Θέλουν ανοιχτά τα
εργοστάσια.
Ο κάθε πολίτης
αυτής της χώρας έχει δικαίωμα στην εργασία και το κράτος είναι υποχρεωμένο με
βάση και το Σύνταγμα να την προστατεύει να μεριμνά για την δημιουργία συνθηκών
απασχόλησης όλων των πολιτών ΕΔΩ
(άρθρο 22 του Συντάγματος)
Κάτι δεν πάει
καλά, κάτι δεν καταλαβαίνουμε όλοι μας.
Μιλάω με πολύ κόσμο στο φούρνο, στον μανάβη,
στο S/M, στο ταξί(κυρίως στο ταξί), με τους φίλους, με γνωστούς, ακόμη και με
άγνωστους.
Κάποτε μια κοπελιά
στην γειτονιά πριν χρόνια μου είπε:
-"Μα πώς τα
καταφέρνεις και ότι και να λέμε εσύ το γυρίζεις στην πολιτική";
Μα τι σχέση έχει
τώρα η πολιτική με την μόδα";
Έλα ντε, τι σχέση
έχει η πολιτική με την μόδα;
Ότι σχέση έχει το
ψωμί με το σιτάρι!
Τώρα βέβαια και
κάτω από τις συνθήκες που καλούμαστε να ζήσουμε, (εγώ θα πω κάτω από τις
συνθήκες που καλούμαστε να ανατρέψουμε),ακόμη περισσότερο.
Το πρώτο που ρωτάς
είναι τι γίνεται με την δουλειά.
Η απάντηση δεν
έχει τίποτα το πρωτότυπο.
Αλλά ο φίλος που
έχεις ρωτήσει δεν διστάζει να σου περιγράψει τις δυσκολίες που
αντιμετωπίζει.
Το ερώτημα που
προκύπτει λοιπόν είναι:
"Και εσύ πώς
σκέφτεσαι να το αντιμετωπίσεις".
Έτσι ξετυλίγεται
μια κουβέντα που τις περισσότερες,φορές, σε αφήνει εμβρόντητο,από τις απόψεις
που του έχουν καλλιεργηθεί.
Και μιας και ο
λόγος και για την ανεργία και ειδικότερα για την χαλυβουργία,ακούς ότι δεν
μπορείς να πιστέψεις.
Ανεργία!
