Κόντρες με θύμα το λαό

Μέρα με τη μέρα επιβεβαιώνεται ότι η κόντρα ανάμεσα σε Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ΔΝΤ είναι ιδιαίτερα οξυμένη. Και, βέβαια, το ζήτημα του ελληνικού προγράμματος είναι μόνο η αφορμή. Χτες, λοιπόν, η εκπρόσωπος της Επιτροπής, αρμόδια για τις οικονομικές υποθέσεις, Ανίκα Μπράιτχαρντ, υπερασπίστηκε την ορθότητα των δεδομένων που χρησιμοποιεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσον αφορά το ελληνικό πρόγραμμα έναντι της κριτικής του ΔΝΤ.

 Και κληθείσα να σχολιάσει το νέο άρθρο του Πολ Τόμσεν, διευθυντή του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, ανέφερε: «Συνεχίζουμε να είμαστε βέβαιοι για τις πηγές των δεδομένων μας και πιστεύουμε ότι οι ουσιώδεις συζητήσεις για την ανάλυση των δεδομένων και την αξιολόγηση των οικονομικών στοιχείων είναι πιο χρήσιμο να γίνονται στο πλαίσιο των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων». 

Προχτές, το ΔΝΤ είχε επανέλθει στην «κόντρα» με τους Ευρωπαίους, δίνοντας διευκρινίσεις στο μπλογκ του Πολ Τόμσεν και του Μορίς Ομπστφελντ και μέσα από τέσσερις ερωτήσεις απαντά ουσιαστικά στα στοιχεία που είχε διαρρεύσει η Κομισιόν για την ορθότητα των οικονομικών στοιχείων στο ελληνικό πρόγραμμα. Βέβαια, από αυτήν την κόντρα δεν πρέπει να ξεγελιέται ο λαός και να θεωρεί ότι κάποιο από τα δύο μέρη έχει περισσότερο φιλολαϊκή στάση, κάτι που έντεχνα επιχειρεί να καλλιεργήσει και η κυβέρνηση. Ολοι τους βρίσκονται από την ίδια πλευρά και είναι εχθροί των συμφερόντων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

«Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ»

Κι ενώ τα εγχώρια ΜΜΕ αναλώνουν το χρόνο τους αναπαράγοντας τις κοκορομαχίες μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης πότε για το επίδομα στους χαμηλοσυνταξιούχους, πότε για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, στη γειτονιά μας οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί συνεχίζουν τις πολεμικές συγκρούσεις που μπορεί να μας καταβροχθίσουν όλους. Στη Συρία φαίνεται πως το Χαλέπι που ελέγχει ο συριακός στρατός του Ασσαντ αλλάζει τις ισορροπίες στον πόλεμο, οι διαπραγματεύσεις για λύση στο Κυπριακό συνεχίζονται, με τον τουρκοκύπριο διαπραγματευτή να υποστηρίζει πως όλα τα θέματα στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό έχουν ξεκαθαρίσει, εκτός εκείνων της ασφάλειας και των εγγυήσεων, στην Τουρκία ο Ερντογάν χτίζει τη δικτατορία του ενώ οι  τρομοκρατικές επιθέσεις δεν σταματούν.

 

Εν ολίγοις, τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, τόσο  της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ συνεπικουρούμενη από την ΕΕ ή και σ' ανταγωνισμό όταν δεν συμπίπτουν τα συμφέροντά τους όσο και λοιπών ιμπεριαλιστών μικρών και μεγάλων,  καταβροχθίζουν λαούς είτε μέσα από οικονομική κρίση που τους εξαθλιώνει είτε ακόμα και με  σημαίες ψεύτικων επαναστάσεων που σκορπούν το θάνατο -στην περιήγηση στο διαδίκτυο πέφτεις σε δημοσίευμα που μιλά για μυστικά έγγραφα σταλμένα από την πρεσβεία των ΗΠΑ στο Κάιρο στην Ουάσιγκτον όπου αποκαλύπτεται η έκταση της αμερικανικής υποστήριξης για τους διαδηλωτές πίσω από την εξέγερση στην Αίγυπτο. Η καταστροφή των λαών και η λεηλασία των περιουσιών των χωρών τους εξελίσσεται προς το παρόν σε μια κερδοφόρα επιχείρηση για τους ιμπεριαλιστές.

 

Και γι’ αυτό δεν μπορούμε να ξεχνάμε τι είναι ο ιμπεριαλισμός.

Απόφαση χρήσιμη στο κεφάλαιο

 

 

Η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ), για την υπόθεση των ομαδικών απολύσεων της πολυεθνικής τσιμεντοβιομηχανίας «Lafarge», σηματοδοτεί μια νέα φάση στην αντεργατική επίθεση, παγιώνει και επεκτείνει την εργασιακή ζούγκλα στους χώρους δουλειάς, εξοπλίζει τους μονοπωλιακούς ομίλους με νέα «εργαλεία» για το βάθεμα της εργασιακής εκμετάλλευσης.

Το «ζουμί» της απόφασης του ΔΕΕ δεν βρίσκεται στο κατά πόσον επιτρέπει ή όχι τη διατήρηση της έγκρισης από την πλευρά της κυβέρνησης στα αιτήματα για ομαδικές απολύσεις, αλλά στο σκεπτικό της, που αποθεώνει τις «ελευθερίες του κεφαλαίου» στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ΕΕ.

Στην απόφαση, σημειώνεται με έμφαση ότι στόχος της Οδηγίας της ΕΕ δεν είναι να εμποδίσει τις ομαδικές απολύσεις που αποφασίζουν οι επιχειρήσεις, αλλά να διευθετήσει τη διαδικασία που αυτές θα γίνουν.

Από αυτήν την άποψη, ομολογείται ανοιχτά ότι καμιά εθνική νομοθεσία δεν μπορεί να εμποδίζει τις επιχειρήσεις να κάνουν ομαδικές απολύσεις, να μειώνουν, μέχρι και να σταματούν, την παραγωγική διαδικασία, πετώντας στο δρόμο εργάτες, αφού κάτι τέτοιο ερμηνεύεται ως παρεμπόδιση της ελευθερίας εγκατάστασης, των εξαγορών και των συγχωνεύσεων. Αυτό είναι, λοιπόν, το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»!