Μύθοι και πραγματικότητα στο σήμερα...

 

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Α' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

 

Αγγλοι στρατιώτες στο Σατώ - Βαλντ του Υπρ, κατά τη διάρκεια των μαχών του 1917. Οι κατεστραμμένοι κορμοί των δένδρων σκιαγραφούν με τον πιο φρικαλέο τρόπο τη σκληρότητα των μαχών που διεξήχθησαν σε αυτήν την περιοχή

Το 1914 ο κόσμος και ιδίως η Ευρώπη έβγαινε από την εποχή της λεγόμενης «Μπελ Επόκ». Τότε επικρατούσαν διάφορες αστικές θεωρίες που εξηγούσαν γιατί ένας πόλεμος ανάμεσα στα αναπτυγμένα κράτη της Ευρώπης είναι αδύνατος, γιατί είναι τέτοια η σύμπλεξη των οικονομικών τους συμφερόντων που δεν θα συμφέρει κανέναν.

 

Τέτοιες θεωρίες είχαν μάλιστα υιοθετηθεί και από ηγεσίες των εργατικών σοσιαλιστικών κομμάτων της εποχής, που βούλιαζαν αργά αλλά σταθερά στον οπορτουνισμό.
Οι αιτίες που όμως γέννησαν τον Α' Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο ήταν εκεί εδώ και πολλά χρόνια. 

Μεταβολές στην οικονομική, πολιτική και στρατιωτική δύναμη των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της εποχής, έφεραν στην επιφάνεια οξυμένους ανταγωνισμούς και αντιθέσεις που δεν μπορούσαν πια να λυθούν με συμβιβασμούς και συμφωνίες και έτσι λύθηκαν με τη στρατιωτική δύναμη.

Πάνω σε αυτό το έδαφος διαμορφώθηκαν διεθνείς ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, που μέσα από συνεχείς αναδιατάξεις και αλλαγές στους συσχετισμούς, μέσα από εντάσεις και συγκρούσεις στο εσωτερικό τους, τελικά αποκρυσταλλώθηκαν στους δύο μεγάλους συνασπισμούς, που συγκρούστηκαν αφήνοντας 20 εκατομμύρια νεκρούς σε όλο τον κόσμο:

Τις Κεντρικές Δυνάμεις, από τη μία, και την Αντάντ, από την άλλη. Ετσι όλες αυτές οι θεωρίες και οι ευχές διαψεύστηκαν από μια μεγάλη ανθρωποσφαγή που διήρκεσε 4 χρόνια.

Τα αναθέματα για τις «διαιρέσεις των εθνών», «τους εθνικισμούς» και τη «μισαλλοδοξία» που ακούστηκαν στο «Φόρουμ για την Ειρήνη», με αφορμή τα 100 χρόνια από το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, δεν είναι αρκετά για να τιθασεύσουν τις πραγματικές αιτίες των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που όπως τότε, έτσι και τώρα είναι παρούσες, και μάλιστα όσο περνάει ο καιρός κάνουν ακόμα πιο έντονη την παρουσία τους.

Απλά μαθήματα Αλχημείας

(ή όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται με την Ιστορία του ΚΚΕ)

Τεύχος της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» (Φλεβάρης 1921), τότε όργανο του ΣΕΚΕ

Την Κυριακή 4/11, ο ραδιοφωνικός σταθμός του ΣΥΡΙΖΑ «Στο Κόκκινο 105,5» αφιέρωσε μια εκπομπή στα 100 χρόνια από το ιδρυτικό Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος (ΣΕΚΕ - μετέπειτα ΚΚΕ). Στην εκπομπή μετείχαν οι Βαγγέλης Καραμανωλάκης και Κωστής Καρπόζηλος, αμφότεροι εμπλεκόμενοι με τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (κλεμμένο αρχείο του ΚΚΕ).

 Οι δύο ομιλητές προσπάθησαν να διαχωρίσουν το ΣΕΚΕ, αλλά και τις ηγετικές μορφές του εργατικού συνδικαλιστικού και σοσιαλιστικού κινήματος πριν από αυτό, από την 100χρονη Ιστορία του ΚΚΕ. Στόχος τους ήταν να προχωρήσουν σε μια αυθαίρετη κατάτμηση της Ιστορίας τους, για να αποκρύψουν τη διαλεκτική τους συνέχεια, δηλαδή την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας:

«...Για πολλά χρόνια το καημένο το ΣΕΚΕ είχε πάρει στην ιστοριογραφία μια θέση σαν απλώς ένας πρόδρομος του ΚΚΕ (...) Οπως συνολικά, αν το σκεφτεί κανείς, πολλές φορές σκεφτόμαστε το τι σημαίνει ο Πλάτωνας Δρακούλης, ο Νικόλαος Γιαννιός και οι σοσιαλιστές του 19ου αιώνα, οι αναρχικοί, σαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να μην είχαν καμιά αυτόνομη παρουσία στον ιστορικό χρόνο και απλώς ο ρόλος τους να ήταν να προετοιμάσουν την εμφάνιση του ΣΕΚΕ και μετά την εμφάνιση του ΚΚΕ».

Η πραγματικότητα είναι ότι το ΣΕΚΕ αποτέλεσε ένα ποιοτικό άλμα σε σχέση με τις προϋπάρχουσες σοσιαλιστικές κινήσεις, που όμως αποτελούσαν ταυτόχρονα και πηγή προέλευσής του. Επίσης, η υιοθέτηση από το ΣΕΚΕ του επιστημονικού κομμουνισμού και τελικά η κατάκτηση της κομμουνιστικής του ταυτότητας, με τη μετονομασία του σε ΚΚΕ το 1924, ήταν ουσιαστικό βήμα προς τα εμπρός για να επιτελέσει το νεογέννητο κόμμα τους σκοπούς του.

Επιπλέον, προκειμένου να διαχωρίσουν το ΣΕΚΕ από το ΚΚΕ, οι δύο ομιλητές χρησιμοποίησαν ως βασικό επιχείρημα το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ιδρυτών του ΣΕΚΕ είχαν διαγραφεί, όταν αυτό μετονομάστηκε σε ΚΚΕ.

Ομως, η ιστορική συνέχεια ενός κοινωνικού - πολιτικού ρεύματος δεν κρίνεται από την πολιτική διαδρομή των στελεχών του στην ιστορική εξέλιξη, αλλά από την ύπαρξη και συνέχεια στο χρόνο βασικών χαρακτηριστικών της ιδεολογίας του και των στρατηγικών του επιλογών. Υπ' αυτό το πρίσμα, μεγάλη αξία έχουν όσα διαστρέβλωσαν ή απέφυγαν να πουν.