Στις λαϊκές κινητοποιήσεις νταήδες, στα Εξαπτέρυγα κότες λυράτες...

 

 Θυμηθείτε τους κυρίους και τις κυρίες του πολιτικού και μιντιακού μας
συστήματος πως άφριζαν ενάντια σε Πολυτεχνείο και επέτειο δολοφονίας Γρηγορόπουλου.

Θυμηθείτε πως ούρλιαζαν ότι οι λαικές συγκεντρώσεις (με τήρηση όλων των υγειονομικών κανόνων) ήταν “παρανομία”.

Θυμηθείτε πως ξεσκίζονταν ποιος θα πάρει τον τίτλο του πιο άτεκτου εισαγγελέα ενάντια στους “παραβάτες του νόμου”.

Σήμερα, όμως,

• τώρα που η Εκκλησία δεν εφάρμοσε το κυβερνητικό φιρμάνι για τα Θεοφάνια,
• τώρα που η κυβέρνηση του “νόμου και της τάξης” κάνει την πάπια,
• τώρα, αυτό το ασκέρι των τσανακογλειφτών της (κάθε λογής) εξουσίας,
• τώρα, αυτά τα κανίς του συστήματος που παριστάνουν τα πιτ-μπουλ για να γαυγίζουν απέναντι σε απεργούς και διαδηλωτές ότι “ο νόμος είναι νόμος”,
• τώρα, γι’ αυτόν τον συρφετό του φαρισαισμού, της υποκρισίας, της γλίτσας και της μαυρίλας, το άνοιγμα των εκκλησιών δεν είναι “παρανομία”.

Οι τζάμπα μάγκες κυβερνώντες, που επέτρεψαν στους ιεράρχες να δηλώσουν εμπράκτως ποιος συγκυβερνά σε αυτή τη χώρα και προσκύνησαν στο όνομα της σύζευξης κράτους – Εκκλησίας τη δημιουργία μικρών και μεγάλων υγειονομικών «βομβών» σε όλη τη χώρα. 

Ανακάτεμα... και συνέχεια

Αν δει κανείς λίγο πίσω από τον «αχό» που σήκωσε ο ανασχηματισμός, εύκολα μπορεί να διακρίνει τι ήρθε να υπηρετήσει το ανακάτεμα της τράπουλας στο κυβερνητικό επιτελείο. Οι «νέες προκλήσεις και ανάγκες» για τις οποίες μιλάνε οι κυβερνητικές ανακοινώσεις, η διασφάλιση της «αποτελεσματικότητας των μεταρρυθμίσεων» μέσα στις «αβέβαιες συνθήκες προσγείωσης της οικονομίας στην κανονικότητα», όπως έγραφε χτες ο φιλοκυβερνητικός Τύπος, δίνουν το στίγμα της ολομέτωπης αντιλαϊκής επίθεσης που θα κλιμακωθεί το επόμενο διάστημα, με σκοπό να φορτώσει στο λαό μια ακόμα καπιταλιστική κρίση. Ταυτόχρονα, βέβαια, όλοι αναγνωρίζουν ότι το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα αποδείχθηκε ιδιαίτερα αποτελεσματικό, γι' αυτό δεν ανασχηματίστηκε «εκ βάθρων». Που σημαίνει ότι καμία επανεκκίνηση δεν υπάρχει στο κυβερνητικό έργο, αλλά μόνο επιτάχυνση των σαρωτικών ανατροπών και αναδιαρθρώσεων, στο φόντο της πανδημίας, που αξιοποιείται ως «ευκαιρία».

Ακλόνητο στη θέση του παραμένει όμως και το ...«υπουργείο αντιπολίτευσης» του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας, που έσπευσαν να μιλήσουν για «ανασχηματισμό φιάσκο», «αδέξιες επιλογές», «επιβράβευση των αποτυχημένων» υπουργών και άλλα τέτοια, προφανώς «βαθμολογώντας» την κυβέρνηση και τους υπουργούς τους με το ίδιο «βαθμολόγιο» που αφορά τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αλλά και την ικανότητά της να ενσωματώνει λαϊκές δυνάμεις για όσα είναι μπροστά. Και αν από τη σκοπιά του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των κομμάτων του «το κράτος έχει συνέχεια» και η επίθεση πολύ δρόμο μπροστά της, απ' αυτή του λαού επιβεβαιώνεται ότι συνέχεια και επιτάχυνση πρέπει να έχει ο δικός του αγώνας, οι κινητοποιήσεις όλου του προηγούμενου διαστήματος για τα δικαιώματά του στη δουλειά, στην υγεία, στη ζωή.

Για το μύθο της επιστημονικής ουδετερότητας

Από τις πρώτες μέρες της πανδημίας η διαχείρισή της από την κυβέρνηση στηρίχτηκε πολιτικά με το ιδεολόγημα της επιστημονικής ουδετερότητας, ότι η επιστήμη είναι κάτι ουδέτερο, αταξικό, αίρεται πάνω από πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές. Ο «ρόλος της κυβέρνησης είναι να ακούει τους ειδικούς», «να ακολουθεί τις οδηγίες τους ώστε να βγούμε από το τούνελ».

Πέρα από τον τομέα της Υγείας το αφήγημα γενικεύτηκε στον τομέα της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής με χαρακτηριστικό σύνθημα «Ενας Τσιόδρας για την οικονομία». Το δυστοπικό μέλλον που προετοιμάζουν για την εργατική τάξη, τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, ώστε να αντιμετωπίσει το καπιταλιστικό σύστημα την κρίση του, παρουσιάζεται περίπου ως νομοτέλεια γιατί στηρίζεται από την επιστημοσύνη του νομπελίστα κ. Πισσαρίδη με τη γνωστή έκθεσή του.

Είναι διεθνής μόδα άλλωστε το «sciencebased policy» που κινείται σε αυτήν τη λογική. Οποιος αμφισβητεί τις επιλογές της κυβέρνησης, στηριγμένες πάντα στις απόψεις των «ειδικών», αποτελεί ανάχωμα στην εθνική προσπάθεια, δεν φοράει τη «φανέλα της Εθνικής Ελλάδος» κι αν αυτή η αμφισβήτηση εκδηλωθεί σε κινηματικό επίπεδο τότε καταστέλλεται βίαια από το κράτος.

Καθόλου μακριά

 

  Πηγή: Associated Press

 

Η εξέλιξη με το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Νίμιτς» στον Περσικό Κόλπο ανεβάζει για μια ακόμα φορά την ένταση και επιβεβαιώνει ότι η ευρύτερη περιοχή παραμένει κρίσιμο σημείο σύγκρουσης ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, για την κυριαρχία τους πάνω στους παγκόσμιους δρόμους του εμπορίου και της Ενέργειας.

Οσο κι αν ο Κόλπος φαντάζει μακριά, οι εξελίξεις αυτές αφορούν και την Ελλάδα, εξαιτίας της βαθιάς εμπλοκής στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και των αναβαθμισμένων αποστολών που αναλαμβάνουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα για λογαριασμό της αστικής τάξης στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Η αντιπαράθεση με το Ιράν και οι σχέσεις που αναπτύσσει με την Κίνα και τη Ρωσία είναι το βασικό «ελατήριο» του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στην περιοχή, που συντηρεί τον κίνδυνο μιας πιο γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης.