Δεν πήρε Νόμπελ; Ε, και;

Δυο βδομάδες πριν τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο, στις 2 Νοεμβρίου 1973, το περιοδικό Ταχυδρόμος δημοσιεύει ένα κείμενο του Γιώργου Λιάνη με θέμα την τέταρτη (από τις πέντε συνολικά) αρνήσεις τής σουηδικής ακαδημίας να απονείμει το βραβείο Νόμπελ για την λογοτεχνία στον Γιάννη Ρίτσο. Τα εκτενή αποσπάσματα που ακολουθούν, προέρχονται από εκείνο το κείμενο, όπως διασώθηκε από τον ίδιο τον δημοσιογράφο στο λεύκωμά του "Ανταποκρίσεις από την λογοτεχνία" (εκδόσεις Λιβάνη, 2005):

 

Ο Γιάννης Ρίτσος, ο Έλληνας Άμλετ, ο μεγαλύτερος ποιητής στον κόσμο κατά τον Αραγκόν, δεν πήρε το βραβείο Νόμπελ για τέταρτη συνεχή φορά.

Η υπερδύναμη σε πορεία εκφασισμού

Από herko στο Νοέ 11, 2016 Πολιτική

Γράφει ο Περικλής Παυλίδης* //

Σαφώς, εκτός από όλες τις άλλες συνέπειες, η νίκη Τραμπ θα δώσει τεράστια ώθηση στην ανάπτυξη των δυνάμεων της ακροδεξιάς σε όλο το δυτικό κόσμο, σηματοδοτώντας την περαιτέρω διαμόρφωση μιας νέας «συμμαχίας» μεταξύ τμημάτων της άρχουσας τάξης και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων κάτω από τις ιδεολογικές σημαίες του εθνο-πατριωτισμού, εθνικισμού/φασισμού, ρατσισμού!
Σαφώς η νίκη του Τραμπ αποτελεί εκδήλωση οργής της φτωχής λευκής 

Αμερικής, ενάντια σε ένα σύστημα που βρίσκεται σε παρακμή, που παράγει εργασιακή επισφάλεια, αυξάνει τα χρέη των νοικοκυριών, οδηγεί πληθώρα πολιτών στην φτώχια και την περιθωριοποίηση. Σαφώς η οργή αυτή στράφηκε αναπόφευκτα εναντίον των πολιτικών δυνάμεων του αστικού φιλελευθερισμού που διαχειρίστηκαν μέχρι τώρα την κρίση του συστήματος, φροντίζοντας να σώσουν τις τράπεζες και να στηρίξουν τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους σε βάρος της μάζας του φορολογούμενου λαού.

«Μερική απασχόληση» για μερική… ζωή

 

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ • 11 Νοεμβριου 2016 

 

Το 61,6% των προσλήψεων που έγιναν κατά τη διάρκεια του πρώτου δεκάμηνου (Ιανουάριος- Οκτώβριος 2016) αφορούσαν σε θέσεις μερικής απασχόλησης, ή εκ περιτροπής εργασίας. Τα στοιχεία προέρχονται από το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ του υπουργείου Εργασίας και αποτυπώνουν ένα μέρος μόνον, της εργασιακής ζούγκλας που δημιουργούν οι μνημονιακές πολιτικές. Η πλήρης εικόνα είναι ακόμα χειρότερη αν λάβει κανείς υπόψη το καθεστώς της απόλυτης ασυδοσίας των εργοδοτών στις προσλήψεις και τις απολύσεις, που τροφοδοτείται και ενισχύεται από την επίσημη κρατική πολιτική της «απελευθέρωσης» της αγοράς εργασίας.

Σκοτάδι και φως

Περί «σκοτεινής εποχής» κάνει λόγο η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ «Αυγή» στο χτεσινό πρωτοσέλιδό της, που σχολιάζει την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ. Εύλογα μπορούμε να αναρωτηθούμε τι θα έλεγε αν έβγαινε η Κλίντον. «Φωτεινή εποχή»; 

Το πιθανότερο. Τα περί σκότους και φωτός που αναπαράγει ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν να συσκοτίσουν ότι στην πραγματικότητα τόσο οι φωτεινοί όσο και οι σκοτεινοί εκπρόσωποι του αμερικανικού κεφαλαίου δεν αλλάζουν σε τίποτα ουσιαστικό σε σχέση με τη στήριξη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, σε σχέση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια που υπηρετούν, παρά τις όποιες διαφορές τους.

 

 Εξάλλου, η «Αυγή» εγκαλεί τη σοσιαλδημοκρατία, αμερικάνικη και ευρωπαϊκή, για το ότι κινδυνεύει να χάσει τη δυνατότητα, αυτή να παίξει το ρόλο που παίζουν σήμερα οι διάφοροι Τραμπ, δηλαδή να αναδειχθεί σε δύναμη στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης, των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, ταυτόχρονα με τη χειραγώγηση εργατικών - λαϊκών μαζών. 

 

Γι' αυτό σημειώνει ότι θα έπρεπε να προωθηθεί ο Σάντερς αντί της Κλίντον, γι' αυτό καλεί «Γάλλους σοσιαλιστές, Γερμανούς και Αυστριακούς σοσιαλδημοκράτες, να μάθουν από το πάθημα των Δημοκρατικών» και να κινηθούν ...πιο αριστερά. 

 

Είναι ζήτημα, οι λαοί, οι εργαζόμενοι να μην εγκλωβίζονται στους νέους γύρους κυβερνητικών εναλλαγών, στα νέα ψεύτικα διλήμματα που ορθώνονται μπροστά τους, γι' αυτό χρειάζονται ΚΚ που δεν θα εγκλωβίζονται στην αστική πολιτική, στο όνομα του μικρότερου κακού, αλλά θα δουλεύουν για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, θα κατευθύνουν την εργατική - λαϊκή αγανάκτηση και οργή στην οργανωμένη πάλη σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.