Τη μέρα της πανεργατικής απεργίας στις 6 Μάη, γιορτάζουν στο ΕΜΣΤ τα 40 χρόνια από την είσοδο στην ΕΕ!

 

ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ;

Ανοικτή επιστολή του ζωγράφου Παναγιώτη (Τάκη) Βαρελά, εκπροσώπου του ΕΕΤΕ στο ΔΣ του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης

 

  Πηγή: Eurokinissi

 

Ο ζωγράφος Παναγιώτης (Τάκης) Βαρελάς, εκπρόσωπος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (ΕΕΤΕ) στο ΔΣ του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), απευθύνει την εξής ανοικτή επιστολή την οποία και αναδημοσιεύουμε:

«Τη στιγμή που οι καλλιτέχνες-εκπαιδευτικοί μισθωτοί, μόνιμοι και αναπληρωτές, εικαστικοί ελεύθεροι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι, εργαζόμενοι σε όλο το φάσμα των εργασιακών σχέσεων που επικρατούν στις μέρες μας, ζημιώνονται με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο από το νομοσχέδιο για τα Εργασιακά που έρχεται, η κυβέρνηση ξεπέρασε κάθε πρόκληση επιλέγοντας να γιορτάσει τα 40 χρόνια της εισόδου της χώρας στην ΕΕ, ανήμερα του γιορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς στις 6 Μαΐου στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), ημέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς.

ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ «Απεργιακές συγκεντρώσεις» για γέλια και για κλάματα...

 

 

 Θεσσαλονίκη

Ούτε τους εαυτούς τους δεν φάνηκαν να πείθουν οι δυνάμεις του εργατοπατερισμού στο εργατικό κίνημα, αφού όπου επιχείρησαν να πραγματοποιήσουν «απεργιακές συγκεντρώσεις» σήμερα, κατέληξαν σε κάτι θλιβερές μαζώξεις μερικών παραγόντων.

Αφού πρώτα, ακολουθώντας την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ και την κυβέρνηση, προκήρυξαν «αργία» για σήμερα 4 Μάη, την οποία βάφτισαν «πανεργατική απεργία», τώρα βαφτίζουν και «συγκεντρώσεις» κάτι περιθωριακές συναντήσεις σε πλατείες ανά τη χώρα.

Οι εργαζόμενοι για μια ακόμα χρονιά τούς γύρισαν την πλάτη, ενώ οι πιο μαχητικές και δραστήριες συνδικαλιστικές οργανώσεις, εκατοντάδες συνδικάτα σε όλη την Ελλάδα ετοιμάζουν τη μεγάλη απεργιακή Πρωτομαγιά για την Πέμπτη 6 Μάη.

Συνεχίζει την κοροϊδία για το αντεργατικό νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση

 

  Πηγή: Eurokinissi

 

Συνεχίζει την κοροϊδία ο υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης για το νομοσχέδιο που φέρνει τις «ανατροπές του αιώνα» επικαλούμενος μάλιστα την ...Πρωτομαγιά!

Υποστηρίζει σε δήλωσή του ότι «η εργατική Πρωτομαγιά είναι έννοια ταυτισμένη με τους αγώνες και τα δικαιώματα των εργαζομένων» και ξεκαθαρίζει πως «η κυβέρνηση πιστεύει ότι οι εργασιακές σχέσεις πρέπει να ρυθμιστούν και στην Ελλάδα με βάση αυτά που ισχύουν στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης» και προσθέτει ότι «προτεραιότητά μας μαζί με την ενθάρρυνση των επενδύσεων στην Ελλάδα να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο ουσιαστικής προστασίας και διεύρυνσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων».

Όμως αυτό που συμβαίνει στην ΕΕ δεν έχει να κάνει με την προστασία και την διεύρυσνη των εργασιακών δικαιωμάτων. Το αντίθετο συμβαίνει με την διευθέτηση του χρόνου εργασίας και με τους περιορισμούς στα συνδικάτα και στο δικαίωμα στην απεργία όπως αναλυτικά παρουσίασε ο «Ριζοσπάστης» και έχουν κάνει λάστιχο τα ωράρια, τους μισθούς και τις ζωές των εργαζόμενων.

Mεγάλο κατόρθωμα στον Πλαταμώνα!

 

Κωνσταντίνος Μπρούσαλης*                     

Υποβαθμίζεται η σημασία του σιδηρόδρομου της καθημερινότητας και του τουρισμού που μπορεί να διασυνδεθεί με τον κύριο άξονα μέσω των έτοιμων εξασφαλισμένων από παλιά διαδρόμων.

Η φετινή χρονιά έχει κηρυχτεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση Ετος των Σιδηροδρόμων. Είναι όμως απαράδεκτο, όταν σε μια χώρα σαν την Ελλάδα στην οποία δεν περισσεύουν οι σιδηροδρομικές γραμμές και με δεδομένο ότι είναι εκτός λειτουργίας μεγάλο μέρος του δικτύου (Πελοπόννησος - Μακεδονία - Θράκη κ.λπ.), να γίνεται γνωστό ότι η σημερινή διοίκηση του ΟΣΕ με την έγκριση και του αρμόδιου υπουργού καταργεί ένα ακόμα κομμάτι του ελληνικού σιδηροδρόμου!

