Σε ποιόν «ανήκει» ο Άρης Βελουχιώτης;

Σε ποιόν «ανήκει» ο ΆρηςΒελουχιώτης;

Από atexnos3

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Η πρόσφατη απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για την κομματική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη αποτέλεσε το αναγκαίο συμπλήρωμα της πολιτικής αποκατάστασης του καπετάνιου του ΕΛΑΣ που είχε αποφασιστεί στην αντίστοιχη Συνδιάσκεψη το 2011. 

Πρόκειται για πράξη με σημαντικό πολιτικό νόημα στο πλαίσιο της μελέτης της Ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την ιδεολογική ωριμότητα ενός κόμματος να βγάζει χρήσιμα συμπεράσματα στο διάβα της ταξικής πάλης. 

Οι ιστορικές προσωπικότητες, όπως ο Άρης Βελουχιώτης, πρέπει να κρίνονται εντός των κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών συνθηκών της εποχής που έδρασαν. Εάν δεν λαμβάνονται υπ’ όψη αυτές συνθήκες δεν είναι δυνατό να προσεγγίσει κάποιος ούτε την Ιστορία, ούτε τη δράση της προσωπικότητας μέσα σ’ αυτήν. 

Αυστρία: Θα μπαίνουν στην ΕΕ μόνο όσοι πρόσφυγες συμφωνούν μαζί μας

Αυστρία: Θα μπαίνουν στην ΕΕμόνο όσοι πρόσφυγες συμφωνούν μαζί μας

Από  Ατέχνως

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //

Νάτος ο φασισμός και ο ωμός ρατσισμός!

Η Λε Μοντ αποκαλύπτει απόρρητο έγγραφο- επιστολή της Αυστριακής κυβέρνησης προς όλες τις κυβερνήσεις της ΕΕ (Η Αυστρία αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ αυτό το εξάμηνο).

Σύμφωνα με το έγγραφο – πρόταση προς τις χώρες της ΕΕ η διαδικασία χορήγησης ασύλου πρέπει να απαγορευτεί να γίνεται σε Ευρωπαϊκό έδαφος. Προτείνει την δημιουργία Κέντρων αίτησης ασύλου έξω από την ΕΕ.

«Θα δικαιούνται άσυλο μόνο αυτοί που σέβονται τα ιδεώδη της ΕΕ και τις ελευθερίες και τα δικαιώματα της Ένωσης»

«Λόγω της καταγωγής τους και της έλλειψης μελλοντικής προοπτικής έχουν ( οι πρόσφυγες) μεγάλα προβλήματα να ζήσουν σε ανοιχτές κοινωνίες ακόμη και να τις αποδεχτούν. Μεταξύ αυτών υπάρχουν πολλοί άνδρες νέας ηλικίας με ελάχιστη ή και καθόλου μόρφωση. Πολλοί από αυτούς είναι επιρρεπείς στην αποδοχή ιδεολογιών που είναι εχθρικές προς στην ελευθερία ή προπαγανδίζουν την βία» αναφέρει το έγγραφο.

«Η ελίτ της Ευρώπης και η ΕΕ στο σύνολό της είχε χάσει τον έλεγχο της κατάστασης το 2015» συνεχίζει το έγγραφο.

Τα μνημόνια μειώσαν κατά 355.000 ανθρώπους τον πληθυσμό της Ελλάδας!

 

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Δραματική αριθμητική ανατροπή φαίνεται πως πυροδότησε για τον πληθυσμό της Ελλάδας η οικονομική κρίση, που πλήττει από το 2010 τη χώρα. Η συρρίκνωση των γεννήσεων, η αύξηση των θανάτων και η αρνητική μετανάστευση, αναδεικνύουν το μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΛΣΤΑΤ, μόνο το διάστημα 2011-2017 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 355.000 ανθρώπους και αν το πρόβλημα δεν αντιμετωπισθεί με την υπευθυνότητα που απαιτείται για το «νούμερο 1» εθνικό πρόβλημα, ο πληθυσμός της Ελλάδας, το 2050, μόλις που θα αγγίζει τα 10 εκατομμύρια ανθρώπων. Κι ακόμη χειρότερα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Eurostat, το 2080, με 7,2 εκατομ. ανθρώπους, η Ελλάδα θα αποτελεί το μικρότερο (σσ. και επισφαλέστερο (;)) τμήμα της ΕΕ.

