του Μάκη Παπαδόπουλου*
Τι χωρίζει τάχα την «προοδευτική» απ’ τη συντηρητική αντιμετώπιση του προβλήματος της ακρίβειας; Μια μείωση των έμμεσων φόρων στα καύσιμα, στο κατώτατο όριο που επιτρέπει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή! Θα μπορούσε να είναι ένα σύντομο ανέκδοτο. Αλλά αυτό είναι το σημερινό επίπεδο αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που συρρικνώνεται δραματικά το λαϊκό εισόδημα. Στην πραγματικότητα και οι δύο παρουσιάζουν ως λύση την ίδια την πηγή του προβλήματος. Μαζί με το ΚΙΝΑΛ επαναλαμβάνουν τη χιλιοειπωμένη υπόσχεση, ότι απ’ τη διασφάλιση ψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης θα βγούμε όλοι κερδισμένοι. Διαβεβαιώνουν ότι η ελπίδα βρίσκεται στη μεγάλη κοινοτική χρηματοδότηση των νέων επενδύσεων της «πράσινης οικονομίας».
Όμως το φάρμακο που προτείνουν αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι είναι δηλητήριο για το λαϊκό εισόδημα. Μετά την προσωρινή έξοδο απ’ την καπιταλιστική κρίση, η αύξηση της ζήτησης συνοδεύεται διεθνώς απ’ την άνοδο των τιμών. Ταυτόχρονα, για να διασφαλιστεί η κερδοφορία των νέων και των παλιών επενδύσεων μεγαλώνει η ψαλίδα μεταξύ της μεταβολής της παραγωγικότητας και των πραγματικών μισθών σε όλα τα κράτη της ΕΕ και επεκτείνονται οι μαύρες ελαστικές εργασιακές σχέσεις.