Οι barbudos μπαίνουν στην Αβάνα! Η επανάσταση νίκησε!

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ • 1 Ιανουαριου 2017 

Το Δεκέμβρη του 1956 η Κουβανική Επανάσταση μπήκε στο αποφασιστικό της στάδιο. Μια ομάδα επαναστατών, που είχε συγκεντρώσει ο Φιντέλ Κάστρο στο Μεξικό, όπου είχε καταφύγει μετά την αποφυλάκισή του, αποβιβάστηκαν στην Κούβα για να συνεχίσουν τον ένοπλο αγώνα εναντίον της δικτατορίας.

Με επικεφαλής τον Κάστρο, η ομάδα αυτή σχημάτισε αντάρτικο απόσπασμα στη Σιέρα Μαέστρα. Ενισχύοντας τις τάξεις του από τον ντόπιο πληθυσμό, κυρίως εργάτες και χωρικούς, το απόσπασμα αναπτύχθηκε βαθμιαία, για να αποτελέσει τον Επαναστατικό Στρατό, που άρχισε σημαντικές επιθέσεις εναντίον των κυβερνητικών στρατευμάτων. Η δράση αυτή συνέβαλε στην ακόμη μεγαλύτερη εξάπλωση του επαναστατικού κινήματος.

«Καλή χρονιά», είπες;

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

   «Καλή χρονιά». Μια ευχή, μια φράση που ακούγεται και φέτος εκατομμύρια φορές. Αλλά όλοι το ξέρουμε. Λίγοι, πια, την εννοούν. Ελάχιστοι την πιστεύουν. Ποτέ άλλοτε τόσα εκατομμύρια άνθρωποι δεν έβαλαν τόσες φορές στο στόμα τους μια φράση που δεν την πιστεύουν. Παλιά ήταν η ελπίδα που σε έκανε να μοιράζεσαι την ευχή με τους άλλους. Τώρα είναι η προσπάθεια μέσω της ευχής να βρεις την ελπίδα. Να υποδυθείς πως πιστεύεις ότι κάπου – δεν μπορεί – θα υπάρχει…

   Οι ταγοί μας – πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε – σε μεγάλο βαθμό το κατάφεραν: Σκότωσαν την ελπίδα. Μοιάζουμε όλο και περισσότερο με την πιο καταθλιπτική εκδοχή της «Πανούκλας» του Καμύ. Το χειρότερο – έγραφε – δεν είναι η Πανούκλα. Το χειρότερο είναι να συνηθίσεις την Πανούκλα. Το χειρότερο δεν είναι η δυστυχία, η απελπισία. Το χειρότερο είναι να συνηθίσεις την απελπισία…

   Φυσικά, μέσα στην καταχνιά, ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης, οι δορυφόροι και οι παραποταμίσιοι τους, παρά τις έγνοιες τους το τήρησαν το έθιμο. Στις ευχές τους για το νέο έτος μας το υποσχέθηκαν όλοι μαζί: Το 2017 θα δούμε φως στην άκρη του τούνελ…

Να χαιρόμαστε το νέο χρόνο με τους Νέους Φόρους, τα νέα βάρη την μεγαλύτερη εξαθλίωση. Που μας έρχεται σαν το νέο που δεν έχει καμία σχέση με το χθες!

Μπέρτολτ Μπρεχτ Η παρέλαση του παλιού καινούργιου

Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα Νέο.

Σέρνονταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί
Βρομούσε νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει.

Η πέτρα που πέρασε κατρακυλώντας ήταν η νεότερη εφεύρεση
Και τα ουρλιαχτά από τους γορίλες που βαράγανε τα στήθια τους
Συνθέτανε την πιο μοντέρνα μουσική.

Παντού μπορούσες να δεις τάφους ανοιχτούς που χάσκανε άδειοι καθώς
το Νέο πλησίαζε την πρωτεύουσα.

Ολόγυρα στέκανε όσοι εμπνέονταν από τον τρόμο, κραυγάζοντας:
Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς!

Κι αυτοί που ακούγανε, τίποτα άλλο δεν ακούγανε από τις κραυγές τους,
Μα αυτοί που βλέπανε, βλέπανε αυτά που δεν φωνάζονταν.
Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνισή του σε Νέο μασκαρεμένο,
Και έφερε αλυσοδεμένο μαζί του το Νέο να το παρουσιάσει σαν Παλιό.
Το νέο βάδιζε αλυσοδεμένο και ντυμένο με κουρέλια.
Αποκαλύπτονταν τα θεσπέσια μέλη του.

Κι η πομπή συνέχιζε να προχωράει μες τη νύχτα,
μα αυτό που πήρανε για χάραμα ήταν το φως απ’ τις φωτιές στον ουρανό.
Και η κραυγή: Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο,
γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς!

Πιο εύκολα θα ακουγότανε, αν όλα δεν είχανε πνιγεί μες τις ομοβροντίες των όπλων

Μπέρτολτ Μπρεχτ,1938

Καλή χρονιά!