Ο εργατικός παράδεισος της Γερμανίας

Στις αρχές του μήνα, η Γερμανική Συνομοσπονδία Συνδικάτων (Deutscher Gewerkschaftsbund - DGB) και το ίδρυμα ερευνών Χανς Μπέκλερ (Hans Böckler Stiftung - HBS) έδωσαν στην δημοσιότητα τον "Άτλαντα της εργασίας 2018". Το ιστολόγιο μελέτησε αυτόν τον ενδιαφέροντα Άτλαντα των 64 σελίδων και, αφού αλλού έμεινε με το στόμα ανοιχτό και αλλού δυσκολεύτηκε να καταλάβει αρκετά από τα στοιχεία που περιλαμβάνονται, παρουσιάζει συνοπτικά ορισμένα αρκετά ενδιαφέροντα σημεία:

Τα στοιχεία λένε ότι στην Γερμανία, εργάζεται το 75% του πληθυσμού με ηλικία μεταξύ 15 και 65, ποσοστό που συνέχεια αυξάνεται. Το 2017 οι εργαζόμενοι στην χώρα ξεπέρασαν τα 44 εκατομμύρια άτομα, αριθμός μεγαλύτερος κατά 20% σε σχέση με τα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Επίσης, τα ίδια στοιχεία λένε ότι η χώρα καταγράφει ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά ανεργίας. Ποιά είναι, όμως, η αλήθεια που κρύβεται πίσω από τους ευημερούντες αριθμούς;

Διάγραμμα: DGB-HBS, "Άτλαντας της εργασίας 2018", σ. 33   [Προσαρμογή στα ελληνικά: Cogito ergo sum]

Πλήρης απουσία κρατικής φροντίδας

Τον τελευταίο μήνα έχουν βρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας δύο περιπτώσεις νέων γυναικών, 22 χρόνων και 19 χρόνων, που τα ρεπορτάζ των ηλεκτρονικών και έντυπων ΜΜΕ χαρακτηρίζουν «σύγχρονες Μήδειες». Οι τηλεοπτικές εκπομπές και οι σελίδες των αστικών εφημερίδων φιλοξένησαν συνεντεύξεις ψυχιάτρων, ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, αλλά και υγειονομικών από μαιευτικές κλινικές, με αφορμή τα συγκεκριμένα περιστατικά. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που παρουσιάστηκαν στα δημοσιεύματα, το ποσοστό των εγκαταλελειμμένων νεογέννητων δεν ξεπερνά το 10%, ενώ το 83% των μητέρων που φεύγουν από το μαιευτήριο χωρίς το παιδί τους είναι άγαμες.

* * *

 

Ταυτόχρονα, μέσα από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων παρουσιάστηκαν «προσωπικές ιστορίες» από νέες μωρομάνες, που οδηγήθηκαν στην εγκατάλειψη ή στην κακοποίηση των βρεφών κάτω από την επίδραση μιας σειράς παραγόντων, όπως η τοξικοεξάρτηση, η ύπαρξη ψυχικών διαταραχών ή νοητικής υστέρησης, η ανυπαρξία υποστηρικτικού οικογενειακού περιβάλλοντος, ο φόβος του κοινωνικού στιγματισμού. Πυρήνας όλων των απόψεων γύρω από το ζήτημα είναι η έλλειψη «δυνατότητας ανταπόκρισης των μητέρων στις απαιτήσεις φροντίδας ή επιμέλειας ενός βρέφους». Ολη η συζήτηση εστιάζει στα ατομικά χαρακτηριστικά αυτών των γυναικών, κάτω από την επίδραση της αστικής αντίληψης ότι η ανατροφή του παιδιού είναι ατομική ευθύνη των γονιών του, ότι η μητρότητα, ο οικογενειακός προγραμματισμός αποτελεί ατομική - οικογενειακή υπόθεση.

