Στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας τα αντεργατικά τους σχέδια

 

* Του Δήμου Κουμπούρη, προέδρου της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ και παλιού χαλυβουργού

 

Η δεκαετία του 1970, αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, χαρακτηρίστηκε από μια μαζική ανάπτυξη χιλιάδων αγωνιστικών, απεργιακών κινητοποιήσεων σε όλη τη χώρα σε εργοστάσια, εργοτάξια, κλάδους της οικονομίας. Χιλιάδες εργάτες υπάλληλοι συμμετείχαν στη διεκδίκηση αιτημάτων, για αυξήσεις σε μισθούς, μεροκάματα, συνθήκες εργασίας, ανθυγιεινά επιδόματα, ρεπό, κ.τ.λ. Μέσα από αυτούς τους αγώνες αναδείχθηκαν χιλιάδες πρωτοπόροι εργάτες και νέοι συνδικαλιστές με μαχητικό, αγωνιστικό, ταξικό πνεύμα και κατεύθυνση. Μέσα από αυτούς τους αγώνες κατακτήθηκαν δικαιώματα που για πολλά χρόνια οι εργάτες και οι υπάλληλοι τα στερούνταν.

«Προσδοκίες» ξανά...

 

«Η νίκη του υποψήφιου του Δημοκρατικού Κόμματος, Τζο Μπάιντεν, θα αποτελέσει σημαντική, θετική εξέλιξη για την ενίσχυση αυτών των αγώνων», δηλαδή των «πολύμορφων κοινωνικών κινημάτων των ΗΠΑ». Ετσι τοποθετήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις εκλογές στις ΗΠΑ. Και δεν είναι η πρώτη φορά που παίρνει θέση «στηρίζοντας» τον ενδεχόμενο αυριανό Πρόεδρο των ΗΠΑ, τροφοδοτώντας κάλπικες προσδοκίες στο λαό ότι έχει να περιμένει κάτι θετικό από μια τέτοια εναλλαγή. Τα ίδια έκανε και όταν εξελέγη ο Ομπάμα το 2008, που αν και μικρό οπορτουνιστικό κόμμα τότε, είχε βγει με πρωτοσέλιδο της «Αυγής» να πανηγυρίσει τις «νέες προσδοκίες» και να ...ανακοινώσει ότι «σταματούν οι πόλεμοι»! Τα αποτελέσματα τα είδε όλος ο κόσμος... Βέβαια, επειδή οι καιροί έχουν γυρίσματα, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση πια, «τα βρήκε» και με τον Τραμπ όταν απαιτήθηκε, καταλήγοντας ότι τελικά είναι ...«διαβολικά καλός», ανακοινώνοντας τη μετατροπή της Ελλάδας σε προκεχωρημένο ΝΑΤΟικό φυλάκιο στην περιοχή. Από την καλλιέργεια αυταπατών στο «ρεαλισμό» του ΝΑΤΟ και πάλι πίσω, δηλαδή, σε ένα διαρκές γαϊτανάκι, κομμένο και ραμμένο στα προτάγματα της αστικής τάξης και στο ρόλο που αναλαμβάνει στην περιοχή... Περιττό να πούμε βέβαια ότι τις ίδιες απόψεις με τον ΣΥΡΙΖΑ μοιράζονται και στελέχη της κυβέρνησης της ΝΔ, συνδέοντας μάλιστα την εκλογή Μπάιντεν με μια καλύτερη αντιμετώπιση των ελληνικών θέσεων στα Ελληνοτουρκικά, την ώρα που με κάθε τρόπο προωθούν την εμπλοκή της χώρας σε επικίνδυνα για το λαό σχέδια και ανταγωνισμούς.

Καζάνι που βράζει...

 

Την «αναθέρμανση» των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό σηματοδοτεί η προχτεσινή πρώτη συνάντηση Αναστασιάδη - Τατάρ, όπου σύμφωνα με τις δύο πλευρές συζητήθηκε το ενδεχόμενο μιας νέας πενταμερούς. Η επανεκκίνηση των συνομιλιών, με διεθνή εποπτεία και με «νέες ιδέες», συνεχίζει τη διαπραγμάτευση από εκεί που σταμάτησε τον Ιούλη του 2017 στην Ελβετία. Από τότε μέχρι σήμερα όμως, έχει τρέξει πολύ νερό στ' αυλάκι...

Η τουρκική επιθετικότητα που κλιμακώνεται, με τις πλάτες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και το ιμπεριαλιστικό παζάρι που συνεχίζεται στην περιοχή, με ευρωατλαντική σφραγίδα και τη συμμετοχή των αστικών τάξεων Τουρκίας, Ελλάδας και Κύπρου, είναι το έδαφος πάνω στο οποίο ξεκινούν πάλι οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό.

Η ένταση των τουρκικών προκλήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ, από την επομένη κιόλας της συνάντησης των δύο ηγετών, αλλά και η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να ανοίξει τα Βαρώσια, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις και τα σχέδια της αστικής τάξης της Τουρκίας. Δίπλα σε αυτά, ορισμένες καινούργιες εξελίξεις διαμορφώνουν τη μεγάλη εικόνα και επιδρούν στη διαπραγμάτευση για το Κυπριακό.