Ήταν 30 προς 31 Γενάρη 1996. Το βράδυ των Ιμίων. Συμπληρώθηκαν 23 χρόνια.
Η άθλια καπηλεία καλά κρατεί. Και η υποκρισία, επίσης.
Στην πλευρά της καπηλείας,
στην κορυφή των πατριδοκάπηλων, βρίσκονται τα χιτλεροειδή της «Χρυσής
Αυγής». Που λερώνουν τη μνήμη των τριών παλικαριών που χάθηκαν εκείνο το
βράδυ (του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού). Που σπεκουλάρουν
πάνω στη θυσία τους και αναζητούν στη μνήμη τους ερείσματα για τον
ναζιστικό οχετό τους. Οι -κατά δήλωσή τους- (σπορά των ηττημένων του
’45). Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των ναζί. Αυτοί που
κουβαλάνε τατουάζ με τα εμβλήματα των κατακτητών που ρήμαξαν την Ελλάδα
απ’ άκρη σ’ ακρη. Οι απόγονοι των δοσίλογων. Να παριστάνουν τους
«πατριώτες».
Και να μιλάνε για προστασία των Ιμίων και των συνόρων. Αυτοί που
συνεχίζουν το έργο των προπατόρων τους. Εκείνων που ξεπούλησαν την
Ελλάδα ολάκερη. Αυτοί είναι που πιάνουν στο στόμα του τα τρία παιδιά.
Ύβρις.
Στην άλλη πλευρά οι υποκριτές. Είναι
αυτοί που συνεχίζουν να κινούνται απαρέγκλιτα στις ίδιες εκείνες
πολιτικές ράγες που σημαδεύτηκαν από τα γεγονότα της 31 Γενάρη του 1996.