30 Οκτώβρη 1944: Μέρος από την παλλαϊκή συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης για την Απελευθέρωση της πόλης από τον ΕΛΑΣ |
Εφτασαν να χαρακτηρίζουν αυτήν τη μάχη και «Ποντιακό Εμφύλιο».
Στην πραγματικότητα, ήταν μια σκληρή ταξική αναμέτρηση σε συνθήκες Κατοχής, μεταξύ των δυνάμεων του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, του θρυλικού ΕΛΑΣ, και των δυνάμεων που σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής συμπαρατάχτηκαν απροκάλυπτα με τη γερμανική και βουλγαρική κατοχή της Κεντρικής Μακεδονίας, και όχι μόνο.
Την περίοδο που εξετάζουμε και ενώ οι κατοχικές δυνάμεις προετοίμαζαν την αποχώρησή τους κάτω από τα χτυπήματα του Κόκκινου Στρατού στην Κεντρική Ευρώπη και του θρυλικού ΕΛΑΣ στη χώρα μας, οι δυνάμεις της ΠΑΟ και του ΕΕΣ (παραστρατιωτικές οργανώσεις που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές) ετοιμάζονταν να αλλάξουν αφεντικά και να εμφανιστούν ως συνεργαζόμενες δυνάμεις με τον ΕΔΕΣ.
Ολα αυτά κάτω από την καθοδήγηση των δυνάμεων της Μ. Βρετανίας και του περιβόητου Σκόμπι, τον οποίο δυστυχώς η ΕΑΜική Αντίσταση αναγνώρισε πρώτα με την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Βρετανικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής (ΒΣΜΑ) και στη συνέχεια ως ανώτατο συμμαχικό στρατηγό διοικητή των Δυνάμεων στην Ελλάδα (Σύμφωνο Καζέρτας, άρθρο 2).
Ογδόντα χρόνια είναι πολλά και ήρθε η ώρα, οι κάθε λογής παραχαράκτες να μπουν στη θέση τους. Θα μιλήσουμε με ντοκουμέντα και ονοματεπώνυμα. Ποιο ήταν το κλίμα τους τελευταίους μήνες της Κατοχής στη χώρα, και ιδιαίτερα στον άξονα του Αξιού, τον οποίο οι Γερμανοί κατακτητές ήθελαν ανοιχτό για να κινηθούν προς Βορρά; Πώς λειτούργησαν οι δυνάμεις του ΕΕΣ;
