Απο Cogito ergo sum
Μιας και τις τελευταίες μέρες το ασφαλιστικό βρίσκεται στην
επικαιρότητα, κάθε ιστολόγιο που σέβεται τον εαυτό του επιβάλλεται να
συνεισφέρει με τον τρόπο του στις σχετικές συζητήσεις. Το ίδιο θα
κάνουμε κι εμείς εδώ. Μόνο που επειδή εμείς αρεσκόμαστε στην ιστορία, θα
μεταφέρουμε τον αναγνώστη στο παρελθόν. Όχι πολύ μακρυά αλλά όχι και
τόσο κοντά. Ας πούμε, κάπου εκεί γύρω στην αλλαγή τής χιλιετίας. Τότε,
δηλαδή, που ετοιμαζόμασταν να μπούμε στο ευρώ ή, όπως το λένε οι πιο
μορφωμένοι, τότε που, μεσ' στην τρελή χαρά, ετοιμαζόμασταν να ενταχθούμε
στην ΟΝΕ (Οικονομική & Νομισματική Ένωση).
Εκείνη την εποχή, λοιπόν, τα αποθεματικά κεφάλαια των ασφαλιστικών
ταμείων τής χώρας ήσαν κατατεθειμένα στην Τράπεζα της Ελλάδος και
ανέρχονταν σε μεγάλα ύψη. Μετά το καζίκι που είχαν πάθει οι διοικητές
τους (και μαζί μ' αυτούς και οι διοικητές πολλών δημόσιων οργανισμών και
εταιρειών) μια δεκαετία πρωτύτερα με την Τράπεζα Κρήτης (τότε που
έτρεχαν για να ξεμπλέξουν με την δικαιοσύνη, κατηγορούμενοι ότι έκαναν
αβάντες στον Κοσκωτά), οι διοικήσεις των ταμείων είχαν γίνει εξαιρετικά
επιφυλακτικές και προτιμούσαν την ασφαλή επιλογή τής Τράπεζας της
Ελλάδος αντί για άλλες, υψηλότερης απόδοσης αλλά και υψηλότερου ρίσκου
τοποθετήσεις. Βέβαια, το επιτόκιο που απολάμβαναν ήταν ιδιαίτερα χαμηλό,
όμως είχαν το κεφάλι τους ήσυχο.
 |
| "Καθημερινή", 19/2/1998. Πέντε τρισ. δραχμές (κάπου 15 δισ. ευρώ) στο μάτι, από τότε. |
