 |
| O συγγραφεας και δοκτωρ της κοινωνιολογιας, Ronald Paulsen |
Ο Roland Paulsen γραφει στην εφημεριδα Dagens Nyheter (DN) σχετικά με τις ʺπαλιοδουλειέςʺ που υπαρχουν στη Σουηδια και δεν βοηθούν κανενα να βγει από τη δυσκολη κατασταση.
''Στην εφημεριδα Expressen (27/5) έγραψε πρόσφατα
η ψυχολόγος,
Svala Firus, της Υπηρεσιας
Απασχόλησης, (οργανισμος αναλογος του O.A.E.Δ), σχετικά
για το οτι οι άνεργοι νέοι δεν εμφανίζονται στις συναντησεις προσλήψεων που οι
εργοδότες προσφέρουν δωρεαν.
«Η ικανότητα του να συμβιβαζεται κανεις με πληκτικα
καθήκοντα είναι ελάχιστη", παραπονιέται η ψυχολογος. Οι νέοι πρέπει να
μάθουν να "κοπτονται" για κατι και να "αντεχουν τη φυσικη αβεβαιότητα
κατά την υποβολή αίτησης για την πρώτη τους δουλειά." Ποιες, ομως, θέσεις
εργασίας απορρίπτει η νεολαια που αναφερει, δεν μας λεει η ψυχολογος.
Σε μια άλλη
εφημερίδα (σ αυτην) διαβασαμε το ρεπορταζ των Niklas Orrenius και της Josefine Skölds με τιτλο "Οι
αόρατοι" , για τους οικονομικούς μετανάστες οι οποίοι δεν έχουν το
καθεστώς του πρόσφυγα, αλλά που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους στον πατο της
Σουηδικής κοινωνίας. Εκει μιλαμε για αλλους ορους εργασιας. Μπορει και για ...δεκατρείς
ώρες την ημέρα. Για 200 SEK (κορωνες) μονο!
Γιατι αυτη η
διαφορά; Είναι το ηθικό υψηλότερο μεταξύ των μεταναστών από ό, τι μεταξύ των
«εθνοτικών Σουηδων" που περιγράφει η ψυχολογος Svala Firus;
Oπως ο ερευνητής της μετανάστευσης P. Hansen και άλλοι έχουν
δείξει, η μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ χαρακτηριζεται απο μια δυαδικότητα:
Από τη μία πλευρά ο ενας όλο και πιο στρατιωτικοποιημένος έλεγχος των
συνόρων, όπου οι μη Ευρωπαιοι πρόσφυγες κλεινονται απ έξω, ή κυνηγιουνται μεσα
απο παρεμφερεις με το προγραμμα REVA δραστηριοτητες
διωξης ʺπαρανομωνʺ μεταναστων, ενω από την άλλη πλευρά, καλλιεργειται η ιδέα
ότι η μετανάστευση εργατικού δυναμικού από χώρες εκτός του ΟΟΣΑ θα πρέπει να
ενθαρρύνεται.
Παρά τη φαινομενική αντίφαση φαίνεται η κατασταλτική τάση να έχει
μια περίεργη επίδραση στην μετανάστευση εργατικού δυναμικού που εξακολουθεί να συνεχιζεται.
Οι οικονομικοί πρόσφυγες που καταφέρνουν να περασουν τα σύνορα πηγαινοντας σε
πλουσιότερες χώρες, με περιορισμένη ή ανύπαρκτη αδεια διαμονής, ξέρουν ότι ζουν
μια αβέβαιη ύπαρξη. Απεχουν μονο απο «μια επίσημη κλήση απο τις
αρχες», από το να σταλουν πίσω στις χώρες απο τις οποιες εφυγαν.
Για αυτο,
έχουμε μια κοινωνική ομάδα που είναι
έτοιμη να εγκαταλείψει πολλά για να μην ερθει σε αντιθεση με τους εργοδότες
τους.