Καταδικάζεται η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;

Καταδικάζεται η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται; – του Νίκου Μπογιόπουλου

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ  

    Κάποιοι παριστάνουν ότι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το γιαούρτωμα από το ναζιστικό μαχαίρωμα… Παριστάνουν ότι δεν μπορούν να βρουν διαφορές ανάμεσα στο γιουχάρισμα και στην αποδοκιμασία από το λιντζάρισμα, τον τραμπουκισμό και τον αγελαίο φασισμό των ταγμάτων εφόδου… Παριστάνουν ότι δεν μπορούν να δουν τι χωρίζει το πέταγμα της μπογιάς από την εκτόξευση της μπουνιάς και της κλωτσιάς του αλήτικου χουλιγκανισμού που παριστάνει την «πολιτική δράση»…

    Στην ουσία: Αναπαράγουν την αθλιότητα των «δυο άκρων». Τσουβαλιάζουν άλογα με πορτοκάλια για να βγάλουν… αλογοπορτόκαλα, όπως έλεγε ο γερο-Σκαρίμπας. Συκοφαντούν λαϊκούς αγώνες βαφτίζοντας «βία» την κοινωνική αντίσταση στην βαρβαρότητα. Αξιοποιούν φρικιαστικές προβοκάτσιες (π.χ Μαρφίν), αλείβουν σαν βούτυρο στο ψωμί της γκαιμπελικής τους προπαγάνδας «ακτιβισμούς» της πλάκας, για να τα συμψηφίσουν με την κτηνωδία.

    Και έτσι, με αυτό τον τρόπο, όταν δεν τον υποδέχονται από την κύρια είσοδο, ανοίγουν στον φασισμό την πίσω πόρτα. Όμως, την ίδια ώρα που παριστάνουν τους επικριτές της βίας «από όπου κι αν προέρχεται», συλλαμβάνονται επ’ αυτοφόρω ως φορείς της πιο αποκρουστικής βίας , της ταξικής βίας. 

    Ας πάρουμε μια γεύση της θεωρητικής – ιδεολογικής τους σαθρότητας που δεν θα μπορούσε παρά να συνοδεύει την πολιτική υποκρισία τους:  

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ Επίκαιρη Επερώτηση για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας

Η ΚΟ του ΚΚΕ καταθέτει με την παραπάνω μορφή την Πρόταση Νόμου των 513 Εργατικών Σωματείων, Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων 

 

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ κατέθεσε στη Βουλή, στις 18/10/2016, Πρόταση Νόμου για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με βάση κείμενο που επεξεργάστηκαν και επέδωσαν στα κόμματα 513 Εργατικά Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα (τα οποία αναφέρονται σε παράρτημα που επισυνάπτεται) που εκφράζουν χιλιάδες εργαζόμενους.

Παρά τις προσπάθειες της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ και των συνδικάτων, η κυβέρνηση ακολούθησε απαράδεκτη πρακτική και αρνήθηκε να συζητηθεί η πρόταση νόμου στη Βουλή.

Έτσι σήμερα η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταθέτει αυτή την Πρόταση Νόμου με τη μορφή Επίκαιρης Επερώτησης προς την υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και ζητά να συζητηθεί στο Κοινοβούλιο.

Στην κατακλείδα της Επίκαιρης Επερώτησης σημειώνεται ότι «παρότι κοντεύουν δύο σχεδόν χρόνια από την κατάθεσή της η κυβέρνηση αρνείται αυθαίρετα και κατά παράβαση του κανονισμού να φέρει για συζήτηση την παραπάνω Πρόταση Νόμου.

Η άρνησή της αυτή δείχνει τις προθέσεις της να συνεχίσει και να κλιμακώσει την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο το κτύπημα των συλλογικών συμβάσεων και προωθώντας τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης που στοχεύουν στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, για τη στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, σύμφωνα και με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που προωθείται σε όλες τις χώρες μέλη της είτε βρίσκονται σε καθεστώς μνημονίων είτε όχι.

