Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Κάποιες σκόρπιες σκέψης περί κινημάτων και αλληλεγγύης


Η προσωπική μου άποψη είναι ότι και αυτή η κίνηση δύστυχος θα ξεφουσκώσει όπως και τόσες άλλες χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος ,για την μαζικοποίηση και οργάνωσης του κινήματος.

Τέτοιες κίνησης  Από διαφορές ομάδες μπορούσαν να είχαν γίνει και πριν από χρόνια , δεν χρειαζόταν να φτάσει ο λαός στην εξαθλίωση ! Η φτώχια δεν είναι κάτι καινούριο υπήρχε και προ μνημονίων , απλά τώρα οι φτωχοί έγιναν περισσότεροι και φτωχότεροι, ούτε έτσι στα ξαφνικά βρέθηκαν οι παραγωγοί ( υπάρχουν και αυτοί που δεν μπορούν λόγο ιδιαιτερότητας των προϊόντων τους, να υα προωθήσουν ανοργάνωτα στης γειτονίες ) δέσμιοι των μεγαλέμπορων και κάθε μεσάζοντα. Πάντα το πρόβλημα του κάθε παραγωγού είναι η εξάρτηση του από τον όποιον αεριτζή ,με αποτέλεσμα μέσα από εκβιασμούς και την ανάγκη για επιβίωση , να πουλά σε ξεφτιλίστηκες τιμές ,η να σαπίζει μέρος ή όλοι η παραγωγή του.

Όπως είπαμε και ποιο πάνω , η φτώχια δεν είναι συνέπεια μόνο των μνημονίων αλλά και της πολιτικής  που έχουν επιβάλει όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν.   Θα μπορούσαν  σε παλαιότερα χρόνια να είχαν προχώρηση σε παρόμοιες κινήσεις διαθέτοντας τα προϊόντα τους που σάπιζαν στης αποθήκες . Πάντα υπάρχουν συνάνθρωποι μας που έχουν ανάγκη ,όχι ότι οι υπόλοιποι έχουμε το βίτσιο να αγοράζουμε ακριβά .

Το όλο σκηνικό είναι στημένο έτσι ή του δίνετε έντεχνα μια κατεύθυνση τέτοια που να μην μπορέσει να δέσει με το λαϊκό κίνημα ,καλλιεργώντας ένα κλίμα αντιπαλότητας και πολυδιάσπασης στο κίνημα, δημιουργούνται ομάδες μεταξύ μας που, άλλη γίνετε φανατικός υποστηρικτής  θεωρώντας όποιον δεν συμφωνεί μαζί της εχθρό ,άλλοι συμφωνούν διαφωνώντας ή το ανάποδο , και άλλοι κάθονται στα σπίτια τους. Κόμματα, φορείς , διάφοροι πολιτικάντηδες, και μεμονωμένα άτομα , ψάχνουν να βρουν βήμα για το λόγο τους προσπαθώντας να πάρουν όσο μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα που έχουν κάθε φορά μπροστά τους, (αυτό δεν πάντα και κακό) χωρείς άμεσο στόχο ,και αξιοποίησης της προοπτικής που ανοίγουν τέτοιες κινήσεις όταν παλεύεις καταθέτοντας και της δικές σου προτάσεις από μέσα ,και όχι από απέναντι , γιατί της καλύτερες θέσεις από όλους να έχεις  ο κόσμος που θα συσπειρώνετε γύρο σου θα είναι περιστασιακός.

Διαφωνίες υπήρχαν και θα υπάρχουν δεν μπορούμε να περιμένουμε να λυθούν ή να εξαφανιστεί κάποιος από τους διαφωνούντες για να προχωρήσουμε. Γίνετε λόγος  για της μάχες επικράτησης στο εσωτερικό του καπιταλισμού, ταυτόχρονα γίνετε η διαπίστωση ότι παρά της όποιες εσωτερικές αντιπαραθέσεις είναι συσπειρωμένος ,απέναντι στο λαϊκό κίνημα και σε όποιον αμφισβητεί την κυριαρχία του. Εμείς σ΄ αυτό το έργο γιατί αντί να έχουμε ρόλο πρωταγωνιστικό ( αφού έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας) περιοριζόμαστε σε ρόλο κομπάρσου και μάλιστα καλού ακολουθώντας  πιστά το σενάριο?

Γιατί να μην τους πολεμήσουμε με τα ίδια όπλα την ενότητα? Γιατί να μην τους στερήσουμε  ότι ποιο πολύτιμο  έχουν το χρήμα , για αυτό δεν τα κάνουν όλα? Εμείς μπορούμε να ζήσουμε χωρείς χρήμα γιατί ξέρη ο καθένας μας να παράγει, π.χ ο δάσκαλος μπορεί να διδάξει τα παιδία του αγρότη ,του οικοδόμου, και άλλων ,και αντίστροφα, ο αγρότης η όποιος άλλος  ,να ανταποδώσει στο δάσκαλο ότι εκείνος παράγει . Γνώμη μου είναι ότι τέτοιες κινήσεις να γίνονται και τώρα , στης γειτονιές από όλους ,πολίτες ,φορείς ,κομματικές οργανώσεις, από όποιον μπορεί και θα θέλει να προσφέρει για το κοινωνικό σύνολο . Τέτοιες κινήσεις πραγματικής αλληλεγγύης δίνουν άλλη δυναμική στο κίνημα γιατί αναπτύσσετε πάνω σε προσωπικούς δεσμούς κάτι που λίπη σήμερα από την κοινωνία μας .Τα δεδομένα υπάρχουν , το θέμα είναι ο καθένας μας τη είναι διατεθειμένος να θυσιάσει από αυτά που θεωρεί αναγκαία. Αν είναι να κερδίσουμε μια αξιοπρεπή ζωή ,σε μια δίκαιη κοινωνία , νομίζω ότι αξίζει να κάνουμε θυσίες.

Εμείς μπορούμε να ζήσουμε γιατί ξέρουμε να παράγουμε . Αυτοί όχι γιατί ξέρουν μόνο να εκμεταλλεύονται ,αυτοί μας χιάζονται όχι εμείς.