ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΥ, ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΔΕΗ

Από την ενδιαφέρουσα και επιτυχημένη  συνέλευση – συζήτηση του συντονιστικού  στο ΚΑΠΗ Ωραιοκάστρου (κτήριο Ιωάννης Καποδίστριας).

Αλλη μια δολοφονία του συστήματος: ΩΣ ΕΔΩ!

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση δημιουργεί εκατόμβες θυμάτων καθημερινά.
Το νέο του θύμα που έπεσε εχθές νεκρός από τις σφαίρες της αβεβαιότητας, της ανέχεια και της μιζέριας είναι ο δρ. γεωλογίας, εκλεγμένος Λέκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος Παλυβός.
Ο Ν. Παλυβός 38 χρονών, περιμένοντας δυο χρόνια των διορισμό του και ενώ οι καθημερινές ανάγκες τον έπνιγαν καθημερινά, έθεσε εχθές τέλος στην ζωή του.
Δεν αρκεί η θλίψη, το σφίξιμο στην καρδιά από τον καθημερινό χαμό των συνανθρώπων μας. Πρέπει να γίνει οργή.
Απόφαση για πάλη με επιδίωξη να δολοφονήσουμε εμείς το καθεστώς που καθημερινά μας σκοτώνει και αν δεν μας οδηγεί πάντα σε φυσικό χαμό σκοτώνει τα όνειρά μας.
Δεν χωρούν αυταπάτες. Μόνο με συλλογικό δυναμικό αγώνα θα βάλουμε ταφόπλακα στο καπιταλιστικό σύστημα που μας δολοφονεί και μας εξαθλιώνει.
ΠΗΓΗ: Βαθύ Κόκκινο

Οι εργάτες σε ΜΕΚ-ΒΕΚ μπαίνουν στην δουλειά με ψηλά το κεφάλι. Τη νίκη φέρνει ο αγώνας !

Μετά από 50 μέρες απεργίας οι εργάτες της ΜΕΚ-ΒΕΚ (Λεμονιάς) ανάγκασαν την εργοδοσία να υπογράψει συμφωνία όπου δεσμεύεται ότι θα τους πληρώσει τα δεδουλευμένα που τους χρωστάει, τμηματικά έως τις 30 Ιούλη και ταυτόχρονα θα πληρώνει και τα τρέχοντα μεροκάματα.
Οι εργάτες σε ΜΕΚ-ΒΕΚ μπαίνουν στην δουλειά με ψηλά το κεφάλι.
Δεν υποχώρησαν μπροστά στις δυσκολίες της απεργίας διαρκείας, στην τρομοκρατία της εργοδοσίας που μαζί με αστυνομία και ΜΑΤ απειλούσαν συνεχώς τους εργάτες να μπούν να δουλέψουν.
Δεν  τούς έκαμψαν οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί που έστησε η εργοδοσία για να σπάσει την απεργία τους.
Δεν τρομοκρατήθηκαν από τις δικαστικές διώξεις της εργοδοσίας και κράτησαν αποφασιστική στάση στα δικαστήρια.
Κατανόησαν ότι οι υποχωρήσεις απέναντι στην εργοδοσία και η επίδειξη "καλής θέλησης" δεν βγάζει πουθενά αλλού παρά μόνο στην υποταγή και στην διάλυση κάθε συλλογικής διεκδίκησης.
Παρά τις ταλαντεύσεις, μέσα από συνεχείς γενικές συνελεύσεις σφυρηλάτησαν την ενότητά τους και την αποφασιστικότητά τους να παλέψουν μέχρι να δικαιωθούν.
Βέβαια είναι περιττό να πούμε ότι δεν πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη στις "δεσμεύσεις" της εργοδοσίας που θα ψάξει να βρεί τρόπους να τις ανατρέψει. Γιαυτό είναι απαραίτητη η αγωνιστική επαγρύπνηση.
Η θετική εξέλιξη του αγώνα τους είναι μία ανάσα για τους ίδιους αλλά και ένα αγωνιστικό μήνυμα σε όλους τους εργαζόμενους για τους αναγκαίους δρόμους της αντίστασης και του αγώνα που πρέπει να βαδίσουν.
Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Εργαζόμενων και Ανέργων Μαγνησίας που στάθηκε από τις πρώτες μέρες της απεργίας στο πλευρό τους χαιρετίζει την αγωνιστική στάση των εργατών σε ΜΕΚ-ΒΕΚ και καλεί όλους τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους σε αγωνιστικό συντονισμό για την απόκρουση της αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης αστικών κυβερνήσεων - κεφαλαίου - ΔΝΤ - ΕΕ.

Όταν το «αμερικανικό όνειρο» έγινε εφιάλτης…

Μια άλλη όψη του αμερικανικού έθνους

Ο φωτογράφος Στίβεν Ρούμπιν αφιέρωσε μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 1980 ταξιδεύοντας κατά μήκος της υπαίθρου του Μέιν, με τίποτα περισσότερο παρά μια φωτογραφική μηχανή και λίγα μετρητά.

Αυτό το μήνα, μια γκαλερί του Λος Άντζελες θα φιλοξενήσει την εκτενή συλλογή του φωτογράφου, παρουσιάζοντας τη πραγματική εικόνα της αμερικανικής φτώχειας, που αρκετοί άνθρωποι δεν τη γνωρίζουν.

Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες μιας απομονωμένης κοινότητας, αποδεικνύουν τρανταχτά ότι το «αμερικάνικο όνειρο» μπορεί για πολλούς ανθρώπους να αποτελέσει έναν επίγειο εφιάλτη.

Όταν ήταν 25 ετών, ο Ρούμπιν επισκέφθηκε το κέντρο της πολιτείας του Μέιν, τη πιο απομακρυσμένη περιφέρεια των ΗΠΑ. Πέρα από τις εθνικές οδούς, υπήρχε ένα άλλο Μέιν, το οποίο ποτέ δεν είχε εμφανιστεί στα τουριστικά έντυπα.

Τα εξωτικά τοπία, τα γραφικά ψαροχώρια και τα παραθαλάσσια θέρετρα, που υπόσχονταν οι ταξιδιωτικοί πράκτορες, δεν υπήρχαν πουθενά. Ο φωτογράφος διέμενε σε ένα δωμάτιο χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, θερμότητα και τρεχούμενο νερό.