Covid-19: Ο καπιταλισμός νοσεί βαθιά...

Η διαπάλη για την «πατρότητα» του νέου κορονοϊού SARS COV-2 (η ασθένεια είναι η Covid-19) ανάμεσα σε Αμερικανούς και Κινέζους αξιωματούχους είναι ενδεικτική για τις αντιθέσεις ανάμεσα στις ισχυρότερες δυνάμεις της ιμπεριαλιστικής «πυραμίδας», καθώς και για τις μεθόδους με τις οποίες μπορεί να διεξάγεται αυτή η διαπάλη.

Ετσι, στις αρχές της βδομάδας ο «διαβολικά καλός» κ. Τραμπ χαρακτήρισε τον νέο κορονοϊό «κινέζικο», για να ακολουθήσει σφοδρή αντίδραση του εκπροσώπου του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, Γκένγκ Σουάνγκ, που κατηγόρησε τον Τράμπ πως «στιγματίζει» την Κίνα.

Προηγήθηκε τοποθέτηση άλλου εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, Ζάο Λιζιάν, που με ανάρτηση στο Twitter άφηνε να εννοηθεί πως οι αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις σχετίζονται με την επιδημία στη Γουχάν. Ο Λιζιάν, σχολιάζοντας δήλωση του διευθυντή του Αμερικανικού Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών, Ρόμπερτ Ρέντφιλντ, που παραδέχθηκε ότι κάποιοι Αμερικανοί, που πιστευόταν ότι είχαν πεθάνει από γρίπη, ίσως στην πραγματικότητα να πέθαναν από τον νέο κορονοϊό, αναρωτήθηκε: 

Τσιάρτα, το δύσκολο είναι να μην είσαι μαλάκας

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Πολιτικη 20 Μαρτίου 2020  

Αυτή είναι η ανάρτηση που έκανε ο γνωστός «ελληναράς»
πρώην ποδοσφαιριστής Τσιάρτας στη σελίδα του στο φέισμπουκ.


Αφού παρακάμψουμε την αμορφωσιά του «πατριώτη» που θέλει να σώσει τη χώρα, αλλά κατακρεουργεί τη γλώσσα της, σημειώνουμε τα αυτονόητα:

1. Ο κορωνοιός θα γιατρευτεί. Ο ιός που δεν γιατρεύεται είναι της αλητείας.
   
   
2. Ο ιός της αλητείας παρότι δεν γιατρεύεται όσον αφορά τους νοσούντες ωστόσο αντιμετωπίζεται όσον αφορά την κοινωνία και ένας από τους τρόπους είναι η δημοσιοποίηση της αλητείας ώστε η κοινωνία να την τοποθετεί στην καραντίνα που της αξίζει.
   
   
3. Το δύσκολο σε αυτή τη ζωή δεν είναι να είσαι καλός 
   ποδοσφαιριστής, καλός τραγουδιστής, καλός δημοσιογράφος, καλός σαλεπιτζής κοκ. Το δύσκολο είναι να μην είσαι μαλάκας.
   

Των φρονίμων τα παιδιά… φτιάχνουν από πριν θωρακισμένο κράτος

21-03-2020

Αν τους πεις ότι η Κούβα, με τόσα οικονομικά προβλήματα, αφού είναι 60 χρόνια σε διαρκή αποκλεισμό, τα βγάζει πέρα γιατί έχει τη συνταγή «Όλα για τον άνθρωπο», τότε σου λένε με απαξίωση: «Αυτές είναι χώρες που έχουν άλλο πολίτευμα». Μα αυτό ακριβώς σου λέμε κι εμείς…

Μάνος Δούκας

 

