Ολη
η αντιπαράθεση γύρω από τα λεγόμενα «κοινωνικά επιδόματα», που η
κυβέρνηση εμφανίζεται να τα υπερασπίζεται, ενώ πετσοκόβει κι αυτά που
υπάρχουν, και η ΝΔ υπόσχεται ότι θα τα καταστήσει αχρείαστα μέσα από την
«αναπτυξιακή» της πολιτική, κρύβει ότι τόσο η «δίκαιη» ανάπτυξη του
ΣΥΡΙΖΑ όσο και η «βιώσιμη» ανάπτυξη της ΝΔ έχουν στο επίκεντρο, από τη
μια, το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και, από την άλλη,
τη διαχείριση και ανακύκλωση της ακραίας φτώχειας, που οξύνουν με την
αντιλαϊκή πολιτική τους. Καθόλου τυχαία, άλλωστε, η ΝΔ θεσμοθέτησε το
ευρωενωσιακό «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» μέσα στην κρίση και ο ΣΥΡΙΖΑ
το παρέλαβε και το εξέλιξε σε «κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης», για
όσους κινούνται στο φάσμα της εξαθλίωσης, ενώ αποτελεί τον πήχη και για
άλλα επιδόματα φτωχοκομείου της κυβέρνησης. Με περίσσια υποκρισία,
λοιπόν, η σημερινή και η προηγούμενη κυβέρνηση, που μαζί ψηφίζουν ένα
σωρό φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο, την «εθελοντική συνεισφορά»
των εφοπλιστών, τα διάφορα δωράκια προς τους βιομηχάνους, που μαζί
ισοπεδώνουν μισθούς, συντάξεις και στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας -
Πρόνοιας, τώρα καβγαδίζουν για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί
την ακραία φτώχεια, για την οποία χύνουν κροκοδείλια δάκρυα. Αυτήν την
ταύτιση επιχειρούν να κρύψουν πίσω από προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα και
λόγια δήθεν ευαισθησίας για τα άτομα με αναπηρία, την ίδια στιγμή που
και αυτά βιώνουν την αποψίλωση των ειδικών υπηρεσιών που έχουν ανάγκη,
τα «σφαγεία» των ΚΕΠΑ κ.ά. Αυτή η υποκρισία και των δύο πρέπει να τους
επιστραφεί από το λαό ως απαράδεκτη, μαζί με τη λογική των μειωμένων
απαιτήσεων που επιχειρούν να καλλιεργήσουν.