Στον απόηχο των… εκλογών (και ο νοών νοείτω) !

Στον απόηχο των… εκλογών (και ο νοών νοείτω) !

ΞΕΣΠΑΣΜΑ

«Πικρά το λένε τα πουλιά, πικρά το κελαηδούνε

κι οι τάφοι μες στις καταχνιές ρουφάν χολή τ’ απόηχο.

Τα παλικάρια μας βουβά, σκυφτά, ταπεινωμένα,

μονάχα μέσα στα βουνά κι απ’ όλους προδομένα

τ’ αγαπημένα τους φιλούν τα όπλα και δακρύζουν.

Σε μάχη δε νικήθηκαν. Στη φρίκη του πολέμου

κι αν πόνεσαν δεν τρόμαξαν και βάσταξαν ταμπούρι

και νίκησαν και λάμψανε με την Αθανασία.

Και τώρα αυτά τ’ ατρόμητα, τα θεία παλικάρια

ενώ φοράνε τ’ άρματα κι ενώ η ψυχή τους βράζει,

τους λέν να τα πετάξουνε, τους λέν να σκλαβωθούνε.

Σαν πουλημένα πρόβατα τ’ αφήσαν οι μεγάλοι

οι άνανδροι και φύγανε. Σχοινί, φωτιά, ντουφέκι

να τους περάσει στο λαιμό και στης καρδιάς τα φύλλα.

Κι όσοι πουλάνε τους λαούς με προδοσιά και δόλο

φίδια οι κατάρες να γεννούν, χαράμι όσα λάβουν.

Πικρά το λένε τα πουλιά, πικρά το κελαηδούνε

κι οι τάφοι μες στις καταχνιές ρουφάν χολή τ’ απόηχο.

Φωτίζει ο ήλιος σκλάβα γη κι η άνοιξη π’ ανθίζει

τους σκλάβους λες κι αναγελάει μ’ όσα φορεί στολίδια.

Κατάρα ίσως ή ευχή τη συμφορά μας δίνει;

Μήπως τα όσα εγκλήματα, καιρός να πληρωθούνε;

Μήπως το θέλημα θεού ξανά ν’ αδελφωθούμε

να μας ποτίσει ένας καϋμός, να λείψουν οι προδότες,

πιο λεύτεροι να γίνουμε; Ποιός ξέρει; Ποιός αλήθεια;

Άνοιξη που σε σκλάβα γη γελάς μυριανθισμένη

δέσε καρπούς για λεύτερους, ποτέ, ποτέ για σκλάβους!» 

(Το δυσεύρετο ποίημα που επιλέξαμε  υπό τον τίτλο “Ξέσπασμα”, ανήκει στον αλησμόνητο νεαρό Ευρυτάνα ποιητή Δώρη Άνθη -κατά κόσμο Νίκο Ζωγραφόπουλο-  που υπήρξε πρωταντάρτης του Άρη και Ελασίτης καπετάνιος,  και ο οποίος,  για να υπερασπιστεί τα παιδιά του λόχου του, έπεσε από αγγλικό τανκ στα Δεκεμβριανά, απάνω στον ανθό της νιότης του… μόλις στα 24 του χρόνια!).

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Αναρτήθηκε από ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ

Επιμέλεια: Οικοδόμος

Μαχητές του ΔΣΕ

«Αντιμετώπισις πιθανών προθέσεων κομμουνισμού» 

Στις 29 Αυγούστου του 1949 μετά την πτώση του υψώματος Κάμενικ λήγει η τελική φάση της μάχης στον Γράμμο ανάμεσα στον Δημοκρατικό Στρατό και τον κυβερνητικό στρατό και ο ΔΣΕ υποχρεώνεται να υποχωρήσει συντεταγμένα στο έδαφος της Αλβανίας.

Ο τρίχρονος ένοπλος αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού, η κορυφαία περίοδος της ταξικής πάλης στη χώρα μας κατά τον εικοστό αιώνα, λήγει με οδυνηρές συνέπειες για τους ηττημένους.

Δεκάδες χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, αγωνιστές, οικογένειες και παιδιά βρίσκουν καταφύγιο στην αναγκαστική υπερορία. Χιλιάδες είναι τα θύματα, στην μεγάλη πλειοψηφία τους κομμουνιστές,  της μανίας για εκδίκηση του κράτους (και του παρακράτους) των «νικητών»· οι δολοφονημένοι, οι εκτελεσμένοι στα αποσπάσματα, οι σωματικά και ψυχικά σακατεμένοι από τα βασανιστήρια, οι φυλακισμένοι και οι εκτοπισμένοι στα ξερονήσια, όσοι κρύβονται για να γλιτώσουν.

Ενδεικτική του κλίματος που ακολούθησε της λήξης του εμφυλίου είναι η διαταγή που εκδίδει ο 
Αρχιστράτηγος Παπάγος δυο μήνες μετά την κατάπαυση του πυρός στο Γράμμο, με την οποία δίνονται αναλυτικές οδηγίεςστον στρατό και στις επίσημες διωκτικές αρχές και δυνάμεις καταστολής του κρατικού μηχανισμού, για την αποτελεσματική εκτέλεση του «έργου» τους. Μερίδιο στην εκτέλεση αυτού του «έργου» θα έχουν και οι «χωρικοί»  (βλ. κάτω φωτογραφία), πολλοί από τους οποίους θα συνεχίσουν το κυνήγι κεφαλών που είχαν αρχίσει πριν καν ακόμα υπογραφεί η συμφωνία της Βάρκιζας…

Το έγγραφο που παραθέτουμε προέρχεται από τα αρχεία εμφυλίου πολέμου της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού και περιλαμβάνεται στην έκδοση της εφημερίδας Το Βήμα, Εμφύλιος Πόλεμος – Από την Κόνιτσα ως το Γράμμο και το Βίτσι, 2014.