Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2016

Το ασχημοκάστρο στης ρατσιστικές ξενοφοβικές του δόξες.

 
Τρείς είναι πλέον οι σύλλογοι γονέων που πήραν αποφάσεις για την μη αποδοχή των παιδιών των προσφύγων - μεταναστών σε σχολεία του δήμου Ωραιοκάστρου, όπου φοιτούν και τα δικά τους παιδιά.
Οι τρεις σύλλογοι αναφέρουν στις αποφάσεις τους ότι με τις υπάρχουσες συνθήκες  δεν δέχονται να φοιτήσουν τα παιδιά αυτά στα σχολεία και οτι σε αντίθετη περίπτωση θα προβούν σε δυναμικές κινητοποιήσεις - καταλήψεις των σχολείων.
Μάλιστα, οι αποφάσεις έχουν αποσταλεί στην Ένωση Γονέων του Δήμου Ωραιοκάστρου (και συγκεκριμένα στον πρόεδρο κ Αθ. Τσολακίδη), ζητώντας την πραγματοποίηση Γενικής Συνέλευσης ώστε να συζητηθεί το θέμα.

Δείτε τις αποφάσεις των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων:

Η εικόνα ολόκληρη


Υπάρχουν όμως και κάποιοι που μπορούν με σιγουριά να πανηγυρίζουν για όσα άκουσαν από το στόμα των στελεχών της κυβέρνησης στη ΔΕΘ. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους οποίους ο υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, Γιώργος Σταθάκης, ενημέρωσε ότι μέχρι τα Χριστούγεννα θα διοχετευθούν στην ιδιωτική οικονομία 11,5 δισ. ευρώ. Μιλώντας στο Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο (ΕΒΕΘ), ο Γ. Σταθάκης είπε ότι η «μερίδα του λέοντος αυτού του ποσού - 6,75 δισ. ευρώ - θα προέλθει από τους εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους του ΕΣΠΑ, τα 3,5 δισ. αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, τα 600 εκατ. τον αναπτυξιακό νόμο και τα υπόλοιπα θα προέλθουν από διάφορα προγράμματα». 
 
Βάλτε τώρα δίπλα σ' αυτά τα ποσά, που θα καταβροχθίσει το κεφάλαιο μέσα στον επόμενο χρόνο, τα 246 εκ. ευρώ που έκτακτα εξασφάλισε η κυβέρνηση για να διαχειριστεί την ακραία φτώχεια, και έχετε όλη την εικόνα των κυβερνητικών εξαγγελιών στη ΔΕΘ...

“Άνθρωποι και ποντίκια” : Τα λησμονημένα παιδιά της Αμυγδαλέζας


Η συνήθεια είναι αποτρόπαια κατάσταση. Ειδικά  η συνήθεια που γίνεται νοσηρή κανονικότητα. Κάπως έτσι εξελίσσεται η κατάσταση με τους πρόσφυγες, καθώς με γεωμετρική πρόοδο γίνεται η φτώχεια και η δυστυχία,  αναπόσπαστη πλευρά μιας αβίωτης ζωής.
Στην αρχή οι πρόσφυγες ήταν ένα σημαντικό ανθρωπιστικό ζήτημα, τότε που η Ελλάδα είχε ακόμη “ανθρωπιστική κρίση”, γιατί τώρα έχει “δίκαιη ανάπτυξη”. Στην συνέχεια έγιναν ένα σημαντικό οικονομικό ζήτημα και άρχισε η ακατάσχετη ροή κονδυλίων προς τις διάφορες ΜΚΟ που στηνόντουσαν με fast track διαδικασίες. Αμέσως μετά εξελίχθηκαν σε σημαντικό κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα μια νοσηρή κατάσταση να μετατραπεί έλλογα, σε νοσηρό εξάρτημα μιας νοσούσας ζωής.
‘Άμεσο αποτέλεσμα της επικράτησης και διαιώνισης μιας τέτοιας κατάστασης, είναι η λήθη. Η λήθη και η κυνική αδιαφορία.

Έτσι έχουν λησμονηθεί 40 παιδιά, 40 ανήλικοι πρόσφυγες στο hot spot της Αμυγδαλέζας. Σε ένα χώρο όπου ποντίκια, άνθρωποι και ανεκπλήρωτα όνειρα έχουν γίνει μια αδιαίρετη μάζα. Ένα κουβάρι με  γνωστή αρχή αλλά άγνωστο τέλος. Τι είναι άλλωστε 40 άνθρωποι μπροστά σε εκατομμύρια ξεριζωμένους, τι είναι άλλωστε 40 άνθρωποι μπροστά στους χιλιάδες που έχουν χάσει την ζωή τους προσπαθώντας να περάσουν στην Ευρώπη, αφού έχουν πριν πληρώσει αδρά τους δουλεμπόρους ;