Καρμπόν

 

Λες και διαβάζεις εφημερίδα μερικά χρόνια πίσω - τότε που «ψηνόταν» η ΝΑΤΟικής κοπής Συμφωνία των Πρεσπών - είναι τα δημοσιεύματα στον αστικό Τύπο για τα Ελληνοτουρκικά. Με «επιχειρήματα» καρμπόν, δημοσιολόγοι και γνωστά κυβερνητικά payroll γράφουν για «το κόστος της ακινησίας» και για το πόσο εις βάρος της Ελλάδας κυλάει ο χρόνος. Καλούν να κάνουμε τη «διάκριση μεταξύ της πραγματικής / υφιστάμενης κυριαρχίας που ασκεί η χώρα μας στο Αιγαίο και της δυνητικής / διεκδικούμενης κυριαρχίας», ξεσπαθώνοντας κατά των «πατριωτών της φακής» στο αστικό στρατόπεδο, που λασπομαχούν με το είδωλό τους στον καθρέπτη, τον κοσμοπολιτισμό. Γράφουν ότι «πολύ σύντομα» όλα τα κόμματα θα πρέπει να τοποθετηθούν με «εθνική ευθύνη», επιστρατεύοντας τις γνωστές παραφιλολογίες για το πόσα οφέλη θα προκύψουν από μια συμφωνία, που στην ούγια γράφει «συνεκμετάλλευση με ΝΑΤΟικό καπέλο». Μιλάμε για κανονικό «ξεπατίκωμα» όσων έλεγε πριν μερικά χρόνια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για τη Συμφωνία που άνοιξε τις πόρτες του ΝΑΤΟ στη Β. Μακεδονία. Το τι ασφάλεια και σταθερότητα έφερε εκείνη η συμφωνία, ούτε και λέγεται! Κρίκος των ίδιων σχεδιασμών, που έχουν στο επίκεντρο τη συνοχή και τη θωράκιση του ΝΑΤΟ, είναι και οι «διευθετήσεις» που ψήνονται στα Ελληνοτουρκικά, με όλη την ατζέντα πάνω στο τραπέζι. Γι' αυτό, ούτε έναν λαϊκό άνθρωπο δεν πρέπει να πείσουν η δηλητηριώδης προπαγάνδα και η προσπάθεια εφησυχασμού μπροστά σε επικίνδυνες εξελίξεις που επιταχύνονται.

Η μάχη του Κιλκίς (4 Νοέμβρη 1944) και οι κάθε λογής παραχαράκτες της Ιστορίας

 

30 Οκτώβρη 1944: Μέρος από την παλλαϊκή συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης για την Απελευθέρωση της πόλης από τον ΕΛΑΣ

Ογδόντα χρόνια μάς χωρίζουν από τη μέρα της μάχης του Κιλκίς. Από την πλευρά των απογόνων των ταγματασφαλιτών και από τους γνωστούς παραχαράκτες της Ιστορίας - δήθεν ιστορικούς - εξακολουθεί όχι μόνο να σκεπάζεται η αλήθεια, αλλά γράφονται τερατουργήματα του τύπου ότι οι εξαγριωμένοι και αιμοσταγείς κομμουνιστές κατακρεούργησαν χιλιάδες αιχμαλώτους ΠΑΟτζήδες που πήραν μέρος στη μάχη του Κιλκίς.

Εφτασαν να χαρακτηρίζουν αυτήν τη μάχη και «Ποντιακό Εμφύλιο».

Στην πραγματικότητα, ήταν μια σκληρή ταξική αναμέτρηση σε συνθήκες Κατοχής, μεταξύ των δυνάμεων του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, του θρυλικού ΕΛΑΣ, και των δυνάμεων που σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής συμπαρατάχτηκαν απροκάλυπτα με τη γερμανική και βουλγαρική κατοχή της Κεντρικής Μακεδονίας, και όχι μόνο.

Την περίοδο που εξετάζουμε και ενώ οι κατοχικές δυνάμεις προετοίμαζαν την αποχώρησή τους κάτω από τα χτυπήματα του Κόκκινου Στρατού στην Κεντρική Ευρώπη και του θρυλικού ΕΛΑΣ στη χώρα μας, οι δυνάμεις της ΠΑΟ και του ΕΕΣ (παραστρατιωτικές οργανώσεις που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές) ετοιμάζονταν να αλλάξουν αφεντικά και να εμφανιστούν ως συνεργαζόμενες δυνάμεις με τον ΕΔΕΣ.

Ολα αυτά κάτω από την καθοδήγηση των δυνάμεων της Μ. Βρετανίας και του περιβόητου Σκόμπι, τον οποίο δυστυχώς η ΕΑΜική Αντίσταση αναγνώρισε πρώτα με την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Βρετανικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής (ΒΣΜΑ) και στη συνέχεια ως ανώτατο συμμαχικό στρατηγό διοικητή των Δυνάμεων στην Ελλάδα (Σύμφωνο Καζέρτας, άρθρο 2).

Ογδόντα χρόνια είναι πολλά και ήρθε η ώρα, οι κάθε λογής παραχαράκτες να μπουν στη θέση τους. Θα μιλήσουμε με ντοκουμέντα και ονοματεπώνυμα. Ποιο ήταν το κλίμα τους τελευταίους μήνες της Κατοχής στη χώρα, και ιδιαίτερα στον άξονα του Αξιού, τον οποίο οι Γερμανοί κατακτητές ήθελαν ανοιχτό για να κινηθούν προς Βορρά; Πώς λειτούργησαν οι δυνάμεις του ΕΕΣ;

«Να εξοντώσουμε τον κομμουνισμό εν τη περιφερεία μας»