ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ)

Βασικά Μαθήματα Ολοκληρωτισμού

Πόσο δύσκολο είναι να αποσπάσουμε το βλέμμα μας από την παραισθησιογόνα επίδραση της οθόνης μας; Ρητορικό το ερώτημα και δεν αναμένουμε απάντηση που ούτως ή άλλως δεν θα είχε ουσιαστική σημασία. Άλλωστε,  οι περισσότεροι έχουν τόσο εθιστεί στην οθόνη που θα ήταν τεκμηριωμένο αν υποθέταμε πως θεωρούν την πραγματική ζωή τους μη υπάρχουσα καθώς δείχνουν ένα αδηφάγο ενδιαφέρον για τις ζωές των άλλων!

Ωραία λοιπόν, η πλειοψηφία έχει άγνοια της πραγματικής κατάστασης. Όμως, που είναι το πρόβλημα;

Το πρόβλημα είναι πως η βλαβερή άγνοια τούς, δημιούργησε μια παγερά αδιάφορη κοινωνική μερίδα, που έχει χάσει πλέον την όποια ικανότητα διέθετε να ξεχωρίζει τις αυταπάτες από την πραγματικότητα, διαιωνίζοντας κατ’αυτόν τον τρόπο,  την κοινωνική παραγωγή της απανθρωπιάς.

Η οθόνη προστάζει και οι διαταγές είναι υποχρεωτικές. Πρέπει να γίνεις, να ταυτιστείς με τον «διάσημο του Survivor» για να είσαι, για να υπάρξεις, σε μια κοινωνία που η ουσία της ύπαρξής της είναι η μαζική χειραγώγηση. Έτσι, μετατοπίζεται η προσοχή από τις απάνθρωπες κοινωνικές συνθήκες διαβίωσης στον εξωραϊσμό του μηδαμινού. Η εκμαυλιστική αυτή εικόνα εξοβελίζει την κριτική σκέψη και αχρηστεύει, ακρωτηριάζει ψυχικά τον άνθρωπο.

Αποκρυπτογράφηση...

 

 

Γράφει η κυριακάτικη «Αυγή» σε ανάλυσή της για τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ: «Το κρίσιμο σημείο που διαχωρίζει αποχρώσεις ή και προκαλεί διαφωνίες είναι η αναζήτηση χρυσής τομής μεταξύ δύο καταστάσεων. Αφενός της υποχρέωσης να ολοκληρωθεί το έργο που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ υπό αντίξοες συνθήκες, να βγάλει τη χώρα από την κρίση με την κοινωνία όρθια. Αφετέρου, να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα μεγάλο ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα που θα είναι ο κύριος εκφραστής των λαϊκών στρωμάτων». Πώς μεταφράζονται αυτά τα ...ΣΥΡΙΖΑίικα στην κοινή ελληνική γλώσσα; Οτι στο κυβερνών κόμμα προβληματίζονται για το πώς θα διατηρήσουν την ικανότητα, από τη μία να προωθούν τα αντιλαϊκά μέτρα που χρειάζεται το κεφάλαιο για να ανακάμψει, και από την άλλη να χειραγωγούν και να ενσωματώνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Πάνω εκεί προσπαθεί να ισορροπήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο να παραμείνει μια αξιόπιστη εναλλακτική δύναμη διαχείρισης για το αστικό πολιτικό σύστημα.