέξης τσίπΡας

* ΠΑΜΕ σε νέα συλλαλητήρια την Πέμπτη 13 Σεπτέμβρη στις 7 μ.μ. σε Ομόνοια, Πειραιά κ. α. (7 VIDEO)
*

Δικαίωση των μνημονίων

Η δικαίωση των μνημονίων ήταν το επιστέγασμα της ομιλίας του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, απ' όπου δεν κουράστηκε να επαναλαμβάνει τη «δέσμευση» προς το κεφάλαιο ότι «τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές θα τηρηθούν στο ακέραιο» και ότι οι όποιες «ελαφρύνσεις» για το λαό δεν θίγουν στο ελάχιστο τους ματωμένους στόχους της «δημοσιονομικής προσαρμογής».

Η σφαγή των ανθρακωρύχων στο Λάτιμερ της Πενσυλβάνια

Ένα έγκλημα που έγινε σταθμός για την ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ

Η σφαγή του Λάτιμερ: Η δολοφονία 19 άοπλων απεργών ανθρακωρύχων στα ορυχεία του Κάλβιν Παρντί στο Λάτιμερ, κοντά στο Χάζλετον της Πενσυλβάνια, συνέβη σαν σήμερα πριν από 121 χρόνια (10/9/1897).

Οι ανθρακωρύχοι, κυρίως μετανάστες, πολωνικής, σλοβακικής, λιθουανικής και γερμανικής καταγωγής, πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν από την εθνοφρουρά και από άνδρες του σερίφη της κομητείας Λαζέρν.

Το ιστορικό πλαίσιο

Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι οικονομίες των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης περνούσαν μεγάλη κρίση.

Ο ευρωπαϊκός αγροτικός πληθυσμός αυξανόταν ταχύτερα από όσο μπορούσε να απορροφήσει ο γεωργικός και ο βιομηχανικός τομέας, που βρισκόταν μάλιστα και σε ύφεση.

Η εκβιομηχάνιση διατάραξε τόσο την αγροτική όσο και τη βιοτεχνική υπαίθρια οικονομία και υπήρξε αυξανόμενος ανταγωνισμός μεταξύ των ντόπιων και των ξένων παραγωγών αγροτικών προϊόντων.

Αυτοί οι παράγοντες οδήγησαν σε αύξηση της ανεργίας με το μεγαλύτερο ποσοστό να εξαναγκάζεται σε μαζική μετανάστευση στις ΗΠΑ, για να επιζήσει.

Στην πλειοψηφία τους οι νέοι μετανάστες, εργάστηκαν στην εξόρυξη άνθρακα, όπου ήταν μεταξύ των πλέον εκμεταλλευόμενων από όλους τους εργαζόμενους στα ορυχεία.¹