Αυτό που βλέπουμε
είναι ενα πείραμα μεγάλης κλίμακας μεσα στον απολυτο καπιταλισμό. Αν
φανταστούμε ότι αυτό το πείραμα θα γινοταν μεσα απο μια έρευνα, τοτε το κυρίαρχο
ερώτημα θα μπορούσε να μοιάζει καπως ετσι: ''Τι
συμβαίνει αν δωσεις όλη την εξουσία στα χέρια του εργοδότη, και στερησεις από
τους εργαζόμενους ακομη και τη παραμικρή δυνατότητα αντίστασης;''
Εκείνοι που
διαβασαν το ρεπορταζ του Niklas Orrenius και της Josefin Sköld γνωρίζουν την απάντηση. Ο απολυτος καπιταλισμός οδηγεί στην απολυτη
εκμετάλλευση. Αυτό που βλέπουμε είναι ανθρωπους που εργάζονται για μισθούς
πολύ κάτω από τις οχι και ιδιαιτερα δεσμευτικες συλλογικές συμβάσεις εργασίας
(29 SEK (κορώνες) την ώρα μικτα, για παράδειγμα). Αυτό που βλέπουμε εδω είναι
μια εκμεταλλευση που δεν σταματά στο οικονομικό θεμα μονο. Εδω υπάρχει επίσης ενα
στοιχείο ταπείνωσης που ακριβώς φαίνεται να αυξανεται οσο πιο κατω στην
κοινωνική ιεραρχία κατεβαινει κανεις.
Ένας προσωπικός βοηθός [σημ.*] διηγειται
πώς επρεπε να γυαλίσει ...ήδη καθαρα ποτηρια, ή να μετρησει κατι πουλιά στον κήπο,
ανάλογα με τη διάθεση του αφεντικου του. Μια καθαρίστρια διηγηθηκε οτι της
ειπαν να σφουγγαρισει το πάτωμα φορώντας μόνο μια ποδιά! Στην Ένωση εργαζομένων
σε οικοδομες, η Gesa Markusson μας λέει οτι το ίδιο φαινόμενο επαναλαμβάνεται: Γυναίκες
εξαναγκάζονται σε σεξουαλική επαφή για να πάρουν ενα μισθό!
Τα εχουμε δει ολα
αυτα τώρα. Και έχουμε δει ότι δεν αφορουν
μόνο την αδήλωτη εργασία. Την επόμενη φορά που κάποιος θα μιλησει για τη σημασία
της "μείωσης των κοινωνικών κατώτατων όριων", θα πρέπει να θυμόμαστε
τις ιστορίες των μεταναστών εργατων». Εκείνοι που παίρνουν δουλειες με διαφημιστικα
και ανεβοκατεβαινουν σκαλες για 50 κορωνες την ωρα, μικτα, το κάνουν μόνο και
μόνο επειδή πρεπει.
Ότι οι νέοι που έχουν την δυνατοτητα να επιλέξουν προτιμουν
να μείνουν στο σπίτι με τους γονείς τους, και ενδεχομένως, να τρεφονται με …noodles (σουπες), δεν εχουν καμμια σχεση με την έκφραση της "κακομαθημενης
κοινωνιας", που η βουλευτης του φιλελεύθερου
Κόμματος, Birgitta Ohlsson, έγραφε στο twitter για το
αρθρο της ψυχολογου.
Αντιθετα, είναι ένα υγιές σημάδι. Κάθε φορά που ένας νέος επιλέγει να μη δουλεψει σε μια τετοιου ειδους διαφημιστικη
δουλειά, είναι πρόοδος για όλη την ανθρωπότητα.
Για την αποτυχία ευθυνονται
οι ενήλικες. Οι χάλια δουλειες δεν βοηθουν κανενα να βγει από την κόλαση. Αν
μια κοινωνία κρινεται από το πως αντιμετωπίζει τα πλέον ευάλωτα μελη της, τοτε
ζούμε στη μέση του εκφυλισμού''.
Roland Paulsen
[Σημειωση*] Προσωπικός βοηθός ειναι
μια θεση εργασιας, εξυπηρετωντας ένα άτομο με αναπηρία, στο σπιτι του.
