29 καπιταλιστές συνιστούν Παύλο Τσίμα… Πρύτανης στην αλητεία

29 καπιταλιστές συνιστούνΠαύλο Τσίμα… Πρύτανης στην αλητεία

Από atexnos

Σχολιάζει ο Ηρακλής Κακαβάνης //

Από το κλασικό γιαούρτωμα μέχρι τη δολοφονία (Παύλου Φύσσα, μεταναστών κλπ) όλα είναι βία, είπε ο Παύλος Τσίμας, βάζοντας στην ίδια μοίρα το (έτσι κι αλλιώς έξω από τις πρακτικές του εργατικού – λαϊκού κινήματος) γιαούρτωμα με τη σχεδιασμένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Με τη «βία» της εξίσωσης ουσιαστικά ξεπλένεται ο εγκληματικός χαρακτήρας του ναζιστικού μορφώματος που κάθε δολοφονική ή δολοφονικών προθέσεων επίθεσή του έχει συγκεκριμένη στόχευση και ενοχοποιείται κάθε μορφή αντίδρασης στην πραγματική στην πραγματική βία που υφίσταται στη ζωή του ο λαός. Γιατί εκεί είναι η στόχευση. Το λέει το πολιτικό προσωπικό ταυτίζοντας τους λαϊκούς αγώνες με το χάος. Το εκλαϊκεύουν οι «Τσίμες» με το δικό τους τρόπο. Άλλωστε από καιρό έχουν ταυτιστεί με την (πολιτική) αλητεία.

ΕΔΥΕΘ Κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Γρ. Λαμπράκη (VIDEO - ΦΩΤΟ)

Με κατάθεση στεφάνων στο μνημείο που βρίσκεται στο χώρο όπου πριν 55 χρόνια δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), ολοκληρώθηκαν σήμερα οι εκδηλώσεις που διοργάνωσε η ΕΔΥΕΘ στη μνήμη του, κρατώντας το δρόμο του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα ανοιχτό.

Στεφάνια κατέθεσαν η ΕΔΥΕΘ, οι Οργανώσεις Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και η ΟΓΕ.

Στη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Ερμού, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στις 22 Μάη του 1963, ο Γρηγόρης Λαμπράκης χτυπήθηκε θανάσιμα από τους παρακρατικούς μηχανισμούς του επίσημου μετεμφυλιακού κράτους και το παλάτι, γιατί αγωνιζόταν ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, για τον αφοπλισμό, την ειρήνη, τη φιλία και τη συνεργασία των λαών. Πέντε μέρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ.

Εκεί, μπροστά στο μνημείο που έχει στηθεί για τον Γρηγόρη Λαμπράκη, μίλησε ο Μπάμπης Βέλλης, γραμματέας της ΕΔΥΕΘ. Όπως είπε, «σήμερα 55 χρόνια μετά τη στυγνή δολοφονία του ο κίνδυνος ενός γενικευμένου και καταστρεπτικού πολέμου βρίσκεται ακόμη πιο απειλητικός όχι μόνο για το λαό μας, αλλά για τους λαούς όλου του κόσμου. Η φωτιά των ιμπεριαλιστικών πολέμων μαίνεται και ο κίνδυνος κλιμάκωσής τους είναι άμεσος. Οι ιμπεριαλιστές συνεχίζουν ακόμη πιο λυσσασμένα να ξαναμοιράζουν τη Γη για τα αμύθητα κέρδη τους και να χαράζουν νέα σύνορα με των λαών το αίμα».

Σαν σήμερα πριν 55 χρόνια, το Αστικό Κράτος με τους συνεργάτες του, Δολοφονούν τον Γρηγόρη Λαμπράκη:

 

Όρκος στο Λα­μπρά­κη, χρέος στη ζωή…

Στην Ελ­λά­δα του 1963 η λέξη «ει­ρή­νη» ήταν απα­γο­ρευ­μέ­νη. Αν τολ­μού­σες να την προ­φέ­ρεις, έστω να την γρά­ψεις, τα στοι­χεία σου κα­τέ­λη­γαν σε φά­κε­λο της Ασφά­λειας. 