Και είναι φρικτό, όταν ένας ακόμα ακρωτηριασμός παρουσιάζεται θριαμβευτικά από τοπική βουλευτή της συμπολίτευσης, από τον σημερινό δήμαρχο Δίου Ολύμπου κι άλλους ως ιστορικό κατόρθωμα στο οποίο «κατόπιν ενεργειών τους» συνέβαλαν στο όνομα φυσικά του εκσυγχρονισμού της προόδου και της ανάπτυξης!

Ζώντας τις ... «βέλτιστες εργασιακές πρακτικές της ΕΕ»

 

Μια αποκαλυπτική μαρτυρία από τη Γερμανία

 

Οταν το 1994 ψηφίστηκε η Λευκή Βίβλος των Εργασιακών και στην Ελλάδα αντιμετωπιζόταν από τους εργαζόμενους ως κάτι που αφορούσε το μακρινό μέλλον, σε χώρες της ΕΕ άρχισε δυναμικά να εφαρμόζεται. Στη Γερμανία, όπου ζω και εργάζομαι τα τελευταία 7 χρόνια, στον κλάδο της βιομηχανίας επεξεργασμένων τροφίμων (βιομηχανίες αρτοποιίας), εργασιακά δικαιώματα, ελεύθερος προσωπικός χρόνος, οργάνωση εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, εργοστασιακό σωματείο, με την έννοια που του δίνουμε στην Ελλάδα, αποτελούν μακρινές αναμνήσεις ορισμένων εργατών που σήμερα βρίσκονται ένα βήμα πριν τη σύνταξη.

Οι νεότερες γενιές ενηλικιώθηκαν με όρους όπως ευέλικτη εργασία, ατομικό συμβόλαιο, διασφάλιση 10ωρου, δηλαδή ο εργοδότης μπορεί να σε απασχολήσει έως 10 ώρες τη μέρα όταν υπάρχει ανάγκη, συνεχείς κρίσεις αποδοτικότητας, αφάνταστη πίεση για να «βγει» η καθημερινή παραγγελία και πάει λέγοντας.

* * *

Βασικός παράγοντας στρες είναι και το προσωπικό φακέλωμα της καθημερινής απόδοσης και της «συνεργασίας» με τον εκάστοτε επιστάτη βάρδιας. Υλικό που είναι φυσικά διαθέσιμο σε κάθε στέλεχος της εταιρείας που κάνει «ασκήσεις επί χάρτου» και μετράει το «επί τόσο, τόσο» παραβλέποντας τον ανθρώπινο παράγοντα. Τι σημαίνει 10ωρο; Ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να σε απασχολήσει έως 10 ώρες τη μέρα όταν αυτό θεωρεί πως χρειάζεται. Τις περισσότερες φορές δεν είσαι από πριν ενημερωμένος, αλλά ισχύει το βλέποντας και κάνοντας. Αυτό σημαίνει πως πας στη δουλειά για 8ωρο και το τελευταίο τέταρτο σε ενημερώνουν ότι χρειάζεται να παραμείνεις στη θέση σου γιατί δεν βγήκε η παραγγελία ή γιατί η επόμενη βάρδια έχει ελλείψεις προσωπικού κ.λπ.

«Σημείο καμπής»...

 

  Πηγή: Associated Press

 

Πολλές και διάφορες φιοριτούρες γράφτηκαν και γράφονται ξανά, με αφορμή την ομιλία Μπάιντεν στο Κογκρέσο για τις πρώτες 100 μέρες της κυβέρνησής του: Για τις «τολμηρές πολιτικές», την «επιστροφή της Αμερικής στη διεθνή σκηνή», τα «γενναία πακέτα στήριξης για την επανεκκίνηση της οικονομίας». Σ' αυτήν την «ευφορία» των 100 πρώτων ημερών συμμετέχει σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα και στην Ελλάδα.

Το πραγματικό περιεχόμενο βέβαια αυτής της «τόλμης», από την οποία δεν έχουν τίποτα θετικό να περιμένουν οι λαοί, δόθηκε συμπυκνωμένα και επανειλημμένα από τον ίδιο τον Αμερικανό Πρόεδρο στην ομιλία του: «Οι ΗΠΑ βρισκόμαστε σε σημείο καμπής (...) στον ανταγωνισμό μας με την Κίνα και τον υπόλοιπο κόσμο για να κερδίσουμε τον 21ο αιώνα»...

Η έμφαση και η επανάληψη δεν είναι τυχαία: Η διαπάλη ΗΠΑ - Κίνας, σε συνθήκες που η δεύτερη απειλεί την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία των Αμερικανών, είναι το στοιχείο που διαπερνά το σύνολο της «τολμηρής» πολιτικής της νέας αμερικανικής κυβέρνησης, όπως συνέβαινε άλλωστε και επί Τραμπ.