Πυλώνες και πύλες της κόλασης

Πυλώνες και πύλες της κόλασης – της Δήμητρας Μυρίλλα

 

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ 

 

   Χρειάστηκαν εκατοντάδες χρόνια και πολύ αίμα μέχρι οι άνθρωποι να σπάσουν τις αλυσίδες της δουλείας, εκείνης δηλαδή της κατάστασης όπου το άτομο ήταν αντικείμενο, κτήμα, χωρίς κανένα δικαίωμα πάνω στη ζωή του, στο εαυτό του, στη ζωή. Και οι αλυσίδες έσπασαν όχι για να κατακτηθεί μία πλήρης, αληθινή ελευθερία, αλλά για να αντικατασταθεί η δουλεία από μία κατάσταση λιγότερης δουλείας, μέχρι να ‘ρθει η στιγμή που η «λιγότερο δουλεία» χρειαζόταν να δώσει τη θέση της σε μία κατ’ ευφημισμόν ελευθερία, δηλαδή την ελευθερία του ανθρώπου να πουλάει την εργασία του. Αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν άλλαξε τον βασικό πυρήνα… ο άνθρωπος  ως αντικείμενο εκμετάλλευσης και πηγή αμύθητων κερδών. Πάντως ήρθαν κάποτε  μέρες και χρόνια όπου το αίμα «κάρπιζε» και έδινε δικαιώματα, ένα εργασιακό βίο, μια κάποια αξιοπρέπεια, μια κάποια ζωή. Κάπου σε ετούτο τον πλανήτη ήρθαν χρόνια, υπήρξαν τόποι όπου η ζωή δεν είχε προσφορά και ζήτηση, κέρδη και απώλειας, φυσικά ποσοστά ανεργίας, αυτορρυθμιζόμενη αγορά ως την ίδια όψη της ζούγκλας με ωραία λόγια…

Αλλάξτε πλανήτη, φασίστες του ΑΠΟΕΛ. Εδώ είναι πλανήτης ανθρωπισμού και αλληλεγγύης

Popova
 

Λέει το σωματείο του ΑΠΟΕΛ στην Λευκωσία:

Δεν υπήρχαν νεκροί στο πολυτεχνείο όπως δεν έχει γίνει και κανένα πραξικόπημα στην Κύπρο.

Έχει ιστορία η μπόχα του φασισμού του πιο σιχαμερού κυπριακού σωματείου, άρρηκτα συνδεδεμένου με την πολιτική της αστικής τάξης του νησιού.

Αποκρουστικές όψεις του ίδιου βάρβαρου συστήματος

 

Το νέο έγκλημα σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, με τους 16 νεκρούς και τους 6 αγνοούμενους από τις πλημμύρες στις εργατογειτονιές της Δυτικής Αττικής, ήρθε να αποκαλύψει για μια ακόμα φορά το αποκρουστικό πρόσωπο που έχει η ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου, για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

 Με τις ξεδιάντροπες δηλώσεις που προσπαθούν να παρουσιάσουν τα θύματα ως υπεύθυνους, με την «κολοκυθιά» και τους ψευτοκαβγάδες για το ποιος διαχειρίζεται καλύτερα το σάπιο σύστημα, με τις «παραινέσεις» ότι τώρα τάχα δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών, με τις εξοργιστικές αναλύσεις περί «κλιματικής αλλαγής», «ακραίων καιρικών φαινομένων» και «ανθρώπινης ύβρεως», κυβέρνηση και αστικά επιτελεία προσπαθούν αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τις τεράστιες, εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και διαχρονικά όλων των αστικών κυβερνήσεων. Προσπαθούν αλλά δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματική αιτία που γεννάει τη μία πίσω από την άλλη τις τραγωδίες για την εργατική τάξη: Το κυνήγι του κέρδους, για το οποίο το κεφάλαιο δεν διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα.

ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΡΕΛΟΧΑΡΤΟ ΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΩΤΕΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

 

Ετοιμάζονται για εκμετάλλευση ανθρώπων και φυσικών πόρων και στο Διάστημα

 

 

Καλλιτεχνική απεικόνιση της εξόρυξης μεταλλευμάτων από αστεροειδή

Η Συνθήκηγια το Απώτερο Διάστημα, που συντάχθηκε πριν από 50 χρόνια, στις 27 Γενάρη του 1967, είναι ο διεθνής νόμος που τυπικά διέπει και σήμερα τις ανθρώπινες δραστηριότητες στο διαστημικό χώρο. Συντάχθηκε και υπογράφτηκε αρχικά από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την ΕΣΣΔ και στη συνέχεια επικυρώθηκε από 107 χώρες, ενώ άλλες 23 την έχουν υπογράψει, αλλά δεν έχουν ολοκληρώσει την επικύρωση. Η Συνθήκη έγινε εφικτή την εποχή που υπήρχαν η ΕΣΣΔ και οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες, όταν η Σοβιετική Ενωση πρωτοπορούσε στην εξερεύνηση του Διαστήματος, προκαλώντας φόβο στους ιμπεριαλιστές για ενδεχόμενη αξιοποίηση αυτής της πρωτοπορίας και για στρατιωτικούς σκοπούς, την περίοδο που δεν είχε καταλήξει ακόμη η κούρσα για το ποιος θα πατήσει πρώτος στην επιφάνεια της Σελήνης. Και βέβαια, σε μια περίοδο που οι διαστημικές δυνάμεις ήταν μόνο δύο και η όποια δραστηριότητα στο Διάστημα μπορούσε να προέρχεται μόνο από κράτη και όχι από ιδιωτικά κεφάλαια. Τα πράγματα σήμερα είναι διαφορετικά και τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους δεν θα μπορούσαν να αφήσουν το πεδίο του Διαστήματος ανεκμετάλλευτο.

Κοινωνικό μέρισμα είναι....