Η έρευνα με τίτλο «Ο πληθυσμός της Ελλάδας υπό διωγμόν», που υπογράφει η νομικός Ήρα Έμκε- Πουλοπούλου, διδάκτορας του πανεπιστημίου του Παρισιού, μέλος της Ακαδημίας Επιστημόνων της Νέας Υόρκης και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Δημογραφικών Μελετών, υπό την αιγίδα της οποίας, άλλωστε, τελεί η έκδοση, είναι «κραυγή αγωνίας». «Στόχος του βιβλίου είναι να αποδείξει ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού βρίσκονται «υπό διωγμόν», υφίστανται, δηλαδή, συστηματική υποβολή σε ταλαιπωρίες, που έχουν οδηγήσει ή θα καταλήξουν στο μέλλον στην απομάκρυνσή τους από την Ελλάδα, από την οικογένειά τους, από τη δουλειά τους, από τους φίλους τους, ακόμη και από τη ζωή» σημειώνει χαρακτηριστικά η ίδια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και συμπυκνώνει το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας ως εξής: «Οι δημογραφικοί δείκτες εξελίσσονται με βραδύ ρυθμό και βελτιώνονται με ακόμη βραδύτερο. Αν, όμως, η στρατηγική που έχει ως στόχο την αύξηση των γεννήσεων, την επιβράδυνση του ρυθμού γήρανσης, τον περιορισμό της αποδημίας, δεν εφαρμοστεί ΤΩΡΑ, τα προβλήματα του πληθυσμού θα εκδικηθούν εκείνους που τα αγνοούν!».

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΤΣΑΡΟΥ Η «δήλωση μετανοίας» του Αρη και η αλήθεια

Μια συγκλονιστική γραπτή μαρτυρία βασισμένη σε αφήγηση του καπετάν Διαμαντή

Το τελευταίο διάστημα παραδόθηκε στο Αρχείο του ΚΚΕ ένα συγκλονιστικό κείμενο. Συγγραφέας του είναι ο Πάνος Τσαρός από τη Στυλίδα, παλαίμαχος κομμουνιστής και στέλεχος του Κόμματος, ο οποίος δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Η αξιοπιστία του συγγραφέα, καθώς και των άλλων προσωπικοτήτων που επικαλείται (καπετάν Διαμαντής, Θανάσης Τσαρός - Γαβριώτης κ.ά.), δίνει στο κείμενο την αξία ντοκουμέντου, παρότι αυτό αποτελεί προσωπική του μαρτυρία.

 Το κείμενο του σ. Π. Τσαρού αφορά στην περιβόητη «δήλωση μετανοίας» του Αρη Βελουχιώτη, όταν ήταν πολιτικός κρατούμενος το 1939 στην Κέρκυρα, και έρχεται να αναδείξει τον πραγματικό λόγο και τις συνθήκες μέσα στις οποίες ο Αρης «αποκήρυξε» τότε «τον κομμουνισμό». Ρίχνοντας φως σε άγνωστες πλευρές της υπόθεσης, ο συγγραφέας ανατρέπει τα περί δήλωσης του Αρη, που οι μεν κομμουνιστές αντιμετωπίζουμε επί δεκαετίες με λύπη και αμηχανία (κάποτε και επικρίνοντας τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ), οι δε αντικομμουνιστές την επισείουν χαιρέκακα, προκειμένου να πλήξουν το ηθικοπολιτικό κύρος του ΚΚΕ.

Σχετικά με τους τελευταίους (και έχοντας μεγάλη πείρα από τους αντικομμουνιστές σε όλη τη διαδρομή του) ο Πάνος Τσαρός έγραψε: «... Από εδώ θα βγούνε ορισμένα σωστά συμπεράσματα (...) για τις σκόπιμες διαστρεβλώσεις που θέλουν να παρουσιάσουν ορισμένοι αντικομμουνιστές - αντιμαρξιστές, όχι για να βοηθήσουν το ΚΚΕ και τη γνήσιά του ιστορία, αλλά να βοηθήσουν την αντίδραση για να το συκοφαντεί, να διασπά την ενότητά του, να παραποιεί τα γεγονότα, να διαστρεβλώνει την αλήθεια για την ιστορία του».

Σε τι αφορούσαν τα προηγούμενα, που ο Π. Τσαρός θέλησε να ξεκαθαρίσει με το κείμενό του; Αφορούσαν στα γεγονότα που, όπως έγραψε, «μας αφηγήθηκε ο Διαμαντής, παρουσία του Πελοπίδα, του Βλαχάβα και του Θ. Γκουζέλου, όταν ανταμώσαμε στο σπίτι μας το Δεκέμβρη του 1946, στην περίοδο του ΔΣΕ». Δηλαδή, στο γεγονός ότι ο Αρης Βελουχιώτης, όντας κρατούμενος στην Κέρκυρα, υπέγραψε «δήλωση μετανοίας» κατ' εντολήν του Μιχάλη Τυρίμου.

