Η «ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΛΗΡΩΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ Δ.Ο.Π.Π.Α.Ω.

 

 

Οι εργαζόμενοι του Δ.Ο.Π.Π.Α.Ω., για μια ακόμα φορά καλούνται να περάσουν αυτοί και οι οικογένειές τους πολύ δύσκολα, καθώς είναι απλήρωτοι ήδη για τρεις μήνες και διανύουν τον τέταρτο.

          Οι εργαζόμενοι δεν ζητούν τίποτε άλλο, εκτός από το αυτονόητο, την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Ο καθένας τους ξέρει τις υποχρεώσεις (πετρέλαιο, ενοίκια, λογαριασμοί, δάνεια κ.α.) που έχει να πληρώσει. Αλλάδυστυχώς, χρόνια τώρα διεκδικούν το αυτονόητο, τον ίδιο τον μισθό τους που δεν δίνεται κανονικά, με βασική την ευθύνη και της εκάστοτε δημοτικής αρχής. Τις περισσότερες φορές η καταβολή των αποδοχών τους γίνονταν καθυστερημένα και με χίλια ζόρια.

ΕΚΘΕΣΗ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΜΕΛΕΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ - SIPRI

Αυξήθηκαν και πέρυσι οι παγκόσμιες πωλήσεις όπλων

 

Σε 361 δισ. δολάρια ανήλθαν οι πωλήσεις των 25 μεγαλύτερων πολεμικών βιομηχανιών

 

Στιγμιότυπο της «Lockheed Martin» που διαφημίζει τα νέα μαχητικά αεροσκάφη «F-35 Lightning II»

«Καθρέφτης» των παγκόσμιων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, του οικονομικού και γεωπολιτικού ανταγωνισμού και της στρατιωτικής δύναμης των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών είναι και φέτος τα στοιχεία της έκθεσης του Διεθνούς Ινστιτούτου Μελετών για την Ειρήνη που εδρεύει στη Στοκχόλμη (SIPRI) σχετικά με τους εξοπλισμούς και τις πωλήσεις όπλων το 2019, που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη βδομάδα.

Ετσι, δεν προκαλεί έκπληξη ότι οι αμερικανικές και οι κινεζικές εταιρείες όπλων μοιράστηκαν τη «μερίδα του λέοντος» των πωλήσεων παγκοσμίως το 2019, ενώ η Μέση Ανατολή έκανε την πρώτη της είσοδο στην κατάταξη των 25 μεγαλύτερων εταιρειών εξοπλισμών και στρατιωτικών υπηρεσιών.

Την περασμένη χρονιά, σε αμερικανικές βιομηχανίες όπλων αναλογούσε το 61% των πωλήσεων των 25 μεγαλύτερων εταιρειών του κλάδου παγκοσμίως, μπροστά από την Κίνα, στην οποία αντιστοιχούσε σχεδόν το 16%, σύμφωνα με το SIPRI.

Αυξήθηκαν οι παγκόσμιες πωλήσεις όπλων

Οι πωλήσεις όπλων και στρατιωτικών υπηρεσιών από τις μεγαλύτερες 25 εταιρείες του κλάδου ανήλθαν σε 361 δισ. δολάρια το 2019, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 8,5% σε σχέση με το 2018. Μάλιστα, ο συνολικός τζίρος αυτού του «top 25» είναι ποσό πενταπλάσιο από τον ετήσιο προϋπολογισμό των «ειρηνευτικών» επιχειρήσεων των Ηνωμένων Εθνών, όπως σχολιάζει η έκθεση. Στην πραγματικότητα, οι ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ συνοδεύουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις με βάση τα συμφέροντα των ισχυρών κρατών ή/και αναπτύσσονται πάνω στα αποκαΐδια του οικονομικού και στρατιωτικού ανταγωνισμού των επιχειρηματικών κολοσσών του κόσμου.

Κρατική βία, αυταρχισμός, καταστολή. Στο DNA της «Δεξιάς» ή της αστικής εξουσίας συνολικά;

Ορισμένα διδάγματα από την Ιστορία...

 

Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την όξυνση της αστικής επιθετικότητας έναντι των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών (νομοθετικές παρεμβάσεις στη λειτουργία των συνδικάτων, υπονόμευση της απεργίας, απαγορεύσεις συναθροίσεων, έξαρση της αστυνομικής βίας κ.λπ.), έχουν πολλαπλασιαστεί οι αναφορές στο «αυταρχικό DNA της Δεξιάς». Αναφορές που συχνά επιχειρείται να στοιχειοθετηθούν και με ιστορικές παραπομπές.

Οπως π.χ. σε σχετικό άρθρο με τίτλο «Κοινοβουλευτισμός διά ροπάλου» («Εφημερίδα των Συντακτών», 27/9/2020), που μας προέτρεπε να «επιστρέψουμε (...) στις αρχές της δεκαετίας του 1960 για να θυμηθούμε τι μπορεί να σημαίνει η κρατική καταστολή σε συνθήκες αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας από μια δεξιά κυβέρνηση του νόμου και της τάξης».

Ακολούθως, στο άρθρο γίνονταν εκτενείς αναφορές στην «ένταση της καταστολής» από τη μεριά των «νικητών του Εμφυλίου» (εννοώντας τη «δεξιά» πολιτική παράταξη, που τότε εκφραζόταν από την ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή) εναντίον της ΕΔΑ (που το 1958 είχε αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση) αλλά και της Ενωσης Κέντρου του Γ. Παπανδρέου (που είχε κηρύξει τον περιβόητο «ανένδοτο αγώνα» για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας»): Με απαγορεύσεις συναθροίσεων, με νοθείες και παρεμβάσεις σε σωματεία, με αστυνομοκρατία (φανερή και κρυφή) και καταστολή, με την επιβολή της «εθνικοφροσύνης» και του αντικομμουνισμού κ.ο.κ.

Για να καταλήξει το εν λόγω άρθρο ότι «προς τούτο η Ιστορία είναι διδακτική. Με τη μορφή ενός επαναλαμβανόμενου μοτίβου η ελληνική Δεξιά στη μακρόχρονη διαδρομή της, σε περιόδους κατά τις οποίες αισθάνεται ιδιαιτέρως ισχυρή αλλά και σε περιόδους κρίσης, γρήγορα ανασύρει από την φαρέτρα της την καταστολή ως την προσήκουσα μέθοδο για την περιστολή των κοινωνικών και των πολιτικών δικαιωμάτων και την πειθάρχηση του εκάστοτε "εσωτερικού εχθρού"».