Το ατσάλι δένεται στη μεγάλη φωτιά και στο δυνατό ψύχος. Τότε γίνεται δυνατό και τίποτα δεν φοβάται. Έτσι ατσαλώθηκε και η δική μας γενιά και έμαθε να μην παραδίδεται! Νικολάϊ Οστρόφσκι EΠIKOIΝΩΝΙΑ drasistooraiokastro@gmail.com
Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2022
«Δεν ξεχνάμε τον θερμοσίφωνα, δεν αφήνουμε φως ανοιχτό»! – ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ
Ζούμε την πιο όμορφη Ζωή
Έτσι είναι, ακριβή μου συντρόφισσα Αλέκα. Ζούμε την πιο όμορφη Ζωή!
Όταν ακούμε κάθε μέρα τις φωνές που μας καλούν να μη λυγίσουμε.
Όταν ανοίγουμε μέτωπα χωρίς φόβο, από την έγνοια μη φοβηθούμε ποτέ.
Όταν ακούμε την ιστορία μας -αυτή την πραγματική, τη δική μας, του λαού μας την ιστορία, τη γεμάτη χαμόγελα προς το Μέλλον, παρά τη ζοφερή καθημερινότητα που λυσσαλέα πάνε να επιβάλουν.
Όταν εμείς με τα χέρια σφιχτά δεμένα προχωράμε μπροστά με κείνο το στιβαρό βηματισμό που μας δίνει πίσω τον παλμό της νιότης μας.
Όταν τα παιδιά των εργατών της ΛΑΡΚΟ τραγουδάνε το πιο όμορφο τραγούδι στους δρόμους του αγώνα.
Όταν δεν αφήνουμε να περάσει η αδικία και κάθε μέρα μας φέρνει όλο και πιο κοντά στη μόνη πραγματικότητα που μας αξίζει.
Ε! Τότε, ναι! Ζούμε την πιο όμορφη Ζωή.
ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΙΣ 26 ΦΛΕΒΑΡΗ Απλώνεται το αγωνιστικό κάλεσμα για την προστασία της υγείας και του λαϊκού εισοδήματος
Στις 12 μ. στο Σύνταγμα η συγκέντρωση | Την ίδια μέρα διαδηλώνουν στη Θεσσαλονίκη
Συγκεντρώσεις και σε άλλες πόλεις
Σωματεία εργαζομένων και συνταξιούχων, φορείς των αυτοαπασχολούμενων, με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος κορονοϊού στη χώρα μας, καλούν τον λαό της Αττικής να μετατρέψει εκείνη τη μέρα σε μεγάλο σταθμό αγωνιστικής κλιμάκωσης, διαδηλώνοντας ενάντια στην ακρίβεια, στις καθημερινές ανατιμήσεις, στην πολιτική που αδειάζει τις τσέπες των εργαζομένων για την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων. Διαδηλώνοντας για την προστασία της υγείας και του εισοδήματος, κόντρα στην πολιτική που θυσιάζει τις ανάγκες του για τα κέρδη των λίγων.
Το κάλεσμα συνυπογράφουν μέχρι στιγμής οι εξής συνδικαλιστικές οργανώσεις:
Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, Συνδικάτο Εργαζομένων Φαρμάκου - Καλλυντικού και Συναφών Επαγγελμάτων, Συνδικάτο Εργαζομένων Μετάλλου και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας, Συνδικάτο Εργαζομένων στα Τρόφιμα - Ποτά, Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής, Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Ενωση Λογιστών - Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής, Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής Αττικής, Συνδικάτο Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, Σωματείο Εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα Αττικής, Συνδικάτο Τύπου και Χάρτου, Συνδικάτο Ηλεκτρολόγων Αττικής, Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Ταχυδρομείων - Ταχυμεταφορών Αττικής, Σύλλογος Εργαζομένων υπουργείου Γεωργίας ν. Αττικής, ΠΕΜΕΝ, ΠΕΣ ΝΑΤ, Σωματείο Εργαζομένων σε «Vodafone - 360 Connect» και λοιπές θυγατρικές, Σωματείο Εργαζομένων στη «First Data», Σύνδεσμος Συνταξιούχων Δημοσίων Υπαλλήλων Αθήνας, Συνδικάτο Καθαριστριών - Καθαριστών Αττικής, Σωματείο Εργαζομένων στο Νοσοκομείο «Θριάσιο», Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων Δυτικής Αττικής, Σωματείο Εργαζομένων ΟΤΑ Ασπροπύργου - Ελευσίνας - Μάνδρας, Σωματείο Συνταξιούχων Ελευσίνας, Ενωση ΕΒΕ Ελευσίνας, Ενωση ΕΒΕ Ασπροπύργου, Σύλλογος Γυναικών Ελευσίνας (μέλος της ΟΓΕ).
Την «ανταγωνιστικότητα» και τα μάτια τους...
«Ο κατώτατος μισθός αυτό που πρέπει να συνοδεύει είναι τη μεταβολή της παραγωγικότητας. Οταν έχουμε αυξήσεις του κατώτατου μισθού οι οποίες είναι πέρα από τις αυξήσεις της παραγωγικότητας, καταντάμε σε πράγματα σαν εκείνα που είδαμε τις προηγούμενες δεκαετίες (...) όπου η αύξηση ήταν πολύ ψηλότερη από την αύξηση της παραγωγικότητας, και ουσιαστικά αυτό μείωνε την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε...». Αυτά έλεγε χτες ο υφυπουργός Εργασίας Π. Τσακλόγλου, προϊδεάζοντας για τη νέα παρωδία της «αύξησης» του κατώτατου μισθού που σχεδιάζει η κυβέρνηση.
