Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Τουρκία: Η αποτρόπαια αποκάλυψη της καπιταλιστικής δημοκρατίας

καπιταλιστική δημοκρατία




Η υποταγή, η ήττα και η ενσωμάτωση στον σύγχρονο καπιταλισμό δεν επιβάλλεται, δρομολογείται. Ακόμη περισσότερο, επιβάλλεται ακριβώς γιατί δρομολογείται ως μια φυσική κατάσταση κυριαρχίας, όπου οι εκμεταλλευόμενες τάξεις αδυνατούν να στοχαστούν και να φανταστούν την πολιτική ιδιοσυστασία τους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, εκτός του σκαριφήματος που συνιστά το καπιταλιστικό πλέγμα εξουσίας.

Αυτή την εγγενή ροπή που κληροδοτεί ο καπιταλισμός στις μάζες των υπηκόων του, την γνωρίζουν άριστα οι διάφοροι “αριστεροί αναλυτές”, που σε οριακά πολιτικά γεγονότα,όπως ήταν η απόπειρα του πραξικοπήματος στην Τουρκία,λησμονούν” και συνειδητά αποκρύβουν το γεωπολιτικό και οικονομικό φόντο στο οποίο αποπειράθηκε να πραγματωθεί το πραξικόπημα, ερμηνεύοντας αυθαίρετα τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, την μία του Ερντογάν ως την έκφραση της δημοκρατικής νομιμότητας και τους επίδοξους πραξικοπηματίες ως την ωμή εκφορά του φασισμού και του ολοκληρωτισμού.

Οι νεκροί του Πάρκου Γκεζί έχουν να πουν μια ιστορία

Την ιστορία της περιβόητης δημοκρατικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης του Ταγίπ Ερντογάν. Ας αναφερθούμε λοιπόν στην δημοκρατική νομιμοποίηση. Όχι ως μια γενική φιλοσοφική, η νομική έννοια αποκομμένη από την ροή της πραγματικότητας, αλλά για την δημοκρατική νομιμοποίηση ως συστατική απόρροια της καπιταλιστικής κυριαρχίας.Καταδεικνύοντας τα ειδικά χαρακτηριστικά του πλαισίου αυτής της νομιμοποίησης, στο τουρκικό πολιτικό και οικονομικό υπόδειγμα εξουσίας.

Από πού αντλεί λοιπόν ο Ταγίπ Ερντογάν την δημοκρατική νομιμοποίηση, στην οποία αναφέρονται με δέος οι διάφοροι “αριστεροί αναλυτές” αντιπαραβάλλοντας την προς τις αντιδημοκρατικές και αυταρχικές μεθόδους των πραξικοπηματιών ;

Μήπως από τους νεκρούς του Πάρκου Γκεζί, μήπως από την απαγόρευση του εορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς ; Μήπως από το όργιο βίας και καταστολής κατά κάθε είδους αντιφρονούντα, μήπως από την διαχρονική καταστολή και τις διώξεις σε κομμουνιστές, και σε κάθε είδους μειονότητα όπως είναι οι Κούρδοι ;

Ακόμη περισσότερο τι ακριβώς υπερασπίζονται οι θιασώτες της κοινοβουλευτικής δημοκρατικής νομιμοποίησης, μήπως το μοντέλο άγριου καπιταλισμού με την ταυτόχρονη περαιτέρω ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας που περιθωριοποιεί ολόκληρες κοινωνικές ομάδες εκτός της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας ;

Προφανώς για όλους αυτούς που έχουν το απύθμενο θράσος να αυτοαποκαλούνται αριστεροί, η δημοκρατία ταυτίζεται με την εκλογική διαδικασία. Άρα αφού Ο Τ. Ερντογάν έχει κερδίζει με ποσοστά άνω του 45% όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2002 και εντεύθεν, διαθέτει την αναγκαία δημοκρατική νομιμοποίηση. Καθώς η δημοκρατική νομιμοποίηση, δηλαδή η δημοκρατία σύμφωνα με τα πολυποίκιλα πλουμιστά ρετάλια της αριστεράς, έχει ως μέτρο ποιοτικής αξιολόγησης το μέγεθος του εκλογικού ποσοστού.

Στήνουν παγίδα συναίνεσης και παραπλάνησης για τα Εργασιακά

 
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ - ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΓΣΕΕ
 
Στήνουν παγίδα συναίνεσης και παραπλάνησης για τα Εργασιακά

«Κοινή δήλωση» υπέγραψαν χτες οι «κοινωνικοί εταίροι», μετά από νέα συνάντηση με τον Γ. Κατρούγκαλο
Από την προηγούμενη συνάντηση του Γ. Κατρούγκαλου με τους «κοινωνικούς εταίρους»
Eurokinissi
Από την προηγούμενη συνάντηση του Γ. Κατρούγκαλου με τους «κοινωνικούς εταίρους»
 
Να τυλίξουν τους εργαζόμενους στην «κόλλα» του «κοινωνικού διαλόγου» και της «κοινής εθνικής γραμμής», για να αποθαρρύνουν μαζικές αντιδράσεις στο νέο έγκλημα που ετοιμάζεται στα Εργασιακά με την διαπραγμάτευση του Σεπτέμβρη, επιχειρούν κυβέρνηση και εργοδότες, έχοντας σύμμαχο την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Η «κοινή δήλωση» των «κοινωνικών εταίρων», δηλαδή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ), που έγινε με πρωτοβουλία του υπουργείου Εργασίας, δεν αφορά στα εργατικά συμφέροντα, τα οποία οι επιχειρήσεις - μέλη τους τσαλαπατούν βάναυσα κάθε μέρα μέσα στους χώρους δουλειάς.

Αντίθετα, είναι μία ακόμα προσπάθεια εκ μέρους της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - στα χνάρια των προηγούμενων «κοινωνικών διαλόγων» -, της μεγαλοεργοδοσίας και της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους, να νομιμοποιήσουν στη συνείδησή τους την ταξική συνεργασία και κυρίως να τους υποχρεώσουν να αποδεχτούν τη ζούγκλα που έχει επιβληθεί στην αγορά εργασίας, ως μονόδρομο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Η συμφωνία αυτή, που δημοσιοποιήθηκε μετά τη χτεσινή νέα συνάντηση του υπουργού Εργασίας με τους «κοινωνικούς εταίρους», δίνει, από τη μια, στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να εμφανίζεται ως ο εκπρόσωπος της «εθνικής θέσης», ενόψει της διαπραγμάτευσης για τα Εργασιακά τον προσεχή Σεπτέμβρη και, από την άλλη, την ευκαιρία στους εργοδότες να προβάλουν τις δικές τους ταξικές αξιώσεις.

Σε κάθε περίπτωση, με την κοινή τους δήλωση, όλοι μαζί υπηρετούν από τη θέση τους τον κοινό στόχο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, στην οποία καλούν τους εργαζόμενους να θυσιάσουν τα δικαιώματα που έχουν απομείνει.