Για τα εγκλήματα του καπιταλισμού θα μιλήσει κανείς;

Από atexnos3  

 

Σηκώνουν κουρνιαχτό για τα δήθεν «εγκλήματα του κομμουνισμού». Διοργανώνουν φιέστες και συνέδρια για τα εκατομμύρια «θύματα» των «ολοκληρωτικών καθεστώτων». Βγαίνουν στα κάγκελα σαν αγράμματοι «σταλινολόγοι» προκειμένου να συκοφαντήσουν την Σοβιετική Ένωση και τον σοσιαλισμό του 20ου αιώνα. Προπαγανδίζουν με πακτωλούς εκατομμυρίων τον αντικομμουνισμό και τη θεωρία των δύο άκρων, διαστρεβλώνοντας με τον χειρότερο τρόπο την Ιστορία και ξαναγράφοντας τα γεγονότα σύμφωνα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των μονοπωλίων. 

Αυτά- και άλλα πολλά- κάνουν οι αντικομμουνιστές, πραιτωριανοί της αστικής «δημοκρατίας». 

Ανοιχτό στο κοινό από χτες το Μουσείο - Μνημείο για τον ΔΣΕ στη Θεοτόκο Γράμμου

Τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου από το Δημήτρη Κουτσούμπα.

70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ενα νέο Μουσείο - Μνημείο προστέθηκε από χτες στο δίκτυο ιστορικών χώρων και μνημείων που φιλοτέχνησε το ΚΚΕ, τιμώντας την 100χρονη πορεία του και τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης, όπως είναι η δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Στο χωριό Θεοτόκος, στο Γράμμο, λειτουργεί από χτες το Μουσείο - Μνημείο για τον ΔΣΕ (αναλυτικό ρεπορτάζ με φωτογραφικό υλικό από την εκδήλωση των εγκαινίων που έγινε το μεσημέρι του Σαββάτου θα δημοσιευτεί στο φύλλο του «Ριζοσπάστη» της Τρίτης 22 Αυγούστου).

Το Μουσείο στεγάζεται στο σπίτι που έμεναν δύο αγωνιστές του ΔΣΕ, ο Χρήστος και η Ελένη Ζούνη, μετά από προσφορά που έκαναν τα παιδιά τους (Αποστόλης, Βασίλης, Νίκος) στο ΚΚΕ.

Όταν με έντεχνο τρόπο αποσπάται τεχνητά, το φασιστικό φαινόμενο από το καπιταλιστικό καθεστώς που το τροφοδοτεί με περιεχόμενο και το φιλοτεχνεί σε επίπεδο μορφής, τότε έλλογα, η όποια αντιπαράθεση καταλήγει σε μια σκιαμαχία περί του ηθικού φορτίου της βίας, όπου οι αντιτιθέμενες πλευρές  φασίστες και αντιφασίστες εισέρχονται στον δοκιμαστικό σωλήνα ενός θετικιστικού εμπειρισμού, που λησμονεί το αίτιο ενώ εκθειάζει το σύμπτωμα.

Η βία ως μέσο κατατρόπωσης του φασισμού δεν αποτελεί το έσχατο αλλά το ενδεδειγμένο μέσο για την αντιμετώπιση ενός φαινομένου που συνιστά το πρόσωπο μια ακραίας καπιταλιστικής κανονικότητας που κατασκευάζει φασίστες με την ίδια μεθοδολογία που κατασκευάζει την ψευδή ηθική της έννομης κρατικής βίας. Ο φασισμός αποκτά χαρακτηριστικά υπαρκτού κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος στο μαλακό υπογάστριο της καπιταλιστικής δημοκρατίας ενώ αναδύεται τόσο ως εγγενής στιγμή της όσο και ως σύμφυτη λειτουργία της.

Τα “εγκλήματα” του κομμουνισμού

Κατιούσα

 

Στον αγώνα ενωμένοι κι ας μη λείψει κανείς. Και ο Θάνος Τζήμερος; Και ο Άδωνις Γεωργιάδης; Και τα μουρουτοτρολ του διαδικτύου; Και ο Δημήτρης Καμμένος, από τους συγκυβερνώντες ΑΝΕΛ; Και φασίστες και φιλελέδες, θαυμαστές Καλύβα-Μαραντζίδη; Η σαπίλα του ντουνιά με δυο λόγια. Όλοι μαζί από κοινού, για να αποδείξουν τα τρομερά “εγκλήματα” του κομμουνισμού και της αριστεράς, στην Ελλάδα και διεθνώς. Μια υπόθεση πιο κωμική κι από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά…

Ξεκίνησαν μάλιστα και σελίδα στο Facebook, για να τα συγκεντρώσουν, κάτι σαν τη “Μαύρη Βίβλο του Κομμουνισμού” online, όπου όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν -αλλά όχι σαν τους αιμοσταγείς κομμουνιστές: πτωματολογία, σταλινολογία, ναζιστική προπαγάνδα (πάντοτε χρήσιμη για τέτοιες περιπτώσεις), Κατίν, Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, Μελιγαλάς, τα δυο ρολόγια του στρατιώτη με την κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ…

Τσεχοσλοβακία 1968: Η «Άνοιξη της Πράγας» ως δούρειος ίππος της αντεπανάστασης

Από atexnos3

Γράφει ο Νίκος Μόττας*//

Ήταν Αύγουστος του 1968- πριν 49 χρόνια- όταν στην πρωτεύουσα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Τσεχοσλοβακίας, στην Πράγα, η διεθνιστική αλληλεγγύη των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας συνέτριβε μια απ’ τις πλέον σημαντικές αντεπαναστατικές προσπάθειες του Ψυχρού Πολέμου. Τα γεγονότα της Τσεχοσλοβακίας αποτέλεσαν αναμφίβολα σταθμό στην πάλη του σοσιαλιστικού κόσμου ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Ταυτόχρονα, όμως, έγιναν – και συνεχίζουν να αποτελούν- αντικείμενο φαιάς αντικομμουνιστικής προπαγάνδας από αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις. Πόσα κροκοδείλια δάκρυα δεν χύθηκαν και πόση μελάνη δεν σπαταλήθηκε επί τόσες δεκαετίες, για «τα σοβιετικά τανκς» που «έπνιξαν στο αίμα την Πράγα» και έβαλαν τέλος στην προσπάθεια δημιουργίας ενός «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο»!