Αυτό, στην Ελ­λά­δα του ΝΑΤΟ, του Πα­λα­τιού, της ΕΡΕ και των υπό­λοι­πων αστι­κών δυ­νά­με­ων, σή­μαι­νε από­λυ­ση, στέ­ρη­ση δια­βα­τη­ρί­ου, ανά­κρι­ση σε κά­ποιο αστυ­νο­μι­κό τμήμα, συ­νε­χής πα­ρα­κο­λού­θη­ση από τους χα­φιέ­δες του κρά­τους και του πα­ρα­κρά­τους.

Είναι η εποχή κατά την οποία οι ΗΠΑ του Τζων Φ.Κέ­νε­ντι βρί­σκο­νται σε πο­λε­μι­κή φρε­νί­τι­δα: 

ανα­πτύσ­σουν συ­νε­χώς το πυ­ρη­νι­κό τους οπλο­στά­σιο ως υπεν­θύ­μι­ση απει­λής απέ­να­ντι στην ΕΣΣΔ και τον σο­σια­λι­στι­κό κόσμο, πραγ­μα­το­ποιούν σειρά πυ­ρη­νι­κών δο­κι­μών στον Ει­ρη­νι­κό, τα εξο­πλι­σμέ­να με πυ­ραύ­λους po­laris υπο­βρύ­χια τους αρ­με­νί­ζουν σε Ατλα­ντι­κό και Με­σό­γειο έτοι­μα να εξα­πο­λύ­σουν το θά­να­το, ενώ σε μια σειρά χώρες (συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της Ελ­λά­δας) στή­νουν και εξο­πλί­ζουν στρα­τιω­τι­κές βά­σεις.

Σε ολό­κλη­ρο τον κόσμο, με την στή­ρι­ξη της Σο­βιε­τι­κής Ένω­σης και των σο­σια­λι­στι­κών χωρών, αρ­χί­ζει στα­δια­κά να ανα­πτύσ­σε­ται ενα αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα.

 Το σύν­θη­μα του «αφο­πλι­σμού» ακού­γε­ται από την Ια­πω­νία μέχρι τη Βρε­τα­νία, ενώ οι αντι­πρό­σω­ποι της ΕΣΣΔ στον ΟΗΕ και στα διε­θνή φόρα θέ­τουν το ζή­τη­μα της κούρ­σας των εξο­πλι­σμών. 

Από το Λον­δί­νο, ο νο­μπε­λί­στας μα­θη­μα­τι­κός και φι­λό­σο­φος, πρω­το­πό­ρος του κι­νή­μα­τος για τον πυ­ρη­νι­κό αφο­πλι­σμό, Μπέρ­τραντ Ράσελ προει­δο­ποιεί για τον κίν­δυ­νο ενός πυ­ρη­νι­κού ολο­καυ­τώ­μα­τος: 

«Απο­τε­λεί προ­σβο­λή για την αξιο­πρέ­πεια κάθε ατό­μου η προ­ε­τοι­μα­σία μιας κα­θο­λι­κής σφα­γής».

Την ίδια πε­ρί­ο­δο στην Ελ­λά­δα, στην προ­με­τω­πί­δα του αγώνα ενά­ντια στον πό­λε­μο μπαί­νει ένας για­τρός και αθλη­τής. 

Ο Γρη­γό­ρης Λα­μπρά­κης. 

Ιλιντεν, αλυτρωτισμός και λαθροχειρία

Η προσπάθεια να κρυφτούν με αναφορές στην εξέγερση του Ιλιντεν τα ευρωΝΑΤΟικά σχέδια που σπονσοράρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά και ο συμβιβασμός σε αυτό το πλαίσιο με αλυτρωτικές θέσεις της ΠΓΔΜ, βγάζουν μάτι.

