Πέρασε σχεδόν ένας μήνας από τότε που ξέσπασε η καταστροφική πυρκαγιά στη Βόρεια Εύβοια και την Αττική.
Το πλέον προφανές για τους χιλιάδες πυρόπληκτους είναι ότι όσα έχουν
ανακοινωθεί ως μέτρα αποκατάστασης, μέρα με τη μέρα, καθώς πέφτει ο
κουρνιαχτός από τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης, αποδεικνύονται πίσω από
τις ανάγκες και τα αιτήματά τους, πόσο μάλλον από τη λαχτάρα τους να
παραμείνουν και να ζήσουν στον τόπο τους. Στην πραγματικότητα, τα μέτρα
που εξήγγειλε η κυβέρνηση τους εξαναγκάζουν να ζήσουν με ψίχουλα και με
αβέβαιο το εάν θα ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους, τις καλλιέργειές τους, το
μέλλον τους. Αλλά και τα πρώτα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα, που θα
έπρεπε να έχουν ξεκινήσει και κάποια από αυτά να έχουν ήδη ολοκληρωθεί,
είναι απλά καταγραφές σε δελτία Τύπου της κυβέρνησης και ...κωδικοί σε
προϋπολογισμούς δήμων και Περιφερειών, κι ενώ στην περιοχή ζουν ήδη με
το φόβο μιας νέας καταστροφής, αυτήν τη φορά εξαιτίας της επιδείνωσης
του καιρού τις επόμενες μέρες...
* * *
Τον μήνα που πέρασε, ο λαός της περιοχής πήρε ήδη μια πρώτη πικρή γεύση για το τι εννοεί η κυβέρνηση
όταν μιλάει για «ανασυγκρότηση» και «αποκατάσταση» των καμένων
περιοχών. Η «πλήρης αποζημίωση των κατεστραμμένων σπιτιών», που
εξήγγειλε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μεταφράζεται σε τραπεζικά δάνεια που
δεν μπορούν να αποπληρωθούν. Η «αποζημίωση για τις καταστροφές των
καλλιεργειών» σημαίνει στην καλύτερη περίπτωση κάλυψη του 50% της
ζημιάς, εξαιτίας των κριτηρίων που μπαίνουν από τον ΕΛΓΑ, ενώ σε πολλές
περιπτώσεις οι ζημιές εξαιρούνται εντελώς από κάθε αποζημίωση.