Είμαι των άκρων

Αναρτήθηκε από κ.κ.

Είμαι των άκρων, θέλω να περπατώ στο δρόμο χωρίς να φοβάμαι οτι θα με μαχαιρώσει ο χρυσαυγίτης επειδή έχω σκούρα μαλλιά.

Είμαι των άκρων, νιώθω πως, ακόμα και αν με κλέψει ένας φτωχός άνθρωπος, θα είναι επειδή πεινάει, κι όχι επειδή ανήκω σε άλλη φυλή.

Είμαι των άκρων, ονειρεύομαι ακόμη.

Είμαι των άκρων, δεν πιστεύω σε ότι μου λένε από την οθόνη της τηλεόρασης.

Είμαι των άκρων, δεν σέβομαι τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, γιατί δεν τίμησε το αξίωμά του, γιατί δεν με σεβάστηκε εκείνος πρώτα, ως όφειλε.

Είμαι των άκρων, δεν πιστεύω σε έναν Θεό τύραννο, που γέμισε τον κόσμο άδικο και αθώους νεκρούς.

Είμαι των άκρων, δεν θα υπακούσω στους νόμους σας, όταν μιλάνε για μίσος, για ανισότητα, για φόνο, για εξολόθρευση.

Είμαι των άκρων, δεν προσκυνώ τα αξιώματα τα βαμμένα με αίμα.

Είμαι των άκρων, δεν κλέβω το ψωμί που τρώω, και μόνο μια φέτα θέλω από αυτό, τόσο όσο μου αναλογεί στον κόσμο.

Είμαι των άκρων, διατηρώ ακόμη μέσα μου κάποια αισθήματα, κι ας μην έχω πολλά λεφτά.

Είμαι των άκρων, δεν ζηλεύω τον πλούτο.

Είμαι των άκρων, συγκινούμαι ακόμη από τις μυρωδιές της θάλασσας και των βουνών.

Είμαι των άκρων, πονάω όταν οι άλλοι πονούν.

Είμαι των άκρων, μ αρέσει να κάθομαι πάνω στην άμμο και να χαζεύω το πέλαγος.

Είμαι των άκρων, θυμάμαι, δεν ξεχνώ.

Είμαι των άκρων, κάποτε δάκρυσα με τα τραγούδια του Θεοδωράκη και τώρα τα κρατώ μέσα στην καρδιά μου.

Είμαι των άκρων, δεν σας παραχωρώ τίποτα.

Είμαι των άκρων, έχω ιστορία, έχω μνήμη, ανήκω.

Είμαι των άκρων, θα βαδίσω όλο το δρόμο χωρίς να φοβηθώ.

Είμαι των άκρων, διακρίνω τα ψέματά σας από μακριά.

Είμαι των άκρων, είμαι ακόμα άνθρωπος.

Είμαι των άκρων, δεν θα σας επιτρέψω να με μεταμορφώσετε σε τέρας.

Είμαι των άκρων, σκέφτομαι και κρίνω.

Είμαι των άκρων, μιλώ.

Είμαι των άκρων, αναπνέω.

Είμαι των άκρων, ρεμβάζω απ' το παράθυρό μου το φεγγάρι.

Και το φεγγάρι μου είπε να σας πω μια ιστορία για τα άκρα. Μου είπε να κρατήσω γερά με τα χέρια μου τα άκρα του πέπλου της νύχτας, του κεντημένου με αστέρια και χλωμό φως, του πέπλου του ήλιου, του χρυσού, με τα γαλάζια σύννεφα, και να κάνουμε ένα ταξίδι, συντροφιά με τον Σεφέρη, στο περιγιάλι το κρυφό, το άσπρο σαν περιστέρι.

Εσείς των μέσων, πού να ξέρετε τι δύναμη σου δίνει ένα ποίημα, μια μουσική, ένα μισοφέγγαρο; Αυτό το ξέρουμε μόνο εμείς των άκρων.

 

Είμαι των άκρων. Ξέρω να επιλέγω τους ομοίους μου.

Είμαι των άκρων. Ταξιδεύω νύχτα-μέρα μέσα στην μπλογκόσφαιρα μέχρι να αναγνωρίσω εκείνους που έχουμε την ίδια τρέλα.

Εσείς των μέσων που να ξέρετε τι δύναμη μού δίνουν εκείνοι που ξέρουν να αγγίξουν την ψυχή μου μ' ένα τους μόνο κείμενο...

Αυτό το ξέρουμε μόνο εμείς των άκρων.

Διάλεξα πλευρά. Σας έχω απέναντι. Κι εκεί θα μείνετε. Άβυσσος ανάμεσα μας...

Έγραψε και συμφωνώ  ο πιο πιστός φίλος του σκύλου.