 

Ας δούμε όμως τι ήταν η εξέγερση του Ιλιντεν. Αποτέλεσε μια εξέγερση στην οθωμανική περιοχή της Μακεδονίας το 1903. Στην εξέγερση πρωτοστάτησε το σλαβικό στοιχείο, κυρίως φτωχοί αγρότες και άλλα μικροαστικά στρώματα των πόλεων, αλλά συμμετείχαν και Ελληνες, Βλάχοι, ενώ έγινε προσπάθεια να τραβηχτούν και μουσουλμανικοί πληθυσμοί, Αλβανοί και Τούρκοι.

Οργανωτής ήταν η Εσωτερική Επαναστατική Μακεδονική Αδριανοπουλίτικη Οργάνωση, που είχε ιδρυθεί το 1893 στη Θεσσαλονίκη και είχε ως σκοπό την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της περιοχής της Θράκης από τον οθωμανικό ζυγό και την αυτονομία της από όλα τα εθνικά κράτη της περιοχής, με δεδομένο τον πολυεθνικό χαρακτήρα αυτών των περιοχών.

Ο στόχος αυτός συνδεόταν με τον στόχο μιας Βαλκανικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. Ο προσδιορισμός άλλωστε - Μακεδονικός και Ανδριανοπουλίτικος - δεν αναφερόταν σε κάποια συγκεκριμένη εθνότητα ή έθνος, αλλά είχε γεωγραφικό χαρακτήρα, προσδιόριζε την περιοχή και τον πληθυσμό που στις διακηρύξεις αναγνωριζόταν ότι αποτελείται από διάφορες εθνότητες: Βούλγαρους, Σέρβους, Αλβανούς, Βλάχους, Τούρκους, Εβραίους κ.λπ.

Η εξέγερση του Ιλιντεν αποτέλεσε κορύφωση της δράσης της ΕΜΑΟ και ουσιαστικά το κύκνειο άσμα της.

Δεκατρία χρόνια απ' το θάνατο του συντρόφου Χαρίλαου Φλωράκη

Δεκατρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα απ' το θάνατο του συντρόφου Χαρίλαου Φλωράκη, του αξέχαστου καπετάν Γιώτη. Ο Χ. Φλωράκης «έφυγε» σαν σήμερα το 2005, σε ηλικία 91 ετών. Γεννήθηκε στις 20 του Ιούλη του 1914 στο χωριό Παλιοζογλώπι του Δήμου Ιτάμου στα Αγραφα της Καρδίτσας. Το 1929 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και το 1933 μπαίνει στη Σχολή Τηλεγραφητών των ΤΤΤ (Τηλεγραφίας - Ταχυδρομείων - Τηλεφωνίας).

 Οντας σπουδαστής κηρύσσεται η μεγάλη απεργία των «Τριατατικών». Οι σπουδαστές απεργούν μαζί με τους εργαζόμενους και ο Χαρίλαος Φλωράκης εκλέγεται στην Επιτροπή Αγώνα. Αργότερα, θα συγκροτηθεί Σύλλογος Σπουδαστών των ΤΤΤ, στον οποίο εκλέγεται και γραμματέας. Το 1934 προσλαμβάνεται ως τηλεγραφητής στην ΤΤΤ. Αρχίζει μια απίστευτη περιπλάνηση «μεταθέσεων» από πόλη σε πόλη, εξαιτίας της συνδικαλιστικής του δράσης. Σε όποια πόλη και αν βρεθεί, θα επιδιώξει και θα έχει σύνδεση με πυρήνες παράνομων κομμουνιστών.

