Η διαχωριστική γραμμή

«Το Συνέδριο καθυστέρησε λόγω των αντιδράσεων αυτών των δυνάμεων που θεωρούν ότι δεν υπάρχουν ευρωπαϊκές λύσεις, που είναι αντίθετες στην ΕΕ. Και αυτές οι δυνάμεις είναι κομμάτι της ευρωπαϊκής κοινωνίας και αν είναι ένα πράγμα δεδομένο, είναι ότι η ευρωπαϊκή κοινωνία δεν μπορεί άλλο να αντέξει από το συνδυασμό σκληρής λιτότητας και φτωχοποίησης των τελευταίων δεκαετιών. Ο λόγος που οργανώνουμε το Συνέδριο είναι γιατί εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχουν ευρωπαϊκές λύσεις, πιστεύουμε ότι μπορεί να αλλάξει η Ευρώπη». 

 

Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, ο Γ. Κατρούγκαλος στην έναρξη χτες του συνεδρίου στο Ζάππειο. Κρίνοντας από το ακροατήριο, είμαστε σίγουροι ότι πείστηκε από τις ...εξηγήσεις που έδωσε ο υπουργός Εργασίας για την καθυστέρηση που προκάλεσε η διαμαρτυρία εργαζομένων και συνταξιούχων.

 

 Δεν περιμέναμε, άλλωστε, να πει ότι τόσος κόσμος έξω από το Ζάππειο διαδήλωνε επειδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έκοψε κι άλλο τις συντάξεις, διατηρεί όλη την αντεργατική νομοθεσία των προηγούμενων και ετοιμάζεται να την επεκτείνει, μοιράζει ψίχουλα στους πάμπτωχους και τα ονομάζει «κοινωνική αλληλεγγύη», διατηρεί και επιτείνει την ευελιξία στην αγορά εργασίας, την άθλια κατάσταση στην Υγεία και η λίστα δεν έχει τέλος. 

 

Επομένως, η πραγματική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτούς που διαδήλωναν έξω από το Ζάππειο και σ' αυτούς που συμμετείχαν στο συνέδριο, δεν ήταν αυτή που επικαλέστηκε ο Γ. Κατρούγκαλος, αλλά το ποια συμφέροντα υπηρετεί ο καθένας, του κεφαλαίου ή του λαού. Και δε χωράει καμιά αμφιβολία ότι το κεφάλαιο δύσκολα θα μπορούσε να επιλέξει καλύτερους ...συνέδρους από αυτούς που διάλεξε για λογαριασμό του η κυβέρνηση.