Το στημένο παιχνίδι

απο Cogito ergo sum

 

Αν και μας χωρίζουν μόλις πέντε μέρες από την ερχόμενη Κυριακή, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω μια λαϊκή φράση για να εκφράσω την άποψή μου: το παιχνίδι είναι στημένο. Όχι επειδή με διακατέχει σύνδρομο συνωμοσιολογίας αλλά επειδή όσο κι αν διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις προτάσεις των "θεσμών" από την μια και τις "47+10" σελίδες με τις προτάσεις τής κυβέρνησης από την άλλη, ειλικρινά δεν μπορώ να δω πού κολλάμε και δεν υπογράφουμε την τελική συμφωνία.
Πράγματι, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε στην δημοσιότητα την τελική πρότασή της για το κείμενο της συμφωνίας, όπου λαμβάνονται υπ' όψη οι προτάσεις τής ελληνικής πλευράς ("List which takes account of the proposals of the Greek authorities"). Αν δεν έχετε πρόβλημα με τα αγγλικά σας, ρίξτε μια ματιά στις δέκα αραιογραμμένες σελίδες και αντιπαραβάλλετέ τις με τις "47+10" δικές μας σελίδες. Βάζω στοίχημα ότι θα δυσκολευτείτε να βρείτε το παραμικρό σημείο που θα δικαιολογούσε όλη αυτή την αναμπουμπούλα που ζούμε τις τελευταίες μέρες. Για παράδειγμα:

Ο δούρειος δάκτυλος: "Νομίζω πως είναι οι έλληνες, Άντζελα..."

Ποιό κοινωνικό κράτος;

Γράφει ο Cogito ergo sum απο Ατέχνως

 
Ένας από τους λόγους για τους οποίους -υποτίθεται πως- δεν καταλήξαμε σε συμφωνία με τους «θεσμούς», είναι η εμμονή των δανειστών μας για λιγότερο «κοινωνικό κράτος». Οι «τα πάντα πληρούντες και τα πάντα ειδόντες» εταίροι μας επιμένουν πως για να καλυτερέψουν τα πράγματα σε τούτον εδώ τον τόπο, πρέπει να μειώσουμε κι άλλο τις ήδη καταβαραθρωμένες δαπάνες για συντάξεις, υγεία, παιδεία, κοινωνική αντίληψη κλπ.

Αυτές οι απόψεις είναι γνωστές και δεν εκπλησσόμαστε πλέον όταν τις ακούμε. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την απορία της κυβέρνησης. Δηλαδή, τι άλλο περίμεναν να ακούσουν οι διαπραγματευτές μας από αυθεντικούς εκφραστές του καπιταλισμού σαν την Ευρωπαϊκή Ένωση, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ; «Αυξήστε τις κοινωνικές παροχές κόβοντας κονδύλια από την χρηματοδότηση των επενδύσεων του κεφαλαίου»; Ούτε στα παραμύθια δεν γίνονται αυτά.

Πριν δυόμισυ χρόνια, σε συνέντευξή της στους Financial Times, η καγκελλάριος της Γερμανίας ήταν σαφέστατη: «Εάν η Ευρώπη αντιπροσωπεύει σήμερα μόλις το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού, περί το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ και πρέπει να χρηματοδοτήσει το 50% των κοινωνικών δαπανών παγκοσμίως, τότε είναι προφανές ότι οφείλει να εργασθεί πολύ σκληρά για να διατηρήσει την ευημερία και τον τρόπο ζωής της». Και για όποιον δεν κατάλαβε, πρόσθεσε: «Όλοι μας πρέπει να σταματήσουμε να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα κερδίζουμε ετησίως».