Μετά την κήρυξη του πολέμου ο Χ. Φλωράκης στέλνεται στο μέτωπο. Τη νύχτα της 27ης προς 28η του Οκτώβρη ήταν βάρδια στο κεντρικό τηλεγραφείο. Από τις μηχανές που δούλευε πέρασαν τα πρώτα τηλεγραφήματα για την κήρυξη του πολέμου. Την επομένη το πρωί κατατάχτηκε μαζί με τα δύο του αδέλφια. Στις αρχές του Ιούνη του 1941 γίνεται μέλος του ΚΚΕ, το Μάη του 1942 περνάει στην παρανομία και το Δεκέμβρη του ίδιου έτους ανεβαίνει στο βουνό. Το 1943 - 1945 αναλαμβάνει, διαδοχικά, λοχαγός και ταγματάρχης του ΕΛΑΣ, παίρνει μέρος στο Δεκέμβρη του 1944 και τον Οκτώβρη του 1945 συλλαμβάνεται.

Μια εκδήλωση για τους Πόντιους ... χωρίς Πόντιους

Την επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου αξιοποίησε για άλλη μια φορά η Χρυσή Αυγή, προκειμένου να χύσει το ρατσιστικό, φασιστικό και αντικομμουνιστικό της δηλητήριο. Ετσι, για να τιμήσει δήθεν την 19η Μάη, μέρα της Γενοκτονίας, οργάνωσε φασιστομάζωξη στην περιοχή του Μενιδίου.

Ομως, αυτήν τη φορά την απάντηση στη φασιστική Χρυσή Αυγή έστειλε ο ίδιος ποντιακός πληθυσμός που κατοικεί στο Μενίδι και την ευρύτερη περιοχή, που τους γύρισε μαζικά την πλάτη, αναγκάζοντάς τους να οργανώσουν εκδήλωση για τους Πόντιους... χωρίς όμως Πόντιους. Ουτε καν ορισμένοι «παράγοντες», που τις προηγούμενες φορές λειτούργησαν σαν απορρυπαντικό για το φασιστικό μόρφωμα, δεν εμφανίστηκαν. Βεβαίως, οι φασίστες πήραν τα μέτρα τους, ώστε να εξασφαλιστεί κοινό για τον αρχιφασίστα Μιχαλολιάκο και με πούλμαν μάζεψαν ό,τι φασιστοειδές υπήρχε στην Αττική και το μετέφεραν στο Μενίδι, για να συμπληρώσουν μερικούς δεκάδες χειροκροτητές για τον «μεγάλο αρχηγό».

Κατά τ' άλλα, η ομιλία του αρχηγού των ναζί κινήθηκε στα γνωστά και τετριμμένα των γκεμπελικών ψεμάτων και της συκοφαντίας.

* * *

 

Πρώτα απ' όλα, αποτελεί ντροπή και πολιτικαντισμός να εμφανίζονται οι φασίστες της Χρυσής Αυγής τιμητές των βασάνων και του πόνου των ξεριζωμένων Ποντίων, όταν οι πολιτικοί τους πρόγονοι τους χαρακτήριζαν «τουρκόσπορους» και τους εξαπέλυαν ρατσιστικές επιθέσεις. Αυτά βέβαια δεν τα είπε ο αρχηγός τους. Οπως, βεβαίως, δεν είπε ότι το μόνο κόμμα που στάθηκε από την αρχή στο πλευρό των ξεριζωμένων Ελλήνων της Μικρασίας και του Πόντου ήταν το ΚΚΕ. Το μόνο κόμμα που πάλεψε για τα δικαιώματά τους και τη ζωή τους, όταν οι πολιτικοί πρόγονοι «ρατσιστές» της δεκαετίας του 1920 και μετέπειτα στελέχη των διάφορων φασιστικών μορφωμάτων διέδιδαν θεωρίες ότι καμιά σχέση «δεν έχουν οι τουρκόσποροι, που μας παίρνουν τις δουλειές και ρίχνουν τα μεροκάματα, με τους γηγενείς Ελληνες».