Ο ΣΥΡΙΖΑ ως η σοσιαλδημοκρατία που
υποδύθηκε την αριστερά, κατέληξε έλλογα σε ένα νεοφιλελεύθερο μόρφωμα
που εφαρμόζει απαρέγκλιτα και συνειδητά όλη την ατζέντα του
νεοφιλελευθερισμού, στην οποία συνομολόγησε ο Τσίπρας το καλοκαίρι του
2015 προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.
γράφει ο Χρήστος Μιάμης
Η μυθολογία περί ηθικού πλεονεκτήματος
της αριστεράς αποδεικνύεται για πολλοστή φορά πως δεν ήταν –δεν είναι-
παρά μια κενή ουσίας και περιεχομένου παραφιλολογία που καμία σχέση δεν
έχει με τον πραγματικό ορίζοντα της πολιτικής στον καπιταλισμό.
Δεδομένου, ότι η πολιτική στον καπιταλισμό, είναι ωμή σύγκρουση
συμφερόντων, καθώς δεν υφίσταται κενός τόπος και ελεύθερος χώρος και
χρόνος, για οτιδήποτε άλλο.
Οι ελπίδες και οι προσδοκίες -αδαών και
και συνειδητά ψευδόμενων- περί αριστερής διακυβέρνησης που ακόμα και
υπό την πίεση των δανειστών θα προστάτευε έστω σε πρωτόλειο επίπεδο τα
εργατικά και λαϊκά συμφέροντα αποδείχθηκε έωλη και ανεδαφική. Η αιτία ας
μην αναζητηθεί στους «τοκογλύφους – δανειστές» νυν θεσμούς, αλλά
αντίθετα επιβάλλεται να εντοπιστεί στην εσωτερική ιδιοσυστασία κάθε
σοσιαλδημοκρατίας που στην επαφή της με την διαχείριση της αστικής
εξουσίας , μετουσιώνεται σε αυτό που ψευδώς κατήγγειλε.