Και λέμε παρωδία γιατί τόσο τα ψίχουλα του 2% που έδωσε από την αρχή του χρόνου, όσο και αυτά που υπόσχεται για τον μήνα Μάη, έχουν ήδη εξαερωθεί από τη λαίλαπα της ακρίβειας. Μόνο οι υπέρογκες αυξήσεις στο κόστος του ρεύματος και της θέρμανσης έχουν γονατίσει τα εργατικά νοικοκυριά, αφού είναι πολλαπλάσιες της όποιας αύξησης θα έχει μέσα στο 2022 ο κατώτατος μισθός, όταν μάλιστα την προηγούμενη διετία έμεινε παγωμένος στα 650 ευρώ μεικτά.
13 σημεία «από τα παλιά»...
Σε μια προσπάθεια να καρπωθεί εκλογικά τη συσσωρευμένη αγανάκτηση που υπάρχει ειδικά στη νεολαία από τα συσσωρευμένα αδιέξοδα και στον τομέα της Εκπαίδευσης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε μια δέσμη 13 πρωτοβουλιών για τα ΑΕΙ. Επικαλείται ότι η δημόσια Εκπαίδευση μετατρέπεται σε «υπηρεσία που υπόκειται στους νόμους της αγοράς», χρεώνοντας αυτήν την εξέλιξη αποκλειστικά στη «νεοφιλελεύθερη πολιτική» και τους νόμους της ΝΔ. Επιχειρεί και με αυτόν τον τρόπο να συγκαλύψει ότι οι αιτίες βρίσκονται στην ίδια τη λειτουργία του συστήματος, που και ο ίδιος υπηρετεί με την πολιτική του, όπως και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Εξάλλου, οι αναφορές για την «προτεραιότητα» που θα έχει η Παιδεία από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι πανομοιότυπες με αντίστοιχες κειμένων της ΕΕ και άλλων «θεάρεστων» οργανισμών, όπως ο ΟΟΣΑ, ακόμα και ο ΣΕΒ. Αυτό είναι το νήμα που συνδέει τον κοινό στρατηγικό δρόμο που βαδίζουν όλα τα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από τις όποιες αποχρώσεις και παραλλαγές στη διαχείριση.
Αν «φωτίσουμε» καλύτερα αυτές τις 13 πρωτοβουλίες που παρουσίασε για τα ΑΕΙ, γίνεται φανερό ότι τίποτα δεν έρχεται σε σύγκρουση, ούτε βέβαια αλλάζει τη σημερινή στρατηγική κατεύθυνση για την Ανώτατη Εκπαίδευση, που εμπορευματοποιεί όλο και περισσότερο τις λειτουργίες των ΑΕΙ και υποτάσσει στο σχεδιασμό του κεφαλαίου τα αποτελέσματά τους, τόσο ως προς τους αποφοίτους, όσο και ως προς την επιστημονική έρευνα. Απ' αυτή την άποψη, δεν είναι τυχαίο ότι και στα επιμέρους ζητήματα, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι «μια γειτονιά» με αυτές της κυβέρνησης. Μιλάει για παράδειγμα για «κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας του νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη». Ομως η δική του θέση είναι να υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά να υπάγεται στον πρύτανη! Γιατί η ένταση της καταστολής απέναντι σε όσους αντιδρούν και διεκδικούν σύγχρονα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα είναι όρος αναγκαίος για το ιδιωτικοποιημένο πανεπιστήμιο, όπου οι επιχειρήσεις θα αλωνίζουν. Εκεί ακριβώς «συναντιούνται» η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα αστικά κόμματα.
Ποια πανδημία;
Πανδημία; Ποια πανδημία; Αυτήν την απάντηση δίνει η κυβέρνηση με την πολιτική της, χώνοντας κάτω από το χαλί τους εκατοντάδες νεκρούς κάθε βδομάδα, τους χιλιάδες που συνεχίζουν να νοσηλεύονται στα νοσοκομεία, αλλά και τους εκατοντάδες χιλιάδες που στοιβάζονται στις λίστες αναμονής για μια εγχείρηση, μια διάγνωση, ακόμα και για μια εξέταση, αντιμέτωποι με το σύστημα Υγείας της μίας νόσου.
Το φαινόμενο δεν είναι βέβαια ελληνικό. Σε Ευρώπη και Αμερική τα κράτη καλλιεργούν εφησυχασμό ότι «με την πανδημία ξεμπερδέψαμε», όταν οι λεγόμενοι «σκληροί δείκτες» παραμένουν στα ύψη. Κηρύσσουν το τέλος της πανδημίας και ανακοινώνουν τη σταδιακή απόσυρση ακόμα και της επιδημιολογικής επιτήρησης!
Η Βρετανία π.χ., για να μη χάνονται εργατοώρες, σκοπεύει να καταργήσει μέχρι και την καραντίνα για όσους νοσούν! Τα κρούσματα όμως παραμένουν 60.000 καθημερινά, 160.000 έχουν χάσει συνολικά τη ζωή τους και σχεδόν το 10% των Βρετανών βρίσκεται σε λίστα αναμονής για κάποιο χειρουργείο, εξετάσεις, ακόμα και αντικαρκινική θεραπεία!