«Πού να το ξέραμε για τον ιό»… λένε. Σίγουρα δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο ο COVID-19. Όμως δεν είναι και «κεραυνός εν αιθρία». Ξαναείδαμε φονικές πανδημίες πρόσφατα (SARS το 2002, H1N1 το 2009, με 500.000 νεκρούς). Επομένως είχαν οι κυβερνήσεις του κόσμου και το χρόνο και το «καμπανάκι του κινδύνου», για να οργανώσουν έγκαιρα την άμυνά τους απέναντι σε ενδεχόμενη νέα πανδημία. Προφανώς όμως, τους λείπει η διάθεση να ρίξουν λεφτά στον τομέα της πολιτικής προστασίας και της υγείας. Και τους περίσσευαν οι ιδεοληψίες που επιβάλλει το κεφάλαιο, προσπαθώντας να ρουφήξει ό,τι περισσότερο μπορεί από κάθε τομέα του κράτους, ακόμα κι από τη δημόσια υγεία, ακόμα κι αυτή τη δύσκολη ώρα.

Στοιχεία που μιλάνε μόνα τους...

Στη Σοβιετική Ένωση λίγο πριν από την ανατροπή του σοσιαλισμού, τέλη δεκαετίας 1980, αντιστοιχούσαν 1.387 νοσοκομειακές κλίνες ανά 100.000 κατοίκους.

Στην ΕΕ το 2020, αντιστοιχούν 541 κλίνες ανά 100.000 κατοίκους.

Τα σχόλια είναι περιττά...

Μαχητικά μαζί με το λαό θα περάσουμε νικηφόρα τη σκληρή δοκιμασία

«Το ΚΚΕ είναι δίπλα σας. Κανένας μόνος - Νικάμε τον φόβο. ΜΑΖΙ θα τα καταφέρουμε»: Με το σύνθημα αυτό να δίνει το στίγμα της μεγάλης προσπάθειας που κάνουμε, συνεχίζουμε την ενημέρωση των εργαζομένων γύρω από τις αιτίες αλλά και τις επιπτώσεις της πανδημίας.

 

Με υψηλό αίσθημα ευθύνης, σαν ένας άνθρωπος, όλο το Κόμμα μας μπαίνει μπροστά: Καταρχήν για να επικρατήσει παντού κλίμα προστασίας του λαού μας με κάθε μέσο, για να περάσουμε νικηφόρα και αυτήν τη σκληρή δοκιμασία όρθιοι και υγιείς. Δίνουμε παντού το παράδειγμα, εφαρμόζοντας τα μέτρα πρόληψης, προστατεύοντας τις ευπαθείς ομάδες, τονώνοντας τη γνήσια ταξική αλληλεγγύη, αυτή που οι εργαζόμενοι ξέρουν να δίνουν και να παίρνουν όταν υπάρχει ανάγκη.

Συμπεριφερόμαστε υπεύθυνα όπου κι αν βρεθούμε. Αν μένουμε στο σπίτι δεν σταματάμε να ενημερωνόμαστε για τις εξελίξεις, να μελετάμε τον «Ριζοσπάστη», να επικοινωνούμε με κάθε μέσο με τους συναδέλφους μας, να έχουμε γνώση από πρώτο χέρι για τις δυσκολίες τους. Αν εξακολουθούμε να εργαζόμαστε, δίνουμε τη μάχη για να εφαρμοστούν μέτρα υγιεινής στους χώρους δουλειάς, είμαστε στην πρώτη γραμμή της απόκρουσης της εργοδοτικής επίθεσης που κλιμακώνεται, συζητάμε, διαφωτίζουμε τους συναδέλφους μας για τις εξελίξεις. Σε κάθε περίπτωση, δεν σταματάμε καθημερινά να επικοινωνούμε με τους φίλους μας, τους γνωστούς, τους συγγενείς, τους γείτονες, τους τροφοδοτούμε με υλικό, σπάμε το κλίμα που διαμορφώνουν η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ.
Ακολουθούμε το παράδειγμα των μαχητών συντρόφων μας στα νοσοκομεία, που αν και χωρίς «όπλα», ρίχνονται μαζί με τους συναδέλφους τους στον «πόλεμο». Και την ίδια στιγμή δεν παραλείπουν με κάθε ευκαιρία να εκφράσουν αυτό που σκέφτεται όλος ο 
λαός: «Δεν ξεχνώ».