Ερχονται μνημόνια σε κάθε δήμο

Με αφορμή το ότι ο Δήμος Αχαρνών μπαίνει στο λεγόμενο πρόγραμμα «εξυγίανσης» που προβλέπεται από τα μνημόνια των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ο «Ριζοσπάστης» σήμερα αναδεικνύει τις πλευρές που έχει αυτή η απόφαση η οποία αφορά όλους τους δήμους της χώρας

 

Σε καθεστώς οικονομικής εξυγίανσης μπαίνει ο δήμος Αχαρνών μετά την αδυναμία του να συντάξει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό για το 2016, λόγω του ταμειακού ελλείμματος, ύψους 10,27 εκατομμυρίων ευρώ. Πρόκειται για τον τρίτο δήμο που επισήμως εντάσσεται στους όρους του εν λόγω καθεστώτος, μετά τους δήμους Σαλαμίνας και Γόρτυνας Ηρακλείου Κρήτης. Στη λίστα βρίσκεται σειρά άλλων δήμων που είναι στο «κόκκινο» και δεν αποκλείεται σύντομα να βρεθούν στη μέγγενη του προγράμματος δήθεν εξυγίανσης. Ενα πρόγραμμα που θα «λουστούν» καταρχάς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες, πρώτα πρώτα με τη στέρηση υπηρεσιών και έργων και την αύξηση στη φορολόγησή τους, αφού οι βασικές παρεμβάσεις στους δήμους που μπαίνουν σε καθεστώς εξυγίανσης είναι η αύξηση των ίδιων εσόδων από φόρους, τέλη, δικαιώματα και εισφορές, και ο περιορισμός των δαπανών μόνο σε υποχρεώσεις μισθοδοσίας και απολύτως ανελαστικές δαπάνες.

Με αφορμή και αυτό το παράδειγμα του δήμου Αχαρνών, γίνεται σαφές ότι η οικονομική ασφυξία στην οποία βρίσκονται οι δήμοι τα τελευταία χρόνια, θα ενταθεί, ελέω δημοσιονομικής προσαρμογής για να προωθηθεί έτσι αποτελεσματικότερα η βασική πολιτική που υλοποιεί και η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για ένταση της ανταπόδοσης, των ιδιωτικοποιήσεων, της παραπέρα φορολεηλασίας των λαϊκών νοικοκυριών, της διεύρυνσης των αντιδραστικών ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, του χτυπήματος των εργασιακών δικαιωμάτων.

«Σκοπιμότητες» και «ανεπάρκειες»

Δεν παραιτούνται οι του ΣΥΡΙΖΑ απ' την προσπάθεια να πείσουν το λαό ότι τα βάσανα που υφίσταται είναι αποτέλεσμα κάποιας ανεξήγητης τιμωρητικής διάθεσης της ΕΕ απέναντι στη χώρα μας.

 

 Τα περί λαθών και διαφορετικής μεταχείρισης κατέχουν περίοπτη θέση στην προπαγάνδα τους, που αποσκοπεί στο να βγάλει λάδι την ΕΕ και τη στρατηγική της υπέρ των μονοπωλιακών ομίλων, τις δικές τους ταξικές επιλογές υπέρ του εγχώριου κεφαλαίου. 

 

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Χρυσόγονος, σε Ερώτησή του προς την Κομισιόν, ισχυρίζεται ότι υπήρξαν «ασυνέπειες στον τρόπο αντιμετώπισης των κρατών, όπως η ύπαρξη διαφορετικών όρων "συνδρομής"», ζητώντας «να διευκρινιστεί ο λόγος της διακριτικής μεταχείρισης κρατών».
«Τον Νοέμβριο του 2015 το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο δημοσιοποίησε το πόρισμα της αξιολόγησής του για τα προγράμματα "διάσωσης" πέντε κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εντοπίζοντας ασυνέπειες στον τρόπο αντιμετώπισης των κρατών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ειδικότερα, το πόρισμα επισημαίνει πως στα προγράμματα ορισμένων κρατών οι όροι "συνδρομής" τους οποίους επέβαλε η Επιτροπή ήταν πολύ λιγότερο αυστηροί από ό,τι σε εκείνα κάποιων άλλων κρατών», αναφέρει, ρωτώντας αν αυτή «η διακριτική μεταχείριση των κρατών - μελών σχετίζεται με σκοπιμότητες της ίδιας της Επιτροπής (...) ή με ανεπάρκειες και/ή σκοπιμότητες των αρμοδίων υπαλλήλων».

Δείχνουν σκοπιμότητες ή ανεπάρκειες, θέλοντας να κρύψουν την ουσία, που είναι η μόνιμη εποπτεία από πλευράς της ΕΕ στην υλοποίηση των αντιλαϊκών - αντεργατικών αναδιαρθρώσεων που είναι αναγκαίες για την ανάκαμψη του κεφαλαίου στην Ελλάδα, στο πλαίσιο βεβαίως της Ευρωζώνης. Μέτρα ανάλογα με αυτά που παίρνονται σε όλα τα κράτη της ΕΕ με ή χωρίς μνημόνιο...

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

«Ο ικανότερος διαχειριστής»

 

  Έχουμε έναν πρωθυπουργό που δεν δηλώνει «ο ικανότερος διαχειριστής». Δεν θέλει «να τακτοποιήσει το οικονομικό νοικοκυριό, σύμφωνα με τους δήθεν φυσικούς νόμους. Τους νόμους, δηλαδή, της ελεύθερης αγοράς»… Η ανάλυση του κ. Τσίπρα για τον «ικανότερο διαχειριστή» ήταν ενταγμένη σε μια περιγραφή κάποιας «τεχνοκρατικής» και «αριστοκρατικής ιδεολογίας», κατά τη διάρκεια της ομιλίας του για τη συνταγματική αναθεώρηση. Ήταν εκεί που μίλησε και για τη «νέα μεταπολίτευση». 

«Τεχνοκρατική ιδεολογία»

  
Ας δούμε τι είπε ο πρωθυπουργός:

«Οι βασικές πολιτικές και ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές των πρώτων ετών της μεταπολίτευσης έδωσαν τη θέση τους στην τεχνοκρατική ιδεολογία. Στην ιδεολογία που αποδέχεται ότι οι λύσεις των κοινωνικών προβλημάτων δεν μπορούν να αποτελούν θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης, ή οργανωμένης συμμετοχικής διαβούλευσης όλων των πολιτών».

  

Μάλιστα. Ο κ. Τσίπρας, όπως είναι γνωστό, έκανε αυτή την «πολιτική αντιπαράθεση», εξελέγη πρωθυπουργός (την πρώτη φορά) και μετά από μια «σκληρή διαπραγμάτευση» (όπως ο ίδιος υποστηρίζει) έφερε ένα μνημόνιο, δηλαδή την έκφραση της ίδιας πολιτικής των προκατόχων του. Οι λεονταρισμοί για «κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο» πήγαν περίπατο. Επιπλέον, εξήγγειλε ένα είδος «οργανωμένης συμμετοχικής διαβούλευσης όλων των πολιτών» (το δημοψήφισμα) κι έπραξε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εκφράστηκε, με μεγάλη πλειοψηφία.  

  Μέχρι εδώ ο κ. Τσίπρας όχι μόνο ταυτίζεται με αυτό που περιγράφει, αλλά το πάει και ακόμα παραπέρα, αφού υπάρχει κι ένα επιπλέον στοιχείο: Η πολιτική απάτη δύο φορές. Πριν και μετά την εκλογή του (πρώτη φορά) και πριν και μετά το δημοψήφισμα.