Ένας χρόνος Θάτσεροαριστερα!

  Με της ευλογίες του (Τ)ΣΥΡΙΖΑ! 

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΡΩΣΙΑΣ:

  Οι ευρωπαϊκές αξίες και τα καθήκοντα των εργαζομένων

.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΡΩΣΙΑΣ
 

Οι ευρωπαϊκές αξίες και τα καθήκοντα των εργαζομένων
 

Μετάφραση: Αγκάρρα

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της αστικής Ρωσίας, όλα τα μεγάλα τοπικά ΜΜΕ, μετατόπισαν την προσοχή τους από την κάλυψη των γεγονότων στην Ουκρανία και τη Συρία και επικεντρώνονται περισσότερο στις ετερογενείς και αντιφατικές πληροφορίες περί εκρήξεων βίας και άλλων ακροτήτων από μετανάστες στους δρόμους της Ευρώπης, κατά τη διάρκεια των πρωτοχρονιάτικων εοργασμών και αργότερα. Διάφορα είδη αναλυτών, επίσης, κάνουν το παν για να ερμηνεύσουν αυτά τα γεγονότα. Οι ερμηνείες διαφέρουν επίσης πολύ μεταξύ τους.
Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η επιδείνωση της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης εξαιτίας εθνοτικών συγκρούσεων, εκρήξεων εθνικού συναισθήματος και η εγκληματική δραστηριότητα εθνοτικών ομάδων δεν είναι κάτι νέο στον καπιταλισμό. Και στη Ρωσία είναι γνωστά τέτοια συμβάντα. Ας θυμηθούμε τα γεγονότα στην περιοχή Biryulevo της Μόσχας το 2013. Ένα απομονωμένο έγκλημα οδήγησε εκεί σε έκρηξη λαϊκής οργής, που οφειλόταν τόσο σε γενική δυσαρέσκεια με τις αρχές, όσο και σε δυσαρέσκεια για τις δραστηριότητες εθνοτικών εγκληματικών ομάδων. Οι μαζικές διαμαρτυρίες γρήγορα πήραν τη μορφή της πάλης ενάντια στους ξένους και οι εθνικιστές πήραν τον έλεγχο. Ωστόσο, θα πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι κάθε κατάσταση, πόσο μάλλον αυτές που αναδύονται σε διαφορετικές χώρες, έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες.

Δεν υπάρχει παρόλα αυτά αμφιβολία ότι υπάρχει κοινό έδαφος σε αυτά τα συμβάντα. Γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι αυτές οι εκδηλώσεις είναι αναπόφευκτες και κοινές σε κάθε τύπο καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός ήταν που έφερε τις συγκρούσεις και τους πολέμους στους λαούς των Σοβιετικών δημοκρατιών και που γενά τέτοιες συγκρούσεις στην Ευρώπη. Ανήκει στην ουσία του καπιταλισμού το ότι η γενική δυσαρέσκεια και η ενεργητικότητα της διαμαρτυρίες που συσσωρεύεται σε μια κοινωνία διοχετεύονται διαρκώς στην ευκολότερη κατεύθυνση, δηλαδή τον εθνικισμό, την αναζήτηση ενός εχθρού που ενσαρκώνεται από λαούς διαφορετικής εθνότητας και θρησκείας, κάτι που πράττει το Κεφάλαιο και στο οποίο συνδράμουν συχνά οι αρχές. Είναι σαφές ότι ο κύριος στόχος της άρχουσας τάξης των εκμεταλλευτών παραμένει ο ίδιος: η διατήρηση της κυρίαρχης θέσης τους, δηλαδή η διατήρηση του καπιταλισμού, καθώς επίσης προσπαθούν να εξαλείψουν οτιδήποτε αποτελεί απειλή για αυτόν. Για να εξασφαλιστεί αυτό κινητοποιείται όλη η αστική τάξη, και μαζί της και ο κρατικός μηχανισμός.