Αντιστροφή ρόλων

Για «μπαράζ επιθέσεων στον Μοσκοβισί από τη ΝΔ» εγκαλεί τον Κυρ. Μητσοτάκη η κυβέρνηση, μετά την πρόσφατη επίσκεψη στην Ελλάδα του επιτρόπου της ΕΕ. Από το βήμα της Βουλής μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας κατηγόρησε τον Κυρ. Μητσοτάκη ότι αμφισβητεί το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και ότι δεν συμβάλλει στη συνοχή της ΕΕ! Οτι θα έφτανε ο ΣΥΡΙΖΑ να κατηγορεί τη ΝΔ για ...αντιευρωπαϊκή στάση, λίγοι το φαντάζονταν πριν από μερικά χρόνια. Αλλωστε, δεν είναι μακριά η εποχή που η ΝΔ, ως κυβέρνηση, προωθούσε τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις και κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι απομακρύνει την Ελλάδα από την ΕΕ. Δεν είναι τυχαία αυτή η «ανταλλαγή ρόλων». Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει για τα καλά την μπουκιά από το στόμα της ΝΔ, εφαρμόζοντας με πάθος όλα τα μέτρα που ψήφισαν οι προηγούμενοι και προωθώντας φανατικά ένα ακόμα μνημόνιο. Πίσω, όμως, από τον κουρνιαχτό για το ποιος είναι πιο «προσηλωμένος στην ΕΕ», κρύβεται ο διαγκωνισμός για το ποιος είναι πιο αποφασισμένος να συνεχίζει στον ίδιο δρόμο της υπηρέτησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που προϋποθέτει τσάκισμα των εργαζομένων. Γι' αυτό, δεν υπάρχει καθοριστική αιχμή της αντιλαϊκής επίθεσης στην οποία να μην ταυτίζονται ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ: Από τις ρυθμίσεις για τη διευθέτηση του κρατικού χρέους και τους «όρκους πίστης» στα «θέλω» του κεφαλαίου, μέχρι τη συμφωνία τους για τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς.

Το «αυστριακό» 12ωρο δουλειάς στη φυλακή της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Το «αυστριακό» 12ωρο δουλειάς στη φυλακή της Ευρωπαϊκής Ένωσης – του Γεράσιμου Χολέβα

 

Μια φανταστική (;) ιστορία από το 2008...

 

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ 

 

Αφορμή για τη φανταστική (;) ιστορία που θα διαβάσετε στη συνέχεια ήταν οι αποφάσεις των υπουργών Απασχόλησης της Ευρωπαϊκής Ένωσηςγια το χρόνο εργασίας, στη σύνοδο τους στο Λουξεμβούργο στις 10 Ιουνίου του 2008.

 

Τότε, οι υπουργοί Εργασίας της «αγίας» Ευρωπαϊκής Ένωσης επικύρωσαν, μεταξύ άλλων, το διαχωρισμό του χρόνου εργασίας των εφημεριών σε ενεργό και ανενεργό και δόθηκε η δυνατότητα σε κάθε κράτος – μέλος να παρέχει στους εργοδότες τον τρόπο να επιβάλλουν στους εργαζόμενους 65 ώρες δουλειάς την εβδομάδα και πάνω.

 

Ποιος ήταν ο τρόπος;  Η μοναδική δέσμευση για τον εργοδότη ήταν να οργανώνει το χρόνο εργασίας έτσι ώστε ανάμεσα σε δυο εργάσιμες περιόδους να μεσολαβούν 11 ώρες ανάπαυσης.  Άρα, θα μπορούσε ο εργοδότης τις υπόλοιπες 13 ώρες του 24ώρου να έχει στη διάθεση του τον εργαζόμενο. Συνεπώς: Συνολικός εργάσιμος χρόνος σε πενθήμερη εργασία να φτάνει τις 65 ώρες, σε εξαήμερη εργασία τις 78 ώρες και σε επταήμερη εργασία τις 91 ώρες. Διαβάστε εδώ [Ριζοσπάστης 15/ 6 / 2008] τις λεπτομέρειες για την επίτευξη αυτής της… εξίσωσης που έδινε τη δυνατότητα μετατροπής των εργαζομένων σε δούλους του 21ου αιώνα.