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι αλλαγές που προωθούνται στην κοινωνική ασφάλιση με τις μειώσεις των συντάξεων και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης», σημειώνεται και επερωτάται η κυβέρνηση πώς τοποθετείται για τις διεκδικήσεις των 513 Σωματείων. 

Οι στόχοι της αστικής τάξης απαιτούν να συνεχιστεί το ξεζούμισμα του λαού

Αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, κατά τη χτεσινή συζήτηση

Eurokinissi

«Το κυβερνητικό σχέδιο "για μια στρατηγική ανάπτυξη για το μέλλον", που δώσατε χτες στη δημοσιότητα, κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης, είναι αποκαλυπτικό για το τι πρέπει να περιμένει ο λαός την επόμενη μέρα. Οι 3 βασικοί άξονες του συγκεκριμένου σχεδίου προβλέπουν:

 Πρώτον: Σχετικά με τη φορολογική πολιτική:

Υπόσχεστε ότι θα μειώσετε τη φορολογία των εταιρειών για να προσελκύσετε επενδύσεις και να αυξήσετε την κερδοφορία τους.
Τι διαφορετικό λέτε από το πρόγραμμα της ΝΔ; Στην ουσία θα επιβαρύνετε ακόμα περισσότερο τα λαϊκά στρώματα, για να θωρακίσετε την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων. Γι' αυτό και πουθενά δεν δεσμεύεστε για τη μείωση της έμμεσης φορολογίας και δεν μιλάτε για τη λαϊκή φορολογική επιβάρυνση και τον ΕΝΦΙΑ.

Η δε διακήρυξη για διεύρυνση της φορολογικής βάσης και η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, από τη στιγμή που παραμένει η ελευθερία κίνησης κεφαλαίων και τα διάφορα απόρρητα, προετοιμάζει στην ουσία μια νέα φοροεπιδρομή στους αυτοαπασχολούμενους και ελεύθερους επαγγελματίες.

Η «ουδέτερη» Σουηδία έδωσε το ατσάλι της κατ’ αποκλειστικότητα στον Χίτλερ

Η «ουδέτερη» Σουηδία έδωσε τοατσάλι της κατ’ αποκλειστικότητα στον Χίτλερ

Από Panos

 

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //

Tις μέρες που οι λαοί έκαναν αποτίμηση της μεγάλης προσφοράς κυρίως της Σοβιετικής Ένωσης αλλά και της αντίστασης στις κατεχόμενες από τους Ναζί χώρες στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, γιορτάζοντας την Μεγάλη Νίκη, κάποιοι άλλοι δικαιολογούσαν το μάταιο της αντίστασης και τα θετικά της υποταγής.

Γέμισαν, στις αρχές Μάη οι μεγάλης κυκλοφορίας Σουηδικές εφημερίδες, με άρθρα για την σωστή εκτίμηση της τότε κυβέρνησης εθνικής ενότητας που με αυτό τον τρόπο απέτρεψε την καταστροφή της Σουηδίας. Και φυσικά ανάμεσα στην απολογητική τους στάση αναφέρονταν αναλυτικά για τα “εγκλήματα” του Στάλιν και των κομμουνιστών, αποσιωπώντας την ήττα του Ναζισμού από τον Κόκκινο Στρατό.

Τρία πράγματα ζήτησαν οι Ναζί από την επίσημη Σουηδία για να μείνει “ουδέτερη”: πρώτο να συνεχίσει μαζί τους το εμπόριο με τα σιδηρομεταλλεύματα που είχε και έχει μπόλικα, για όπλα και κανόνια, αλλά αυτή την φορά κατ Aποκλειστικότητα. Αυτό σήμαινε ότι απαγορεύτηκε το εμπόριο που είχε η Σουηδία με επιχειρήσεις άλλων χωρών και πρώτα από όλα με τις Εγγλέζικες επιχειρήσεις. Δεύτερο ελεύθερη μετακίνηση των Ναζιστικών στρατευμάτων μέσα στην Σουηδία για να ενισχύσουν την Φινλανδία και να εισβάλλουν στην ΕΣΣΔ και τρίτο όχι φωνές ενάντια στον ναζισμό!

ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟΙ ΕΛΙΓΜΟΙ

Και συνέπεσαν την ίδια μέρα ο πριγκιπικός γάμος στο Λονδίνο που αναμετέδιδε σ’ απευθείας σύνδεση το ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι  του ΑΝΤ1 και οι προπηλακισμοί και βιαιότητες προς το δήμαρχο Θεσσαλονίκης  Γ. Μπουτάρη κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων για την επέτειο της γενοκτονίας των Ποντίων. 

               Το χρονικό των βιαιοτήτων προς το δήμαρχο μέσα από διάφορα βίντεο και φωτογραφίες έγινε λεπτό το λεπτό γνωστό σε όλους προκαλώντας την αυτονόητη καταδίκη τους, που επεκτεινόταν στην απαίτηση για καταδίκη της βίας ανεξαρτήτως προέλευσης. Και συγχρόνως δόθηκε και η ευκαιρία για μικροπολιτικές αντιπαλότητες στον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα που επέρριψε  ευθύνη για το περιστατικό  σε «σκοτεινό και ακραίο τμήμα της  αξιωματικής αντιπολίτευσης», ενώ στο δημοσιογράφο Π. Τσίμα στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ  να υποβαθμίσει τη δολοφονία του Π. Φύσσα με συγκρίσεις δυσανάλογες, ευνοϊκές όμως για φασιστικές συμπεριφορές. 

               Κι αναζητώντας, βοηθούντος και του κυβερνητικού λόγου, η συλλογική μνήμη ιστορικές αναλογίες ανέτρεξε σε δολοφονία Λαμπράκη με παρακράτος, Γκοτζαμάνη και τρίκυκλο, ιδιοποιούμενη αυθόρμητα το σύστημα ιδεών και χειραγωγήσεων της κυρίαρχης τάξης, της οποίας το συμφέρον είναι η διατήρηση των κοινωνικών σχέσεων που επιτρέπουν την κυριαρχία της και φαίνεται πως σ’ αυτό εξυπηρετεί  το πρότυπο του δόκτορα Τζέκυλ και κύριου Χάιντ εφαρμοζόμενου στο  αστικό κράτος.    

Αντιλαϊκή γέφυρα...

 

Φωτό αρχείου

«Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα», λέει ο λαός και η παροιμία αυτή ταιριάζει γάντι στην αντιπαράθεση που έστησαν χτες στη Βουλή κυβέρνηση και ΝΔ, στη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών για το «αναπτυξιακό σχέδιο».

Από τη συζήτηση ξεχώρισε η προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει την έως τώρα πολιτική της ως μια φιλολαϊκή τάχα εκδοχή της πορείας εξόδου από την καπιταλιστική κρίση, και το «αναπτυξιακό της σχέδιο» στον αντίποδα του «νεοφιλελεύθερου μοντέλου», για το οποίο κατηγορεί τη ΝΔ.

Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας επικαλέστηκε τα εύσημα Ευρωπαίων αξιωματούχων προς την κυβέρνηση, «πικάροντας» κυριολεκτικά τη ΝΔ ότι της πήρε την μπουκιά από το στόμα και ότι αυτό αναγνωρίζεται πλέον από παραδοσιακούς συμμάχους της στην ΕΕ.

Από την πλευρά της, η ΝΔ υπερασπίστηκε μέχρι κεραίας την αντιλαϊκή πολιτική των δικών της κυβερνήσεων και διεκδίκησε την «πατρότητα» πολλών από τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις που έκαναν στη συνέχεια οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Σε ό,τι αφορά το «αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησης, ο Κυρ. Μητσοτάκης προσπάθησε να το απαξιώσει, ενώ, απευθυνόμενος στο κεφάλαιο, διαβεβαίωσε ότι η ΝΔ διαθέτει καλύτερο.